به گزارش خبرگزاری تسنیم، پنل تخصصی «مبانی نظری و معرفتشناختی ایرانشناسی» روز یکشنبه 25 آبان همزمان در دانشگاه تهران، دانشگاه علامه طباطبایی، دانشگاه علم و فرهنگ و بنیاد ایرانشناسی برگزار شد.
دانشگاه تهران
در نشست دانشگاه تهران رئیس دانشکده و معاون پژوهشی بر اهمیت جایگاه ایرانشناسی در حوزههای علمی و فرهنگی تأکید کردند. در ادامه، دبیر علمی همایش نیز سخنانی در معرفی اهداف و چارچوب کلی نشست بیان داشت.
این پنل تخصصی با حضور 21 تن از شخصیتهای فرهنگی و دانشگاهی از رشتههای مختلف علوم انسانی و اجتماعی برگزار شد و فرصتی برای طرح دیدگاههای متنوع در باب ایرانشناسی فراهم آورد.
نخستین نشست با موضوع «در ضرورت ایرانشناسی ایرانی» ادامه یافت و مدیریت آن بر عهده بهزاد کریمی بود. این نشست آغازگر مباحثی جدی در زمینه ضرورت بازاندیشی در ایرانشناسی از منظر ایرانیان و تبیین ابعاد نظری و معرفتشناختی آن به شمار میرفت.
سخنران اول این نشست، اصغر دادبه، استاد بازنشسته فلسفه اسلامی و ادبیات عرفانی دانشگاه علامه طباطبایی و مدیرگروه ادبیات دائرةالمعارف بزرگ اسلامی بود. وی گفت که ایرانشناسی تنها با اتکا به روشهای علمی و پژوهشی معتبر معنا مییابد، اما این کافی نیست.
دادبه اظهار داشت که در کنار عقلانیت و تحقیق، باید عشق و مهر به سرزمین مادری نیز دخیل باشد تا نتایج حاصل، هم دقیق و هم صمیمانه باشد.
وی تأکید کرد که ایرانشناسی بدون پیوند میان دانش و احساس، ناقص خواهد بود و افزود که این تلفیق میتواند راهگشای شناختی عمیقتر از فرهنگ و تمدن ایران باشد.
دومین سخنران این نشست، حسین مصباحیان، استادیار سابق گروه فلسفه دانشگاه تهران بود. وی اظهار داشت که ایرانشناسی، بهرغم اهمیت آن، هنوز از ابعاد کامل فلسفی بهویژه در حوزه معرفتشناسی برخوردار نیست.
وی گفت که این رشته را نمیتوان بهطور کامل در زمره علوم دقیق قرار داد، زیرا بنیانهای اولیه آن بر اساس ترجمههای گفتمانی غیرمعرفتی شکل گرفته است.
این استادیار تأکید کرد که این ترجمهها اغلب با رویکردی استعماری به ایران تحمیل شدهاند و افزود که همین امر موجب شده ایرانشناسی در مسیر علمی و مستقل خود با چالشهای جدی مواجه گردد.
سومین سخنران این نشست، داریوش رحمانیان کوشککی بروجردی نویسنده و دانشیار گروه تاریخ دانشگاه تهران بود که سخنرانی خود را با عنوان «ایرانشناسی ایرانی، رشته یا رشتهنما» ارائه کرد. وی گفت که موضع او در باب ایرانشناسی مشابه دیدگاه دکتر مصباحیان است و افزود که تاریخ این حوزه سرشار از سوءتفاهمهاست.
وی اظهار داشت که ایرانشناسی به مثابه یک کل، نمیتواند واجد جنبه معرفتی مستقل باشد. این رشته تنها تا زمانی پاسخگوست که از سوی بیگانگان مورد بررسی قرار گیرد، اما برای خود ایرانیان راهحل و راهکار عملی در بر ندارد و از این رو نیازمند بازاندیشی جدی است.
