به گزارش خبرگزاری تسنیم از بیرجند، ایران در آستانه پیری جمعیت ایستاده و هر سال آمارها از کاهش نرخ باروری حکایت دارند؛ وضعیتی که بسیاری از زوجهای جوان را به انتخابهای حداقلی در فرزندآوری سوق داده است. اما در دل همین دشواریها، زنانی نیز دیده میشوند که برخلاف جریان معمول جامعه حرکت میکنند. محبوبه نارس، طلبهای جوان و مادر پنج فرزند یکی از همین چهرههاست؛ زنی که با وجود خانهای کوچک و دهها مسئولیت روزمره نشان میدهد چگونه میتوان میان سختیها ایستاد و از نقش مادری عقب ننشست.
محبوبه نورس متولد 1368 طلبه سطح سه حوزه علمیه است و در کنار تحصیل در سطح دو حوزه نیز درس تفسیر قرآن کریم تدریس میکند. او مادر پنج فرزند به نامهای فاطمه 15 ساله، امیرحسن 13 ساله، زینب 10 ساله، زهرا 6 ساله و سارا یکساله است.
آغاز زندگی مشترک و مسیر تحصیل
محبوبه در 18 سالگی عقد کرد و در 20سالگی نخستین فرزندش به دنیا آمد. او و همسرش که هر دو طلبه بودند ابتدای زندگی را در مشهد و دور از خانوادهها گذراندند؛ دورهای که با بیتجربگی، دوری از خانواده و سختی رفتوآمد برای تحصیل همراه بود. محبوبه آن زمان باردار بود و فرزند شیرخوار نیز داشت اما با وجود این شرایط دشوا، توانست دوره کارشناسی خود را به پایان برساند. خودش هنوز با شگفتی به آن سالها نگاه میکند و میگوید فقط با کمک خدا توانسته است از پس آن حجم از مسئولیتها برآید.
فاصله سنی و تجربههای فرزندآوری
دو فرزند اول او با فاصله کم به دنیا آمدند، اما فاصله فرزندان بعدی بیشتر شد. محبوبه میگوید: هرچند سختیهای زیادی داشته اما به روشنی آثار برکت هر فرزند را در زندگی خود دیده است. از خانهدار شدن و خرید ماشین گرفته تا توفیق سفر زیارتی. به باور او این خداست که روزیبخش است و تعداد فرزندان محدودکننده رزق نیست.
چالشهای اقتصادی و سبک زندگی
با اینکه همسرش طلبه است و سطح مالی خانواده معمولی است اما تأکید دارد که زندگیشان با قناعت و شکرگزاری اداره میشود. خانهای کوچک با پنج فرزند قد و نیم قد، کمبود فضا، فشار اقتصادی و قیمت بالای ملزومات تحصیلی و زندگی، بخشی از دغدغههای روزمره اوست. با این حال، تجربهاش نشان داده که بسیاری از توقعات مربوط به بهترین امکانات برای فرزندان ریشه در خواستههای والدین دارد، نه نیاز واقعی کودکان. به گفته او، با گفتوگوی منطقی میتوان بسیاری از توقعات غیرضروری را برای بچهها توضیح داد و آنها را قانع کرد.
برنامه روزانه و تلاش برای جمعکردن نقشها
زندگی روزمره خانم نورس ترکیبی از مسئولیتهای خانه، تربیت پنج کودک، تحصیل در حوزه، تدریس، فعالیت مسجدی و رفتوآمدهای روزانه است. صبحها از حدود ساعت 6 در آشپزخانه مشغول آمادهسازی صبحانه و میانوعده مدرسه برای چهار فرزند مدرسهای است. پس از آمادهکردن بچهها، خانه را تا حد امکان مرتب میکند و سپس با اسنپ راهی حوزه میشود. کلاسهای او معمولا از یک تا پنج بعدازظهر است. بازگشت او به خانه آغاز مرحله دوم روز است. رسیدگی به ناهار نیمهمانده ، شستن ظرفها، آرامکردن بچه یکساله، پاسخ به درخواستها و دعواهای بچهها، شستن لباسها، آمادهکردن شام و گهگاه توضیح یا تذکر به فرزندان بزرگتر. با وجود این فشردگی، تلاش میکند زمانهایی برای مهربانی، در آغوش گرفتن، قصه گفتن یا حرف زدن با بچهها داشته باشد؛ کاری که گاهی خودش و گاهی پدر خانواده انجام میدهد.
نگاه او به سختیهای مادری
او اعتراف میکند که مادری با تعداد فرزند زیاد سخت است؛ سختیای که انکارش نوعی غفلت است. اما معتقد است لذتهای مادری، ارزش تحمل همه این دشواریها را دارد. محبوبه سختی بارداری، زایمان، تربیت، بیخوابی، برنامهریزی مداوم و مسئولیتهای خانه را به تزریق آمپول بیحسی دندان تشبیه میکند؛ لحظهی تزریق درد دارد، اما نتیجهاش شیرین و آرامکننده است.
فعالیتهای فرهنگی و اجتماعی
در کنار مسئولیتهای مادری و تحصیل، محبوبه مربی حلقه صالحین در مسجد است، مشاوره مذهبی انجام میدهد و سابقه فعالیت در دبیرستان را دارد. با وجود فشار کارها میگوید رسالت زن خانه فقط کارهای سخت و بیوقفه نیست؛ بلکه ایجاد فضایی معنوی و با برکت در خانه است. او باور دارد بخش مهمی از برکت زندگی، ناشی از روحیه و شکرگزاری مادر خانواده است.
باورهای دینی در موضوع فرزندآوری
محبوبه و همسرش از ابتدا علاقهمند به داشتن دستکم چهار فرزند بودند. بعد از توصیههای رهبر انقلاب درباره اهمیت افزایش نسل، تصمیم گرفتند در حد توان به این مسیر ادامه بدهند. او میگوید سختیها بسیار است اما اهداف معنوی و برکات معنوی و مادی، ارزش این راه را دارد.
نگرانیها و امیدها
با وجود فشارهای اقتصادی و کمبود زمان، محبوبه به آینده امیدوار است. او بارها در زندگی تجربه کرده که «روزی» از راههای غیرمنتظره میرسد؛ از مخارج نان فردا گرفته تا اتفاقات بزرگتر. به باور او، اگر فضای خانه رنگ بندگی و شکرگزاری داشته باشد، برکت به آن وارد میشود.
انتهای پیام/ 258