به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، اواخر آبانماه سال 1358، در روزهایی که هنوز صدای فریاد «مرگ بر آمریکا» از دیوارهای تسخیرشده لانه جاسوسی در تهران به گوش میرسید، در گوشهای از غرب کشور، 120 نوجوان انقلابی از هنرستان صنعتی کرمانشاه تصمیمی بزرگ گرفتند؛ تصمیمی که برای همیشه نام آنان را در تاریخ انقلاب اسلامی جاودانه کرد.
این نوجوانان که همگی از شاگردان هنرستان صنعتی کرمانشاه بودند، با الهام از پیام امام خمینی(ره) در حمایت از دانشجویان پیرو خط امام برای تسخیر لانه جاسوسی در 13 آبان ماه همان سال، مسیر 500 کیلومتری کرمانشاه تا تهران را با پای پیاده طی کردند تا عشق و ارادت خود را به بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی نشان دهند. آنان به «راهپیمایان هجرت» معروف شدند؛ نسلی مخلص و مؤمن که عشق به امام و انقلاب را در عمل معنا کردند.
آغاز یک حرکت خودجوش از دل هنرستان صنعتی
یکی از آن دانشآموزان، حاج حسن گمار، امروز پس از گذشت بیش از چهار دهه، هنوز با شور از آن روزها سخن میگوید: ما 120 نفر پای پیاده از حیاط هنرستان صنعتی کرمانشاه حرکت را شروع کردیم. میخواستیم حمایت خود را از دانشجویان خط امام نشان دهیم. امام (ره) تسخیر لانه جاسوسی را انقلاب دوم نامیدند و ما هم گفتیم باید کاری بکنیم تا بزرگی آن حرکت را نشان دهیم. همین شد که تصمیم گرفتیم پیاده تا تهران برویم.
وی با اشاره به اینکه در مسیر، مردم روستاها و شهرها با شوق از آنان استقبال میکردند گفت: آن زمان رسانهای نبود که درباره تسخیر لانه جاسوسی بگوید، اما مردم وقتی میدیدند عدهای نوجوان اینطور برای حمایت از انقلاب به راه افتادهاند، میفهمیدند اتفاقی بزرگ در کشور افتاده. در هر شهری که وارد میشدیم، مردم خودشان راهپیمایی بزرگ برگزار میکردند که به استقبال ما بیایند.
هجرت در سرمای آذرماه
راهپیمایان هجرت در سرمای زمستان آذرماه 58، 18 روز تمام پیادهروی کردند. مسیرهای دشوار و هوای سرد باعث شد بسیاری از نوجوانان دچار تاول، تب و لرز شوند. با این حال، عشق به امام(ره) آنقدر در دلشان شعلهور بود که هیچ مانعی نتوانست آنان را متوقف کند.
به گفته گمار در اسدآباد همدان بعضی بچهها پاهایشان خون میآمد، ولی باز ادامه دادند. میگفتند اگر امام ما در تبعید و سختی ایستاد، ما هم باید بایستیم.
دیدار تاریخی نوجوانان کرمانشاهی با امام خمینی(ره)
پس از 18 روز، کاروان 120 نفره راهپیمایان هجرت به تهران رسیدند. دانشجویان پیرو خط امام در تهران به استقبال نوجوانان کرمانشاهی رفتند و این نوجوانان سرود « هجرت هجرت هجرت، آغاز نهضت هجرت...» را بالای در ورودی لانه جاسوسی اجرا کردند.
هماهنگیها انجام شد و امام خمینی(ره) تصمیم گرفتند شخصاً با این نوجوانان در قم دیدار کنند. در آن دیدار تاریخی، امام(ره) از آنان با دعایی پدرانه استقبال کردند: «بسیار تشکر میکنم و از خداوند تبارک و تعالی میخواهم که همه شما را موفق بدارد.»
آن دیدار برای بسیاری از نوجوانان آن روز، مسیر زندگیشان را برای همیشه تغییر داد.
بهروز شعبانپور یکی دیگر از راهپیمایان هجرت که امروز با محاسنی سپید، راوی این واقعه است، از آغاز آن حرکت چنین میگوید: خدا رحمت کند شهید سعید جعفری و سردار محمد کرمی را؛ جرقه این حرکت را این عزیزان زدند. گفتند بیایید برای حمایت از دانشجویان خط امام، از کرمانشاه تا تهران پیاده برویم. اولش شوخی بود، ولی نیتها خالص بود. گفتیم اسم خدا را بیاوریم و حرکت کنیم، هرجا نتوانستیم، برمیگردیم. اما دیگر برگشتی در کار نبود.
او ادامه میدهد: در مسیر، مردم ما را با جان و دل میپذیرفتند. در کبوترآهنگ همدان، خانوادهها داوطلب شدند که ما را در خانههایشان اسکان دهند. چون جا نبود، هر خانواده چند نفر را برد. همان شب به ما کفن دادند؛ ما کفن پوشیدیم و حرکت کردیم. آن صحنه برایم مثل یک تولد دوباره بود.
هشت ستاره از کاروان هجرت
از میان آن 120 نوجوان، هشت نفر در دوران دفاع مقدس آسمانی شدند و نام خود را در کنار حماسهسازان تاریخ انقلاب ثبت کردند؛ از جمله شهید رضا یوسفپور، جعفر نوروزی و ارشادی.
امروز همکلاسیهای آن روزها با افتخار از رفقایی میگویند که به بالاترین مقصد، یعنی شهادت، رسیدند.
هجرتی که در تاریخ ماندگار شد
راهپیمایی هجرت تنها یک حرکت نمادین نبود؛ نمادی از ایمان، بصیرت و اخلاص نسل جوانی بود که تازه طعم پیروزی انقلاب را چشیده بودند. آنان نشان دادند نوجوانی، مانع مسئولیتپذیری در برابر آرمانهای انقلاب نیست.
هنرستان صنعتی کرمانشاه، مبدأ آن هجرت تاریخی، امروز نه فقط یادآور خاطرات درسی و نیمکتهای قدیمی، بلکه نماد ایمان و ارادت نسلی است که در سرمای آذرماه 1358 دل به گرمای ولایت سپردند.
انتهای پیام/