سخنران چهارم این نشست، سامان قاسمی فیروزآبادی، استادیار گروه ایرانشناسی دانشگاه حائری میبد بود. وی گفت که ایرانشناسی را باید حلقه مفقوده در مسیر شناخت جامع ایران دانست.
وی اظهار داشت که جهان ایرانی، جهانی دو آستانهای است که در آن سنت و معاصر بودن همزمان حضور دارند.
قاسمی فیروزآبادی تأکید کرد که ایرانشناسی یک کل منسجم است که اجزای متنوعی در خود جای داده و هر جزء درک خاصی از فرهنگ و تاریخ ایران ارائه میدهد. ایرانشناسی ایرانی امری تاریخی است و مسأله اصلی آن در تلاقی تاریخ و معاصر بودن معنا پیدا میکند.
در نشست دوم با نام «در چیستی ایرانشناسی در ایران»، شهرام یوسفیفر، استاد تاریخ ایران اسلامی، که خود گرداننده نشست دوم بود، سخنانی ایراد کرد. وی گفت: در حوزه ایرانشناسی، لازم است بحثهای راهبردی و کلان مطرح شود تا مسیر پژوهشها روشن گردد.
یوسفیفر اظهار داشت که شناخت ایران تنها با بررسی جزئیات حاصل نمیشود، بلکه نیازمند نگاهی جامع و فراگیر به پدیده ایران است. این نگاه باید همه ابعاد تاریخی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی را در بر گیرد تا تصویری کامل از ایران به دست آید. چنین رویکردی میتواند راهگشای پژوهشهای آینده و تصمیمگیریهای علمی و عملی باشد.
جهانگیر معینی علمداری، پژوهشگر حوزه علوم سیاسی و دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه تهران، در ادامه نشست به بیان دیدگاههای خود پرداخت. وی گفت که ایرانشناسی را باید از منظر پدیدارشناسی مورد توجه قرار داد تا بتوان به لایههای عمیقتر این حوزه دست یافت.
وی اظهار داشت که چنین رویکردی امکان میدهد تا ایران نه صرفاً به عنوان یک موضوع تاریخی یا فرهنگی، بلکه به مثابه یک پدیده زنده و پویا درک شود.
علمداری تأکید کرد که پدیدارشناسی میتواند راهی برای فهم تجربه زیسته ایرانیان باشد و افزود که این نگاه، ایرانشناسی را از سطح توصیف به سطح تحلیل ارتقا میدهد.
روزبه زرینکوب، پژوهشگر تاریخ ایران باستان و استادیار گروه تاریخ دانشگاه تهران و عضو شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، در سخنان خود بر اهمیت آموزش ایرانشناسی به تمامی اقشار جامعه تأکید کرد.
وی گفت که ایرانشناسی نباید صرفاً در محدوده دانشگاهها و محافل علمی باقی بماند، بلکه باید به عنوان دانشی عمومی در اختیار همگان قرار گیرد.
زرینکوب اظهار داشت که حتی یک سدساز، علاوه بر دانش فنی ساخت سد، باید شناختی از ایران داشته باشد تا کار خود را با مهر و دوستی نسبت به سرزمین انجام دهد. وی افزود که ایرانشناسی باید راهکاری برای تقویت ایراندوستی باشد.
روند شکلگیری ایرانشناسی در دانشگاهها
منصور صفتگل، نویسنده، مترجم و استاد تمام تاریخ دانشگاه تهران، در سخنان خود به روند شکلگیری ایرانشناسی در دانشگاهها اشاره کرد. وی گفت که این رشته را حدود سه دهه پیش آغاز کردند و تلاشهایی برای تدوین و گردآوری سرفصلهای آموزشی آن صورت گرفت، اما این فرایند بسیار دیر به نتیجه رسید.
صفتگل اظهار داشت که ایرانشناسی باید به عنوان رشتهای مستقل و منحصربهفرد شناخته شود و افزود که نباید آن را صرفاً در امتداد رشتههای ادبیات یا تاریخ قرار داد. وی تأکید کرد که استقلال این رشته میتواند جایگاه علمی آن را تثبیت کند.
