به گزارش خبرگزاری تسنیم، مکلارن در گرندپری فرمول یک لاسوگاس دست خالی از پیست خارج شد اما پرسش اصلی این است: آیا این تیم قربانی مجموعهای از شرایط غیرمنتظره شد یا اینکه خود، زمینهساز کابوسی شد که اکنون دامنگیرش شده است؟
رد صلاحیت دوگانه در فرمول پدیدهای بسیار نادر است و تنها در صورتی رخ میدهد که نقض مقررات فنی در بالاترین سطح جدیت قرار داشته باشد؛ جایی که تیم به طور مؤثر مقررات بنیادین را زیر پا گذاشته تا مزیتی رقابتی و پایدار کسب کند. تازهترین نمونه چنین اتفاقی پیش از لاسوگاس در گرندپری چین همین فصل رقم خورد، جایی که فراری دقیقاً به همان دلیلی کنار گذاشته شد که شنبه شب در پیست استریپ لاسوگاس گریبان مکلارن را گرفت؛ سایش بیش از حد تخته زیر بدنه یا همان Skid Block.
تیم فراری آن زمان با انتقاد شدید رسانهها و کارشناسان روبرو شد، زیرا این قطعه از سال 1994 و پس از حادثه مرگبار آیرتون سنا به خودروها افزوده شده و تیمها 31 سال است که قوانین سختگیرانه مربوط به سلامت و میزان سایش آن را میشناسند، زمانی طولانیتر از عمر بسیاری از طرفداران جدید این ورزش. بر اساس مقررات، این تخته نباید بیش از یک میلیمتر دچار سایش شود.
در عصر خودروهای اثر زمینی که جریان هوا از زیر خودرو برای ایجاد نیروی رو به پایین ضروری است، پایین آوردن ارتفاع خودرو نقشی اساسی در عملکرد دارد اما همین تخته زیرین، سدی حیاتی است که اجازه نمیدهد تیمها برای دستیابی به عملکرد بیشتر، ارتفاع را تا مرز خطر کاهش دهند.
به بیان ساده، 31 سال زمان بسیار کافی است که یک تیم بفهمد این قطعه چگونه کار میکند و چه حساسیتهایی دارد. این موضوع شبیه آن است که هر روز صبح پشت کامپیوتر خود بنشینید و دقیقاً بدانید دکمه پاور کجاست، رمز عبور چیست و چگونه با دستگاه کار میکنید. کاری که مکلارن در لاسوگاس مرتکب شد، معادل فراموش کردن وجود دکمه پاور است؛ خطایی بنیادین و غیرقابلپذیرش برای تیمی که در میانه رقابتی نفسگیر برای عنوان قهرمانی قرار دارد.
چرا تخته مکلارن بیش از رقبا ساییده شد؟
اینکه این تیم در آستانه پایان فصل مرتکب اشتباهی چنین ابتدایی شده، شگفتانگیز و البته دردناک است. مکلارن درگیر جدالی مستقیم با مکس فرستاپن برای عنوان قهرمانی است و هر اشتباه در این مرحله پیامدهایی بسیار گسترده دارد. در دادهها کاملاً مشخص بود که هیچ تیمی به اندازه مکلارن دچار سایش ناشی از برخورد با سطح پیست نشده است. میزان سایش لاندو نوریس 0.12 میلیمتر و اسکار پیاستری 0.26 میلیمتر بیش از حد مجاز بود؛ ارقامی که نشاندهنده تفاوتی قابلتوجه با سایر خودروهاست.
پاسخ به اینکه چرا چنین رخدادی پیش آمد، ساده نیست. آندرهآ استلا مدیر تیم مکلارن این تخلف را نتیجه «سایش غیرمعمول و شدید تخته در طول رقابت آخر هفته» دانست و علت آن را شرایط غیرعادی ناشی از زمان محدود تمرین، مشکلات پوشش دریچهها و بارش باران عنوان کرد. با این حال، همین دلایل برای تیمی همچون فراری که پیشتر در این حوزه سابقه ضعف داشته است، به ردصلاحیت دوم منجر نشد.
تیم از ابتدا میدانست پیست لاسوگاس با نقاط قوت MCL39 همخوانی ندارد و ثبات، کلید انتخاب درست تنظیمات خواهد بود، اما شرایط نامعمول صحرای نوادا، از سطح پیست گرفته تا تغییرات دمایی شدید، تیم را تحت فشار گذاشت، نه بهعنوان بهانه، بلکه بهعنوان عاملی واقعی. در چنین شرایطی، رسیدن به یک تنظیم مناسب، بیش از آنکه انتخابی مهندسیشده باشد، به پرشی ایمانگونه میماند؛ مانند کسی که از صخره به پایین میپرد و تنها امید دارد آب کافی زیر پایش باشد. از ابتدا نیز روشن بود که این تصمیم، ریسکی عظیم در برابر پاداشی محتمل است.
