به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، «شبکه پزشکان سودان» فاش کرد که «نیروهای واکنش سریع» صدها جسد را در شهر الفاشر جمعآوری کرده، برخی را دفن و برخی دیگر را سوزاندهاند تا آثار جنایات خود علیه غیرنظامیان را پنهان کنند. این شبکه همچنین از مثلهکردن جنازهها خبر داد.
آتش جنگ داخلی که با نفتِ بیگانگان دائماً شعلهور است هنوز مردم سودان را میسوزاند. شبکه غیردولتیِ «پزشکان سودان» آنچه در شهر الفاشر رخ داده را «یکی از فجیعترین اقدامات غیرانسانی» توصیف و اعلام کرد: «آنچه در الفاشر رخ داده، یک حادثه مجزا نیست، بلکه فصل جدیدی از جنایت نسلکشی کامل است که توسط نیروهای واکنش سریع در حال اجرا است.» این شبکه اعلام کرد که نیروهای واکنش سریع «تمامی عرفهای بینالمللی و مذهبی را که مثله کردن اجساد را ممنوع و مردگان را مستحق دفن شایسته میدانند، نادیده گرفتهاند» و مسئولیت کامل این قتلعامها را متوجه آن نیروها دانست.
این شبکه همچنین از جامعه بینالمللی خواست تا «فوراً و به طور اضطراری برای آغاز تحقیقات بینالمللی مستقل درباره آنچه در الفاشر میگذرد، اقدام کند» و افزود: «اوضاع در الفاشر از مرز فاجعه انسانی فراتر رفته و به جنایت نسلکشی سیستماتیک تبدیل شده است که انسان را در زندگی و کرامت او هدف قرار میدهد، در سایه سکوت شرمآور بینالمللی که در حد تبانی است.»
در ماه جاری میلادی، جنگ داخلی سودان که بیش از دو سال و نیم است ادامه دارد، وارد فاز جدیدی از شدت و فاجعه انسانی شده است؛ سقوط شهر الفاشر به دست نیروهای حمایت سریع در دارفور، منجر به فرار بیش از 82هزار نفر از جمعیت 260هزار نفری شهر شده و سازمان ملل متحد از وقوع «جنایات غیرقابل تصور» شامل اعدامهای میدانی، خشونت جنسی و قحطی گسترده در این منطقه هشدار داده است.
ارتش سودان در میانه سال 2025 خارطوم را بازپس گرفت و مقر خود را به پورت سودان منتقل کرد، اما درگیریها با انفجارهای مداوم در نزدیکی پایتخت و تحرکات نیروهای واکنش سریع در شمال کردفان (منطقهای وسیع در غرب این کشور بحرانزده) ادامه دارد. درگیریها به کردفان گسترش یافته، جایی که حمله واکنش سریع به مراسم خاکسپاری در الابیض دستکم 40 کشته برجای گذاشت و دهها جسد در شهر بارا انباشته شد.
«عبدالفتاح البرهان»، رهبر ارتش، پیروزی قریبالوقوع را اعلام کرد و از سقوط هواپیماهای اماراتی- امارات حامی اصلی جنایتکارانِ واکنش سریع است- خبر داد، اما خبرهایی که از میدان میرسد اصلاً دلگرمکننده نیست. تلاشهای دیپلماتیک آمریکا برای آتشبس با وجود میانجیگریهای بینالمللی ناکام مانده و نفوذ خارجی از سوی امارات و دیگر قدرتهای منطقهای، جنگ را به ساحتی برای تقاطع اجنداهای پیچیده تبدیل کرده است، در حالی که بیش از 12میلیون نفر آواره شده و وضعیت انسانی «کاملاً ناامیدکننده» توصیف میشود.
شورای امنیت سازمان ملل متحد جلسه اضطراری برای بررسی وضعیت انسانی فاجعهبار سودان برگزار کرد و دبیرکل آن، «آنتونیو گوترش»، از «وخامت هرچه بیشتر» بحران هشدار داد، با تمرکز بر خطر سرایت خشونتها به کشورهای همسایه مانند چاد و جنوب سودان، در حالی که بیش از 700هزار کودک در معرض مرگ از گرسنگی و سوءتغذیه قرار دارند و یونیسف از تأیید رسمی قحطی در الفاشر و کادوقلی خبر داده است. اما همه نسبت به اینکه کاری از این سازمان برآید، ناامید هستند!
در شرایطی که «گاردین» فاش کرده است که دولت انگلیس از کشورهای آفریقایی خواسته است که از امارات انتقاد نکنند، چه امیدی میتوان داشت که به اصطلاح قدرتهای جهانی واقعاً عزمی برای متوقف کردن این جنگ فاجعهبار داشته باشند. حتی دیوان کیفری بینالمللی (ICC) تحقیقات خود را برای جنایات جنگی در الفاشر گسترش داد ولی چندان امیدی به اثربخشی این تحقیقات هم نیست.
در پسِ این تاریکیِ هولناک، سایهای از تکرار تاریخ بر سر سودان سنگینی میکند؛ گویی صدای فریادهای خاموش دارفور در دهههای گذشته هنوز در گوش جهان میپیچد و هیچکس درس عبرت نگرفته است. هربار که خاک این سرزمین خونآلود زیر گامهای ارتشها و شبهنظامیان میلرزد، تاریخ به ما یادآوری میکند که بیتفاوتیِ قدرتهای جهانی، بذر فجایع آینده را میکارد. همان شبکهای از رقابتهای منطقهای، استعمار نو و معاملهگریهای بیرحمانه که روزگاری بر شاخ آفریقا سایه افکند، امروز نیز با همان نقاب آشنا بر سرنوشت میلیونها انسان سنگینی میکند.
در چنین چشماندازی، سودان نه صرفاً میدان جنگی در دوران معاصر، بلکه آینهای از نبردهایی است که بشریت همیشه در آن شکست خورده است! نبرد میان انسانیت و آز، میان حقیقت و تحریف، میان عدالت و تبانی. اگر تاریخ یک پیام روشن برای امروز داشته باشد، آن پیام این است: «سکوت، گاهی آتش را شعلهورتر کردن است.»
منبع: کیهان
انتهای پیام/