به گزارش خبرگزاری تسنیم از آذربایجان غربی، در جامعه امروز، خانوادههای بسیاری با بحرانهای شدید روبهرو هستندنبودن یکی از اعضای خانواده، بهویژه پدر، خانواده را دچار شکاف و آسیب میکند. زنانی که همسر خود را به دلایل مختلفی چون طلاق، فوت، ازکارافتادگی یا حتی بیمسئولیتی از دست دادهاند، ناچارند بهتنهایی بار زندگی را به دوش بکشند.
اما تعداد زیادی از زنان نیز با وجود حضور همسر، عملاً سرپرستی خانواده را بر عهده دارند؛ زنانی که در سایه نابرابری اقتصادی و اجتماعی، بیصدا و بیتکیهگاه ماندهاند.
زنان سرپرست خانوار امروز نهتنها با مشکلات مالی بلکه با چالشهای اجتماعی و فرهنگی متعددی روبهرو هستند نبود فرصت شغلی پایدار، فشارهای روانی، و نگاههای سنگین جامعه، هر روز زندگی آنان را دشوارتر میکند.
بر اساس آمارها، بخش زیادی از این زنان در مشاغلی با درآمد اندک و شرایط کاری نامناسب مشغولند و همین، مانع از تأمین نیازهای اساسی خانواده میشوداسترس، اضطراب و ناامیدی، همراه همیشگی بسیاری از آنان است.
*چهره پنهان فقر در خیابانهای شهر
امروز در هر چهارراه و خیابان پررفتوآمد، زنانی دیده میشوند که هرکدام به نوعی در تلاش برای تأمین هزینههای روزانه خود هستند. تکدیگری، فروش اجناس خرد، جمعآوری کارتن و پلاستیک از سطل زبالهها صحنههایی که بارها دیدهایم، اما درد آن جاست که پشت هر چهره خسته، کودکی چشم به راه مادری است که دیگر مجالی برای مهر ندارد.
عصر سرد پاییزی است بادی نسبتا سرد درحال وزیدن است، زنی را میبینم که فرغون کوچکی را به سمت سطل زباله هل میدهد نزدیکتر میشوم؛ بیصدا کارتنها را بیرون میآورد و در فرغون میگذارد.تا پیش از این، چنین صحنهای را از مردان دیده بودم، اما دیدنش از یک زن، از یک مادر، داغی دیگر دارد.
به گفتوگو که مینشینیم، بغضش زود میشکند: چند سال پیش همسرم را در تصادف از دست دادم خانوادهام هم توان مالی ندارند یارانه و کمکهای جزئی هم پاسخگوی خرج من و دو دخترم نیست نمیدانستم چه کنم، آخر مجبور شدم برای زنده ماندن، به این کار روی بیاورم.
*تنها داشته فرزندانم، آه و حسرت است
این بانو، میگوید:«دختر بزرگم ده ساله است و کوچکم هفتساله. وقتی مدارس باز میشود، همه بچههای همسایه کیف و کفش نو دارند، اما سهم بچههای من فقط آه و حسرت است بارها نگاه پرحسرتشان را دیدهام، ولی کاری از دستم برنمیآید لباس نو برایشان رؤیایی دستنیافتنی شده است به لباسهای اهدایی دیگران عادت کردهاند آیا این همان عدالت اجتماعی است که مسئولان از آن سخن میگویند؟ تنها گناه فرزندانم بیپدری است، و من باید هم مادر باشم و هم پدر... کاری بس دشوار».
*در رویای یک سقف
مسکن یکی از بزرگترین دغدغههای این زنان است. او، میگوید:پنجاه میلیون تومان پول پیش دادهام و ماهی دو میلیون اجاره میدهم. بزرگترین آرزویم داشتن یک خانه کوچک است؛ حتی در حاشیه شهر. بعید میدانم روزی بتوانم خانه بخرم. فقط دعا میکنم روزی برسد که بتوانم رهن را زیاد کنم تا اجارهام کمتر شود.
او تنها یکی از هزاران زن سرپرست خانوار آذربایجان غربی است؛ زنی که برای زنده ماندن و آیندهای که فقط در رؤیاهایش میبیند، جان میکند.
*9 هزار زن سرپرست خانوار تحت حمایت بهزیستی
لیلا سپاس، معاون سلامت بهزیستی آذربایجان غربی، در گفتوگو با تسنیم گفت: زنان بدسرپرست و بیسرپرست در اولویت حمایت ما قرار دارند. یکی از برنامههای اصلی، غربالگری سلامت جسم و روان آنان است؛ از جمله پیشگیری از سرطانهای رحم، روده و سینه. در صورت نیاز، ادامه درمان نیز پیگیری میشود.
وی، افزود: بهزیستی همچنین در زمینه حمایت از زنان سرپرست خانوار و کودکان بازمانده از تحصیل فعالیت میکند. برای بازگشت این کودکان به مدرسه، از منابع استانی، کشوری و کمک خیرین استفاده میکنیم.
به گفته سپاس، برگزاری دورههای آموزشی فرزندپروری، سلامت روان، مهارتهای زندگی و اردوهای تفریحی و آموزشی برای افزایش نشاط زنان از دیگر برنامههاست.
وی، با اشاره به پرداخت کمکهزینههای درمانی، لوازم ضروری منزل و تغذیه مادران باردار گفت: در حوزه اشتغال نیز زنان متقاضی به کارآفرینان موفق معرفی و برای آموزش حرفههایی چون گلیمبافی و خیاطی حمایت میشوند.
سپاس، افزود: در حال حاضر، 9 هزار و 870 زن سرپرست خانوار تحت پوشش بهزیستی آذربایجان غربی هستند. ماهانه حدود 19 میلیارد و 785 میلیون تومان مستمری برای این زنان پرداخت میشود.
*55 هزار زن سرپرست خانوار در آذربایجان غربی
رضا مهرافروز، مدیرکل کمیته امداد امام خمینی(ره) آذربایجان غربی نیز در گفتوگو با تسنیم اظهار داشت: در هفتماهه گذشته، یکهزار و 183 فقره جهیزیه به نوعروسان به ارزش بیش از 59 میلیارد ریال و 369 فقره لوازم ضروری به ارزش 23 میلیارد ریال به خانوادههای نیازمند اهدا شده است.
وی، ادامه داد: در مجموع 88 هزار و 418 خانوار مددجو تحت پوشش کمیته امداد استان هستند که از این میان، 55 هزار و 231 خانوار دارای زن سرپرست خانوارند.
امیدواریم روزی برسد که هیچ زنی در این سرزمین، ناچار نباشد برای لقمهای نان، شأن مادری خود را قربانی کند و تنها در نقش واقعیاش، یعنی مادری و همسری، بدرخشد.
انتهای پیام/