به گزارش خبرگزاری تسنیم از خرمآباد، متأسفانه در روزهای اخیر، با پایان فصل برداشت محصولات کشاورزی و آغاز فصل جدید کشت، پدیده سوزاندن کاه، کلش و بقایای مزارع در محلات جنوب شهر خرمآباد از جمله ماسور، گلدشت و شهرک حکمت به شدت افزایش یافته است. دود غلیظ ناشی از این آتشسوزیها هوا را آلوده کرده و باعث رنج و آزار مردم بهویژه سالمندان و بیماران تنفسی شده است. در بسیاری از خانهها پنجرهها بسته و کولرها خاموش ماندهاند، زیرا تنفس در چنین هوایی دشوار و گاه غیرممکن است. این وضعیت نه تنها آزاردهنده بلکه تهدیدی آشکار برای سلامت عمومی است.
بر اساس ماده 20 قانون هوای پاک مصوب سال 1396، سوزاندن بقایای گیاهی پس از برداشت محصول ممنوع بوده و متخلفان باید جریمه شوند. اما واقعیت میدانی در لرستان چیز دیگری را نشان میدهد. این قانون سالهاست روی کاغذ مانده و نظارت لازم از سوی سازمان محیط زیست و جهاد کشاورزی عملاً وجود ندارد. کشاورزانی که آگاهانه یا از سر بیتوجهی به سوزاندن زمینهای خود اقدام میکنند، میدانند که نه بازخواست خواهند شد و نه مجازاتی در انتظارشان است. همین بیتفاوتی، زمینهساز گسترش این پدیده خطرناک شده است.
کشاورزان معمولاً با این توجیه که میخواهند زمین را سریعتر برای کشت بعدی آماده کنند یا هزینه شخمزنی را کاهش دهند، اقدام به آتشزدن بقایا میکنند. اما کارشناسان بارها هشدار دادهاند که این روش به ظاهر ساده، خاک را از مواد مغذی تهی میکند و موجب تخریب ساختار آن میشود. در نتیجه زمین حاصلخیزی خود را از دست میدهد و برای جبران، استفاده از کودهای شیمیایی افزایش مییابد. این چرخه معیوب در نهایت به زیان کشاورزان و محیط زیست تمام میشود و آینده کشاورزی استان را تهدید میکند.
هوای آلوده خرمآباد در این روزها به نمادی از بیتوجهی تبدیل شده است. در حالی که شهروندان از دود و بوی سوختگی گلایه دارند، نهادهای مسئول در سکوت کامل فرو رفتهاند. در سالهای گذشته دستکم اطلاعیههایی هشدارآمیز منتشر میشد، اما امسال حتی آن نمایشهای نمادین هم دیده نمیشود. این سکوت بهمعنای بیاهمیتی سلامت مردم است. آیا واقعاً اجرای قانون و حفظ هوای پاک اینچنین دشوار است یا ارادهای برای مقابله با آن وجود ندارد؟
مسئولان نباید فراموش کنند که قانون هوای پاک، سندی ملی برای حفظ سلامت جامعه است، نه یک توصیه اختیاری. ادامه این وضعیت، نه تنها بیاحترامی به حقوق شهروندان بلکه بیاعتنایی به قانون مصوب مجلس است. دستگاههای اجرایی موظفاند با متخلفان برخورد کنند و گزارش عملکرد خود را شفاف در اختیار مردم بگذارند. انفعال در برابر چنین تخلف گستردهای، در واقع تأیید غیرمستقیم آن است و این بیعملی، چهرهای ضعیف از مدیریت زیستمحیطی استان به نمایش میگذارد.
انتظار مردم از مسئولان روشن است؛ برخورد قانونی و جدی با خاطیان. دادستانی، اداره کل محیط زیست و سازمان جهاد کشاورزی باید با هماهنگی کامل، اقدامات بازدارنده را عملی کنند و اجازه ندهند سوزاندن بقایا به یک عادت فصلی تبدیل شود. در کنار برخورد، فرهنگسازی و آموزش کشاورزان نیز ضروری است تا روشهای جایگزینی چون تولید کود آلی یا استفاده از بقایا برای خوراک دام ترویج یابد. مقابله با این پدیده تنها با برخورد قهری ممکن نیست، بلکه نیازمند آموزش و آگاهیبخشی مداوم است.
مردم لرستان شایسته هوایی پاک، محیطی سالم و مدیریتی پاسخگو هستند. بیتوجهی به این مطالبه عمومی، نتیجهای جز بیاعتمادی و نارضایتی اجتماعی ندارد. سلامت شهروندان نباید قربانی کوتاهی نهادهای اجرایی و بیتفاوتی برخی کشاورزان شود. امروز وقت اقدام است؛ مسئولان باید ثابت کنند که اجرای قانون تنها شعار نیست و حقوق مردم در برابر آلودگی هوا خط قرمز واقعی دستگاههای نظارتی است.
انتهای پیام/