سید محمد بهشتی شیرازی عضو شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری و پیش از این مدیر جشنواره فیلم فجر و مدیر عامل بنیاد سینمایی فارابی، رئیسِ سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری و رئیس کمیته ملی ایکوم ایران بوده و همچنین عضو پیوسته فرهنگستان هنر است.
سید محمد بهشتی در ادامه نشست به بیان دیدگاههای خود پرداخت. وی گفت که ایرانشناسی باید ریشه در نگاه و تجربه ایرانیان داشته باشد و نه آنگونه که خارجیها درباره ایران گفته یا نوشتهاند.
وی اظهار داشت که اگر ایرانشناسی بر اساس روایتهای بیرونی شکل گیرد، هویت و اصالت آن مخدوش خواهد شد.
بهشتی تأکید کرد که این دانش باید بر مبنای فرهنگ، تاریخ و تجربه زیسته مردم ایران تدوین شود تا بتواند پاسخگوی نیازهای واقعی جامعه باشد. تنها در این صورت ایرانشناسی میتواند به رشتهای اصیل و کارآمد تبدیل گردد.
دانشگاه علامه طباطبایی
مسئولان دانشگاه علامه طباطبایی و نمایندگان سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی با استقبال از میهمانان، ایرانشناسی را حوزهای میانرشتهای و اثرگذار در فهم متقابل ملتها دانستند؛ همچنین، بر اهمیت توسعه همکاریهای علمی، فرهنگی و پژوهشی میان ایران و مراکز مطالعاتی جهان تأکید کردند.
در این برنامه، اهمیت ایرانشناسی به عنوان حوزهای میانرشتهای مورد اشاره قرار گرفت که میتواند به گفتوگوی میان ملتها کمک کند و منجر به درک عمیقتر از تاریخ، زبان، ادبیات و فرهنگ ایرانی شود.
در این نشست، پژوهشگران ترکیه به نقش تاریخی زبان و ادبیات فارسی در آناتولی و تأثیر گسترده فرهنگ ایرانی بر ادبیات، هنر و اندیشه عثمانی پرداختند.
همچنین در بخش دیگری از این برنامه، چالشهای ایرانشناسی در جهان عرب، نبود مراکز تخصصی، غلبه رویکردهای سیاسی، ضعف آموزش زبان فارسی و کمبود ترجمههای معتبر بررسی شد.
برگزارکنندگان ابراز امیدواری کردند که رویداد اجلاس بینالمللی ایرانشناسی زمینهساز همکاریهای علمی گستردهتر و توسعهٔ مطالعات ایرانشناسی در سطح منطقه و جهان شود.
حضور ایرانشناسان خارجی اجلاس بینالمللی ایرانشناسی در دانشگاه علامه طباطبایی؛ گامی مهم در توسعه همکاریهای فرهنگی و علمی ایران بود.
در بخش علمی، سخنرانیهایی در موضوعات مهم ارائه شد؛ از جمله، نقش زبان و ادبیات فارسی در ترکیه که نشان داد آثار و هنر ایرانی در طول تاریخ، تأثیرات عمیقی بر معماری، خوشنویسی و فرهنگ عثمانی داشته است.
در حوزه جهان عرب نیز، مشکلات ساختاری و معرفتی مطالعات ایران بررسی شد و تأکید بر اهمیت ایجاد مراکز پژوهشی مستقل، تقویت آموزش زبان فارسی، ترجمههای معتبر و برنامهریزی درسی منسجم برای ارتقای جایگاه ایرانشناسی در جهان عرب شد.
در پایان این برنامه، مسؤولان برگزار کننده تأکید کردند که حضور ایرانشناسان بینالمللی فرصت مغتنمی برای تبادل تجربه، ارتقاء همکاریهای علمی و فرهنگی، و گسترش فهم جهانی از فرهنگ و تمدن ایران است. این رویداد، در مسیر تقویت دیپلماسی فرهنگی و افزایش شناخت عمیقتر از میراث غنی ایران، نقش مهمی ایفا خواهد کرد.