عامل دیگری که مکلارن بهعنوان توضیح مطرح کرد، «آسیب اتفاقی به هر دو خودرو» بود، توضیحی مبهم که پرسشهای بیشتری ایجاد کرد. حرکت نوریس در پیچ اول شاید به طور نظری میتوانست عامل آسیب باشد، اما مسیر او از میان جدولها و با حاشیه ایمن عبور کرد و احتمال آسیب آنچنان بالا نبود. در سوی دیگر، سایش بیش از حد و سرعت پایینتر پیاستری، نشانه محتملتری از آسیب فنی بود. او در آغاز مسابقه جایگاههایی را از دست داد و سپس در میانه میدان گرفتار شد؛ وضعیت او به راحتی میتواند نتیجه اختلالی در عملکرد خودرو باشد.
در هر صورت، مکلارن بیش از آنکه قربانی شرایط باشد، از اشتباهات خود لطمه خورده است؛ اشتباهاتی که به جای سقوط ناگهانی، بیشتر شبیه خودزنی تدریجی است. این پایانی تلخ و شرمآور برای آخر هفتهای بود که با عملکرد مقتدرانه نوریس میتوانست نجات پیدا کند.
آیا قهرمانی از دست میرود؟
از «قوانین پاپایا» گرفته تا اشتباه آشکار پیاستری در بازنشر مطلبی جانبدارانه درباره حمایت تیم از نوریس، اوضاع در ووکینگ پس از کسب عنوان سازندگان چندان مطلوب پیش نرفته است. قهرمانی دوگانهای که تا چند هفته پیش تقریباً قطعی به نظر میرسید، اکنون در معرض تهدیدی جدی قرار دارد. پیاستری در تنها 6 مسابقه، فاصله 106 امتیازی خود را با فرستاپن از دست داده است. اکنون پیاستری و فرستاپن برابرند و تنها 24 امتیاز با نوریس صدرنشین فاصله دارند. این وضعیت برای تیمی با جاهطلبیهای قهرمانی چیزی کمتر از یک فاجعه نیست.
نوریس که روی موجی از موفقیت حرکت میکرد و با سرعتی برتر از پیاستری ظاهر میشد، در لاسوگاس لحظهای از نوریس قدیمی را به نمایش گذاشت؛ حرکتی برقآسا برای پوشاندن فرستاپن در آغاز مسابقه چیزی که یادآور شور و جسارت میشائیل شوماخر بود، اما اجرای آن، بیشتر شبیه خطای نوریس در اسپا 2024 بود: تصمیمی عجولانه که پیامدهای سنگینی داشت. با این حال او توانست با قدرت بازیابی کند و دوباره به رده دوم برسد. اکنون مهم است که اعتمادبهنفس او تحت تأثیر ضعف تیم در شب پر زرق و برق لاسوگاس قرار نگیرد.
و اما پیاستری …
این فصل برای او روایتی تلخ بوده است. تغییر سرنوشت او پس از گرندپری هلند حیرتانگیز است. در شش مسابقه اخیر نه تنها به سکو نرسیده، بلکه با سرعت پایین و خطاهای فردی، برتری قهرمانی خود را از دست داده است. فصل او به شکلی غمانگیز، یادآور سقوط نوریس در سال 2024 است؛ همانگونه که نوریس در اسپرینت برزیل در حالی که فرستاپن را تعقیب میکرد، دچار اشتباه شد، پیاستری نیز از اوضاعی مشابه لطمه خورده است. اکنون پرسش این است که آیا او میتواند در دو مسابقه باقیمانده، خود را از این مسیر نزولی بیرون بکشد یا خیر.
قطر؛ آخرین سد برای جلوگیری از هجوم فرستاپن در ابوظبی
مکلارن فرصتی برای ترمیم زخمهای خود ندارد. دو روز دیگر تمرینهای قطر آغاز میشود؛ مسابقهای که میتواند آخرین نقطه توقف پیش از حمله نهایی فرستاپن باشد. تیم و رانندگان باید تقریباً بینقص ظاهر شوند تا بتوانند از فشار ردبول جلوگیری کنند. فرستاپن اکنون در موقعیتی ویژه است. او برای تیمی رانندگی میکند که ساختار آن تقریباً تکرانندهای است و در شرایطی وارد نبرد میشود که چیزی برای از دست دادن ندارد. او میتواند خود و تیم را تا مرز تواناییهایشان به چالش بکشد.
در مقابل، مکلارن که فلسفه «برابری کامل میان نوریس و پیاستری» را دنبال میکند، در این لحظه حساس گرفتار ساختاری پیچیده شده است؛ ساختاری که یادآور فاجعه از دست رفتن قهرمانی 2007 است، زمانی که تلاش برای حفظ عدالت میان رانندگان، بهای از دست رفتن عنوان رانندگان را برای این تیم رقم زد. اکنون، 18 سال بعد همان جمله دوباره زمزمه میشود: این تیم شاید برای عدالت تاج قهرمانی را به فرستاپن تقدیم کند.
فرستاپن که قهرمانی برای او نه رؤیا بلکه عادت است، پنجمین عنوان متوالیاش را همچون یک تکه کیک شکلاتی آماده بلعیدن میبیند و اشتباهات مکلارن، این کیک را فقط شیرینتر کرده است.
موری واکر مفسر افسانهای فرمول یک جملهای بهیادماندنی دارد؛ «در فرمول یک هر اتفاقی ممکن است بیفتد و معمولاً هم میافتد».
درستی این جمله بار دیگر ثابت خواهد شد، مگر اینکه مکلارن آخر هفتهای بینقص در قطر داشته باشد.
انتهای پیام/