به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، صبح امروز چهارم آذر 1404 پیکر هادی مرزبان کارگردان پیشکسوت تئاتر و سینمای ایران با حضور چهرههای هنریِ کشورمان از مقابل تالار وحدت تشییع شد.
آغاز این مراسم با سخنان علی نصیریان همراه بود. او در صحبتهایش گفت: «هادی مرزبان از هنرمندانی بود که پیش از انقلاب، بهعنوان فارغالتحصیل تئاتر به شهرستانها میرفت تا هنرجویان شهرستانی را آموزش دهد.
یادم هست با یکی از همین گروههای شهرستانی، نمایشی را به آلمان بردیم. آلمانیها از اجرای بچههای ایران شگفتزده شده بودند. آقای مرزبان در آن سالها بسیار خدمت کرد. بعد از انقلاب هم بیشترین نمایشنامههای اکبر رادی را او روی صحنه برد. در یکی از همین نمایشها من هم بازی میکردم.
روزی او را در لابی دیدم؛ پریشان بود. گفت نمایشمان را توقیف کردهاند و دلیل این توقیف را «بیان حرفهای زشت» عنوان کرده بودند.
مرزبان هنرمندی فعال و پرتلاش بود و کارش را همیشه با دقت و جدیت انجام میداد.»
ایرج راد بازیگر و کارگردان هنرهای نمایشی، سخنران بعدی این مراسم بود. راد گفت: از سال 1347 هادی مرزبان را در دانشگاه هنرهای زیبا میشناسم. مرزبان سالها مشغول تعلیم و تربیت هنرجویان تئاتر بود. هادی پس از بازگشت به تهران، سعی بر این داشت تا با علاقهمندان به تئاتر گروههای تئاتری را تشکیل دهد. مرزبان علاقهمند به تئاتر ایرانی بود، اوبرای این کار نمایشهعی اکبر رادی را انتخاب کرد که از بزرگترین نویسندگان تئاتر در ایران است.
وی افزود: هادی مرزبان هنرمندی بودکه مسائل مردم و جامعه برایش اهمیت داشت. مرزبان از بین همه کارهای صحنهایکه انجام داد 10 نمایش را از اکبر رادی به صحنه برد.
راد ادامه داد: افتخار این را داشتم که حدود 8 نمایش را در کنار مرزبان باشم. تشکر میکنم از همهی شما که برای ادای احترام به هادی مرزبان اینجا هستید. آخرین حرفهای مرزبان هم درباره کارهای تئاتری بود.
امیدوارمگروهیکه از مرزبان باقی مانده بتوانند راه او و کارهایش را ادامه دهند.
اکبر زنجانپور بازیگر پیشکسوت تئاتر گفت: یادمان باشد که هنرمندان این مملکت از جمله هادی مرزبان رنج زیاد کشید. چرا نباید حال ما خوب باشد. هادی مرزبان حال خوبی نداشت. ناراحتم از اینکه دیگر نمیبینمش ولی از سوی دیگرمیگویم که شاید بهتر شد که رفت.
احمدی سرپرست معاونت هنری وزارت فرهنگ در سخنانی گفت: ابتدا پیام تسلیت وزیر فرهنگ و معاون اول رئیسجمهور را خدمت همه حاضران تقدیم میکنم.
احمدی در ادامه متنی را در رثای هادی مرزبان برای حاضران قرائت کرد. احمدی در این متن مروری بر فعالیتهای هنری هادی مرزبان داشت.
فرزانه کابلی همسر هادی مرزبان، آخرین سخنران این مراسم بود. او در صحبتهایی احساسی گفت: از همه کسانی که در این چندوقت اخیر در بیمارستان کنار ما بودند واقعا تشکر میکنم. هادی کُشتهی تئاتر بود. شبها تا دیروقت روی متنهایش کار میکرد. اگر من برایش بازی داشتم، گاهی کارمان به دعوا هم میرسید. اگر هم طراحی حرکت با من بود باز ماجرا همین بود.
کابلی که از بازیگران تئاتر کشورمان است، تاکید کرد: در کار نوبت دیوانگی که درباره کار شمس و مولانا بود بخشی بود که بچهها از گوشهی صحنه میآمدند و از سمت دیگر صحنه خارج میشدند. هادی اصرار داشت که بچهها روی صحنه دائم بچرخند و از صحنه خارج شوند. من اما میگفتم که یک حرکت و بعد یک چرخ داشته باشند. این چالشی بین ما بود. در نهایت هم حرف من شد و بچهها با یک چرخ و یک حرکت آمدند و از صحنه خارج شدند. بعدها که فیلم اجرا را میدیدیم یا فیلم را برای کسی پخش میکرد، هر بار که به آنجا میرسید، به من اشاره میکرد که باید آن بچهها کامل میچرخیدند و من هر بار میگفتم که نه! این چالش همیشگی ما بود.
وی افزود: هادی میخواست تئاتر این مملکت را نجات دهد. نمایش آخری هم که داشت نیمه تمام ماند. وقتی روی تخت بیمارستان بود هم به فکر تمرین با بچهها بود. این نمایش اکنون آماده اجراست، امیدوارم که با حمایتها، این نمایش روی صحنه برود. هادی میگفت که نمایشهای من بوی نجیب نمِ کاهگل را میدهد.
انتهای پیام/