دانشگاه علم و فرهنگ
استادان، پژوهشگران و ایرانشناسان بینالمللی در پنل تخصصی «گردشگری ادبی» در دانشگاه علم و فرهنگ با حضور 50 ایرانشناس برجسته خارجی از 22 کشور همراه بود که با ارائه سخنرانیهای علمی، به بررسی جایگاه «ادبیات فارسی» در توسعه گردشگری فرهنگی و نقش ظرفیتهای ادبی ایران پرداختند.
در این نشست تخصصی، شماری از استادان، پژوهشگران و ایرانشناسان بینالمللی با ارائه سخنرانیهای علمی، به بررسی جایگاه «ادبیات فارسی» در توسعه گردشگری فرهنگی و نقش ظرفیتهای ادبی ایران از جمله سفرنامهنویسی، میراث ناملموس و ادبیات کلاسیک در معرفی هویت فرهنگی ایران به جهان پرداختند.
سعید هاشمی، رئیس دانشکده گردشگری دانشگاه علم و فرهنگ در سخنرانی افتتاحیه این پنل، بر ضرورت پیوند میان مطالعات ادبی و صنعت گردشگری تأکید کرد.
وی گفت: گردشگری ادبی یکی از کماستفادهترین اما مؤثرترین ابزارهای معرفی ایران فرهنگی در عرصه جهانی است.
هاشمی اذعان کرد: ایرانشناسان میتوانند با بازخوانی متون کلاسیک فارسی، مسیرهای تازهای برای توسعه گردشگری علمی، تاریخی و فرهنگی پیشنهاد دهند.
حاضران در این نشست، علاوه بر بررسی جایگاه ادبیات فارسی در هویت ایرانی، به مطالعه ظرفیتهای جدید در حوزههای گردشگری ادبیات معاصر، ادبیات تطبیقی و گردشگری مبتنی بر میراث شفاهی نیز میپردازند.این پنل بخشی از برنامههای علمی اجلاس بینالمللی ایرانشناسی است که طی چند روز در دانشگاههای تهران، از جمله دانشگاه تهران، علامه طباطبایی، شهید بهشتی و علم و فرهنگ برگزار میشود.
همچنین، محمدعلی ربانی، مدیرکل همکاریهای علمی و دانشگاهی سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی در نشست تخصصی دانشگاه شهید بهشتی که با موضوع میراث معنوی و ایرانشناسی برگزار شد، اظهار داشت: حوزه اندیشه حوزه تعامل پذیرش دیگری و گفتوگو است از این روی در هر دوره تاریخی که اندیشمندان کنشگران و بازیگران اصلی در صحنه تعاملات و روابط بین ملت ها بودند، تمدن ها شکل که محصول تبادل تجربه ها و مزیت های بشری است، گرفت و بخش مهمی از میراث معنوی مشترک نیز حاصل سهم کنشگری نخبگان در تعاملات بینالمللی است.
وی با اشاره به چالشهای حاکم بر جهان و انسان امروز ترویج و توسعه گفتوگوهای فرهنگی نخبگانی را یکی از سازوکارهای موثر جهت عبور از وضعیت چالش و بحران به وضعیت صلح برشمرد.
ربانی سهم ایرانشناسان را به دلیل فهم درست از گفتمان اخلاقی و خردورزانه فرهنگ ایرانی در ترویج و گسترش همزیستی انسامی و صلج بینالمللی حایز اهمیت خاند.
سیدمحمودرضا آقا امیری رئیس دانشگاه شهید بهشتی نیز، بر لزوم اهمیت برگزاری این همایش تأکید کرد و شهدای والای دانشگاه و جمهوری اسلامی ایران را یادآور شد.
وی به نقش راهبردی ایرانشناسی در شناسایی و تبیین تاریخ و فرهنگ کشور اشاره داشت و اهمیت برپایی چنین همایشهای بینالمللی در توسعه روابط علمی را تأکید کرد.
