به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، پس از بازداشت دادستان نظامی اسرائیل، جستوجوی گسترده برای یافتن تلفن همراه او آغاز شده که گفته میشود حاوی اطلاعات حیاتی و مهم ارتش است.
مقامات امنیتی اسرائیل از غواصان خواستهاند تلفن همراه «یفعت تومر یروشلیمی» را در دریای ساحل هرتصلیا جستوجو کنند. آنها تأکید کردند دادستان نظامی که دو روز پیش مفقود شده بود، به عمد تلفن همراه خود را به دریا انداخته است و همچنین پیدا کردن تلفن همراه او برای شناسایی مظنونان دیگری که هنوز دستگیر نشدهاند، بسیار مهم است.
اما ماجرای برکناری، گمشدن، خودکشی، و بازداشت دادستان ارتش اسرائیل، فقط نوک کوه یخ بحران در این رژیم است. گزارشهای متواتر میگویند جامعه اسرائیل، به استیصال پس از جنون رسیده و آثار روانی جنایات سیستماتیک، در حال آوار شدن بر سر خود اسرائیل است. آنها اکنون تحت فشار احساس شکست، منفوریت و انزوا، به جان یکدیگر افتادهاند.
درپی انتشار ویدیوی شکنجه وحشیانه یک اسیر فلسطینی، دادستان نظامی ارتش اسرائیل و معاون وی، برکنار و بازداشت شدهاند.
«یفعات تومر یروشالمی» ساعاتی قبل از بازداشت، مفقود شد و خانوادهاش پیام نگرانکنندهای دریافت کردند که از خودکشی وی حکایت میکرد. او گفته بود با انتشار ویدئو، تلاش داشته به تبلیغات علیه دادگستری نظامی پاسخ دهد.
نظامیان صهیونیست در فیلم منتشره، در بازداشتگاه سدی تیمان، به یک زندانی تجاوز گروهی میکنند و زندانی به خاطر صدمات شدید، به بیمارستان منتقل میشود.
نتانیاهو گفت «این بزرگترین آسیب بخش روابطعمومی به حیثیت اسرائیل است». اما کانال 13 عبری، در مقابل گفته است: «اتفاقات اخیر در ماجرای تومر یروشلمی، باید برای بسیاری از مقامات، زنگ هشدار باشد. کسانی که مسئول فاجعه 7 اکتبر هستند، از نخستوزیر گرفته تا وزیران، مسئولیت نپذیرفته یا استعفا ندادهاند، در حالی که دادستان نظامی، با پذیرش مسئولیت استعفا داد و تلاش به خودکشی کرد. اگر دروغهایی که از سوی نتانیاهو و اطرافیانش به دادگاه ارائه شده بررسی میشد، آنها نیز دستکمی از این ماجرا نداشتند. باید از یروشلیمی حمایت کرد، چون در برابر فشارهای شدید تنها مانده است».
همچنین، ایهود اولمرت نخستوزیر سابق میگوید: «چیزی که قابل درمان نیست، بیماری روانی نخستوزیر، همسر و پسر اوست؛ در شرایط عادی هر روانپزشکی که وجدان داشته باشد، دستور بستری شدن آنها را در تیمارستان میدهد».
سال گذشته، یک کمیسیون تحقیق سازمان ملل گزارش داد: «هزاران زندانی کودک و بزرگسال اهل غزه در معرض آزار و شکنجه گسترده و نظاممند، خشونت جسمی و روانی، و خشونتهای جنسی قرار گرفتهاند. این، مصداق جرایم جنگی و جنایت علیه بشریت شامل شکنجه و جنایت جنگی، تجاوز و دیگر اشکال خشونت جنسی است».
بازخوانی برخی تحلیلها در محافل صهیونیستی درباره عمق بحران روانی، به اندازه کافی گویاست:
- روزنامه اسرائیلهیوم: ما شرم و اخلاق را از دست دادهایم. جامعه اسرائیل به یک گله وحشی تبدیل شده است. ما شاهد افزایش اظهارات تحریکآمیز حتی علیه مقامات نظامی هستیم. دادستان نظامی، پیامهایی مبنی بر تهدید وی به سوزاندن و دار زدن دریافت کرده بود.
- شبکه عبری کان: در مدت یکسال و نیم، 279 مورد خودکشی در ارتش اسرائیل ثبت شده است. به ازای هر خودکشی موفق، 7 مورد تلاش برای خودکشی نیز ثبت شده است.
- پروفسور ایال فروختر: پس از 12 روز جنگ با ایران، بسیاری از اسرائیلیها نشانههایی از آسیبهای روحی را نشان میدهند. یکی از بزرگترین چیزهایی که تروما ایجاد میکند، تغییر در درک جهان به عنوان غیرقابل کنترل و خطرناک است. 70درصد اسرائیلیها دچار اختلالات روانی شدهاند و از حداقل یک علامت از وقایع آسیبزا، از اختلال استرس پس از سانحه، رنج میبرند. ما افزایش زیادی در استفاده از داروهای اضطراب داریم. و البته، مواد مخدر مانند حشیش.
- پژوهش انجمن تخصصی «نتال»: در حوزه آسیبهای روانی، 50 درصد نیروهای ذخیره ارتش اسرائیل که در جریان جنگ علیه غزه دچار علائم «اختلال استرس پس از سانحه» (PTSD) شدهاند، در بازگشت به زندگی عادی و بازارکار با مشکل مواجه هستند. بسیاری از این افراد یا به صورت موقت مشغول بهکار میشوند یا به طور کلی بدون شغل ماندهاند.
- روزنامه جروزالمپست: رئیس واحد سلامت روان ارتش اسرائیل، از رشد بیسابقه مراجعات نیروهای ذخیره به مراکز درمان روانی خبر میدهد. تعداد نیروهایی که به دلیل صدمات روانی، خواستار درمان شدهاند، با افزایش 1000درصدی مواجه است.
- روزنامه یدیعوت آحارونوت: ارتش اسرائیل، تلفات خود در جنگ غزه را پنهان میکند. از 7 اکتبر 2023، 18500 نیروی نظامی و امنیتی به میزان 70 درصد زخمی شده و تحت درمان هستند، اما ارتش فقط مجروحیت 6145 نفر را اعلام کرده است. بیش از 10 هزار نظامی، دچار اختلالات روانی شدهاند.
- روزنامه هاآرتص: یکی از افسران ارشد نیروی هوائی که از برجستهترین اپراتورهای پهپاد بود، چند هفته پیش به دلیل فشار روانی ناشی از مشارکت در کشتار غیر نظامیان در غزه، خودکشی کرد. همکارانش میگویند او در هفتههای پایانی زندگی، بارها با ادامه جنگ مخالفت کرده و گفته بود:
«آنچه در حال وقوع است، اثراتی پاکنشدنی برجای میگذارد. روح بیگناهان و کودکان کشتهشده در غزه، مرا رها نمیکنند».
منبع: کیهان
انتهای پیام/