مراسم اختتامیه این اجلاس نیز در شیراز شهر حافظ برگزار خواهد شد. محورهای اصلی ششگانه اجلاس ارزیابی انتقادی ایرانشناسی، مطالعات ایران معاصر، دیپلماسی فرهنگی، فناوریهای نوین، گردشگری و حافظپژوهی است.
«نشستهای تخصصی» در دانشگاه علامه طباطبایی درباره موضوعاتی مانند گردشگری، زبان فارسی، فناوری، میراث معنوی و تمدن ایران برگزار شد.
پنلی که در دانشگاه علامه طباطبایی برگزار شد، یکی از نشستهای تخصصی اجلاس است که درباره «دیپلماسی فرهنگی و تعاملات بینالمللی ایرانشناسی» متمرکز است.
بنیاد ایرانشناسی
در رویداد اجلاس بینالمللی ایرانشناسی با عنوان «ایران در بستر جهانیشدن»، رئیس بنیاد ایرانشناسی با تأکید بر جایگاه رو به گسترش این حوزه در ساختار علمی کشور اعلام کرد: بنیاد ایرانشناسی تنها میزبان نیست؛ اینجا خانه شما و خانه مشترک جامعه ایرانشناسی در داخل و خارج از کشور است.
علیاکبر صالحی رئیس بنیاد ایران شناسی در سخنان آغازین خود با اشاره به اهمیت نقش ایرانشناسی در دیپلماسی فرهنگی افزود: دیپلماسی فرهنگی باید بستر اصلی روابط بینالملل امروز باشد. در جهانی که سیاست و رسانه گاهی تصویری نادقیق از ملتها ارائه میکنند، این فرهنگ است که روایت اصیل را بیان میکند.
دو پنل تخصصی: ایران در جهانیشدن و دیپلماسی فرهنگی
وی با تشریح برنامه اجلاس گفت: در این نشست دو پنل تخصصی پیشبینی شده است؛ نخست ایران جهانی در بستر جهانیشدن و دوم ایرانشناسی، دیپلماسی فرهنگی و تعاملات بینالمللی. هر دو موضوع از بنیادیترین مباحث پیشروی جامعه ایرانشناسیاند.
به گفته صالحی، مطالعات جهانیشدن امروز از حوزه اقتصاد عبور کرده و وارد پهنههای فرهنگی، اجتماعی، تاریخی و زبانی شده است: شناخت هر فرهنگ بدون توجه به شبکه گسترده تعاملات آن، شناختی ناقص است. تاریخ ایران همواره در گفتگویی مستمر با جهان شکل گرفته و جهانیشدن فرصتی برای تحلیل پیوندهای تاریخی و فرهنگی ایران فراهم کرده است.
رئیس بنیاد ایرانشناسی تأکید کرد که در این چارچوب میتوان درباره بازنمایی ایران در جریانهای فکری جهان، نقش ادبیات فارسی در شبکههای فرهنگی و مشارکت ایران در گفتوگوهای علمی و فرهنگی بحث کرد.
دیپلماسی فرهنگی؛ قدرت بیصدای ایران
صالحی در بخش دیگری از سخنان خود، دیپلماسی فرهنگی را یکی از ارکان مهم روابط میان ملتها دانست و گفت: دیپلماسی فرهنگی قدرتی بیصدا اما پایدار است؛ قدرتی که بر جذابیت، اعتماد و فهم مشترک استوار است و میتواند حتی در دشوارترین دورهها مجاری گفتگو را باز نگه دارد.
وی افزود: ایران در این عرصه سرمایهای عظیم دارد؛ از ادبیات فارسی و میراث تاریخی تا سنتهای فکری و تجربه طولانی تعامل با جهان. آموزش زبان فارسی، ترجمه آثار ادبی، پروژههای مشترک دانشگاهی و همکاریهای فرهنگی همگی مسیرهایی مؤثر برای گسترش تعاملات پایدار فرهنگیاند.
قدردانی از بنیانگذار بنیاد و معرفی فضای برگزاری اجلاس
رئیس بنیاد ایرانشناسی در ادامه با اشاره به فضای برگزاری اجلاس، ساختمان ثبت ملیشده بنیاد را «نماد پیوند معماری اصیل ایرانی با عناصر مدرنیسم» توصیف کرد و یاد و نام بنیانگذار بنیاد، مرحوم دکتر حمیدی، را گرامی داشت. وی با بیان خاطرهای از روزهای آغازین تأسیس بنیاد گفت: در زمانی که معاون آموزشی وزارت علوم بودم، دکتر حمیدی از من خواستند برای دریافت مجوز تأسیس بنیاد اقدام کنم و در کمتر از یک هفته مصوبه آن خدمت ایشان تقدیم شد. تأسیس این نهاد حاصل نگاه دوراندیشانه دکتر حمیدی بود.
صالحی نقش دو حیاط مرکزی ساختمان را «محوری و سازگار با پژوهش عمیق» توصیف کرد و افزود: این بنا که از میراث گذشته الهام گرفته و برای نیازهای امروز ساخته شده، یادآور هدف اصلی گردهمایی امروز یعنی پیوند ریشههای ایران تاریخی با مسیرهای نوین آینده ایرانشناسی است.
هدف اجلاس: گفتوگو، یادگیری و ترسیم مسیرهای تازه
صالحی بر اهمیت گفتوگو و شنیدن نقدها و پیشنهادهای پژوهشگران تأکید کرد و گفت: ما امروز اینجا گرد آمدهایم تا گفتوگو کنیم، بیاموزیم و مسیرهای تازهای در حوزه ایرانشناسی ترسیم کنیم. شنیدن دیدگاههای شما بخشی از کارنامه علمی ماست.
وی حضور پژوهشگران در این تالار را «زندهکننده هویت و کارکرد بنیاد» دانست و ابراز امیدواری کرد که فضای بنیاد برای میهمانان همراه با آرامش، صمیمیت و آغاز تجربهای سازنده باشد.
اهمیت ایرانشناسی در عرصه بینالمللی
محمدجواد ظریف خوانساری، وزیر امور خارجه پیشین جمهوری اسلامی ایران دومین سخنران کنفرانس بنیاد ایرانشناسی بود. وی گفت: ایرانشناسی نه تنها یک حوزه علمی، عرصهای سیاسی و فرهنگی است که میتواند درک متقابل میان ملتها را افزایش دهد.
ظریف افزود که شناخت از یکدیگر سبب گسترش صلح میشود و این اصل باید در روابط بینالملل مورد توجه قرار گیرد.
وی در بخش دیگری از سخنان خود به ایران اشاره کرد و گفت: ایرانیان نیز فرصتسازی کردند تا خود را مطرح کنند. انقلاب اسلامی نقشی موثر در این مسیر داشت و حقانیت ایران در جنگ تحمیلی بیش از پیش آشکار شد.
ظریف بر اهمیت ایرانشناسی در عرصه بینالمللی تاکید کرد و گفت: شناخت درست از ایران میتواند بسیاری از سوءتفاهمها را برطرف کند و زمینهساز صلح و همکاریهای گستردهتر شود.
وی اظهار داشت که بنیاد ایرانشناسی باید در این مسیر نقش فعال ایفا کند و با بهرهگیری از ظرفیتهای علمی و فرهنگی، تصویر واقعی ایران را به جهان معرفی کند.
ایران جهانی در بستر جهانی شدن
مهدی آهویی از ایران - معاون پژوهشی بنیاد ایرانشناسی، موضوع ایران جهانی در بستر جهانی شدن را مورد بررسی قرار داد و گفت: ایرانشناسی امروز تنها یک حوزه داخلی نیست؛ در بستر جهانی شدن معنا مییابد. او افزود تعاملات علمی و فرهنگی ایران با جهان فرصتی تازه برای بازتاب هویت ایرانی فراهم کرده است. او توضیح داد جهانی شدن میتواند ابعاد تازهای از ایرانشناسی را آشکار کند و تاکید داشت این روند باید با نقدپذیری و نگاه علمی همراه باشد.
عظمت ضیا از ازبکستان – مدیر مؤسسه تاریخ آکادمی علوم ازبکستان با موضوع اهمیت منابع مکتوب فارسی در مطالعه تاریخ ملت و دولتداری ازبک سخنرانی کرد.
وی گفت: منابع فارسی نقش در شناخت تاریخ دولتداری و فرهنگ ازبکها دارند. بسیاری اسناد تاریخی، روایتهای سیاسی و ادبیات کلاسیک فارسی، پایههای هویت مشترک منطقهای را شکل دادهاند.
ضیا توضیح داد که بدون این منابع، مطالعه تاریخ ازبکستان ناقص خواهد بود و تاکید داشت همکاری علمی با ایران برای حفظ و تحلیل این میراث ضروری است.
ولادیمیر ایوانف از روسیه – استاد زبان فارسی دانشگاه دولتی مسکوبه موضوع کرسیهای زبان فارسی در روسیه اشاره کرد و گفت: زبان فارسی در روسیه جایگاهی دیرینه دارد و کرسیهای دانشگاهی آن نقش در گسترش شناخت فرهنگی ایفا میکنند.
وی افزود دانشجویان روسی با یادگیری فارسی به منابع ادبی و تاریخی ایران دسترسی مییابند. این کرسیها پل ارتباطی میان دو ملت هستند و تاکید داشت که باید حمایت بیشتری از آنها صورت گیرد تا نسلهای آینده نیز از این میراث بهرهمند شوند.
مایا کاپانادزه از گرجستان – رئیس مرکز علمی روابط گرجستان و ایران دانشگاه بینالمللی قفقاز نیز به موضوع اهمیت تحقیق در منابع تاریخی و فارسی ایران برای ایرانشناسی گرجی پرداخت و افزود: منابع فارسی ایران برای شناخت روابط تاریخی ایران و گرجستان اهمیت بنیادین دارند.
وی یادآور شد: بسیاری متون تاریخی، روابط سیاسی و فرهنگی دو ملت را روشن میسازند. او توضیح داد پژوهش در این منابع میتواند تصویر دقیقتری از گذشته مشترک ارائه دهد و تاکید داشت این تحقیقات زمینهساز همکاریهای علمی و فرهنگی آینده خواهد بود.
اونگلوس وِنتیس از یونان – استاد مطالعات اسلامی و خاورمیانه دانشگاه پانتئون: موضوع از صفویه تا مدرنیته – مسافری یونانی در دربار نادرشاه را یادآور شد و گفت: سفرنامههای یونانیان به ایران در دوره صفویه و نادرشاه منابع ارزشمندی برای شناخت تاریخ هستند.
وی همچنین، افزود: این روایتها نشان میدهند چگونه ایران در نگاه اروپاییان بازتاب یافته است. تجربه یک مسافر یونانی در دربار نادرشاه، تصویری از قدرت و فرهنگ ایران میدهد و تاکید داشت که این اسناد باید در مطالعات تطبیقی بیشتر بررسی شوند.
محمد کمالالدین از بنگلادش – استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه راجشاهی: موضوع بازتاب ایرانشناسی در دیپلماسی فرهنگی ایران و بنگلادش از میراث تاریخی تا تعاملات معاصر را بررسی کرد و گفت: ایران و بنگلادش پیوندهای دیرینه فرهنگی دارند که در زبان و ادبیات فارسی بازتاب یافته است.
وی خاطرنشان کرد که این میراث تاریخی امروز در دیپلماسی فرهنگی دو کشور نقشآفرین است. او توضیح داد آموزش فارسی، ترجمه آثار و همکاریهای هنری زمینهساز تعاملات معاصر شده و تاکید داشت ایرانشناسی میتواند روابط دو ملت را بیش از پیش تقویت کند.
انتهایپیام/