به گزارش خبرگزاری تسنیم، در مجموع، گرندپری قطر برای طرح انحصار لاستیکهای فرمول یک شکستی تمامعیار بود؛ شکستی که نه تنها بُعد ورزشی، بلکه اعتبار تصمیمهای فنی برگزارکنندگان را نیز زیر سؤال برد.
مکلارنها با اختلاف بخت اصلی قهرمانی در گرندپری قطر بودند. خودروهای تیم ووکینگ سرعتی چشمگیرتر از تمامی رقبا داشتند و با توجه به عملکردشان در تمرینها و تعیین خط باید بدون دردسر به پیروزی دست مییافتند اما یک اشتباه مهم در بخش استراتژی کافی بود تا لاندو نوریس و اسکار پیاستری این برتری را از دست بدهند و مکس فرستاپن با استفاده از همان فرصت به صدر برسد. بدین ترتیب فاصله او با صدرنشین جدول پیش از فینال فصل به تنها 12 امتیاز کاهش یافت.
پیش از مسابقه، برگزارکنندگان به دلیل سایش شدید لاستیکها در پیچهای پرسرعت قطر محدودیت 25 دور میان تمام ترکیبهای لاستیک اعمال کردند. بنابرین، وقتی در دور هفتم خودروی ایمنی وارد پیست شد، تقریباً برای همه تیمها واضح بود که بهترین تصمیم توقف برای تعویض لاستیک است، زیرا مسافت باقیمانده را میشد فقط با یک توقف مدیریت کرد اما مکلارن برخلاف جریان رقبا تصمیم گرفت از این فرصت استفاده نکند.
زمانی که نوریس پرسید چرا او و پیاستری همزمان با بقیه رانندگان به پیتاستاپ فراخوانده نشدهاند، ویل جوزف، مهندس مسابقه توضیح داد که توقف رقبایشان آنها را برای ادامه مسابقه بیانعطاف خواهد کرد. اشاره او احتمالاً به این ایده بود که شاید سیفتیکار دوباره بازگردد و آنها بتوانند با توقفی مقرونبهصرفهتر مزیتی زمانی کسب کنند.
اکنون کاملاً روشن است که این تحلیل اشتباه بوده است. مکلارن سرعت لازم برای ساختن اختلاف 10 تا 12 ثانیه با فرستاپن را نداشت؛ اختلافی حیاتی که پیشفرض سناریوی استراتژیک تیم بود. حتی پیاستری سریعتر و دقیقتر از نوریس در آن آخر هفته در دور 25 کمتر از 8 ثانیه با فرستاپن فاصله داشت و عملاً امکان بهرهبرداری از انعطافپذیری وعده داده شده وجود نداشت.
به علاوه، مکلارن میتوانست استراتژیها را میان دو راننده تقسیم کند: یکی هنگام ورود سیفتیکار توقف کند و دیگری استراتژی باز را حفظ نماید اما به نظر میرسد تیم به دلیل همان «قوانین پاپایا» قواعد نانوشتهای که از قرارگرفتن یک راننده در موقعیتی ناعادلانه جلوگیری میکند از این انتخاب منطقی و معمول چشم پوشید. نتیجه آن بود که در عمل، هر دو راننده در شرایطی نامطلوب قرار گرفتند.
در دورهای پایانی، نوریس در رده پنجم قرار داشت. او مرتباً به آنتونلی فشار وارد میکرد اما نتوانست از مرسدس سبقت بگیرد. قطر با مناطق ترمزگیری کوتاه سبقتگیری را بسیار دشوار میکند، هرچند پیاستری پیشتر موفق شده بود از همین نقطه ضعف عبور کرده و سبقت بگیرد.
بااینحال، در دور ماقبل آخر، آنتونلی در پیچهای 10 و 11 دچار لغزش شد و فاصله لازم را ایجاد کرد تا نوریس به جایگاه چهارم برسد. این دو امتیاز اضافه برای لاندو بسیار تعیینکننده بود و موجب شد موقعیتش در جدول قهرمانی اندکی بهبود پیدا کند. اکنون، با ورود به فینال ابوظبی، نوریس با اختلاف 12 امتیاز نسبت به فرستاپن و 16 امتیاز نسبت به پیاستری پیشتاز است.
این یعنی لاندو تنها باید در یاس مارینا روی سکو قرار گیرد تا بدون توجه به نتایج رقیبان، قهرمانی جهان را به دست آورد اما عملی کردن آن بسیار دشوار خواهد بود. فشار روانی شدیدی بر دوش او و تیم سنگینی میکند؛ تیمی که همین چند روز پیش، با یک اشتباه ساده اما زیانبار شش امتیاز تقریباً تضمینی را از او گرفت.
از سوی دیگر، پیاستری پس از عملکرد چشمگیرش در قطر دوباره به اوج اعتماد به نفس رسیده است. مانند فرستاپن، او نیز چیزی برای از دست دادن ندارد و با توجه به عملکرد ثابت و سریعش در پیستهای کمچسبندگی احتمال میرود در ابوظبی نیز بسیار قدرتمند ظاهر شود. بنابرین، برای نخستین بار طی 15 سال اخیر سه راننده واقعی در فینال فصل برای قهرمانی تلاش میکنند؛ اتفاقی که هواداران فرمول یک مدتها در انتظارش بودند.
کابوس فراری ادامه دارد
برای فراری، پرافتخارترین و محبوبترین تیم تاریخ فرمول یک، گرندپری قطر چیزی کمتر از یک فاجعه مطلق نبود. مشکلات همیشگی لوئیس همیلتون در این فصل تا حدودی تبدیل به موضوعی آشنا شده است اما حتی با این وجود، دو تصادف در Q1 طی دو روز پیاپی همچنان شوکهکننده بود. در سوی دیگر، شارل لکلرک نیز آشکارا درمانده و ناتوان نشان داد.
پس از تعیین خط، لکلرک به خبرنگاران گفت خودرو غیرقابلکنترل است. حتی اگر یک دور بینقص در Q3 میزد، باز هم نهایتاً میتوانست برای رتبه هشتم یا نهم بجنگد. با این حال، اشتباه در نخستین دور تعیین خط باعث شد مسابقه را از رده دهم آغاز کند و در همان استارت به طور کامل از جمع 10 نفر برتر خارج شود. اگر برخورد گسلی با هالکنبرگ و همچنین مشکلات هاجر در اواخر مسابقه نبود، چیزی نمانده بود که حتی از کسب امتیاز هم بازبماند.
جشن بزرگ برای ویلیامز
در مقابل فراری، عملکرد ویلیامز امیدبخش و جشنبرانگیز بود. کارلوس ساینس که صندلی فراریاش اکنون به همیلتون انتقال یافته در قطر سوم شد و دومین سکوی این فصل را برای تیم گروو به ارمغان آورد. ویلیامز نزدیک به یک دهه بود که چنین جایگاهی را لمس نکرده بود؛ آخرین بار در سال 2015، زمانی که مشتری موتورهای مرسدس بود و از پیشرانههای قدرتمند آلمانی بهره میبرد، چنین اتفاقی افتاده بود.
از زمان ورود جیمز وولز، ویلیامز پیشرفتی چشمگیر و غیرمنتظره داشته است. این تیم حتی زودتر از وعدههای اولیه جایگاه پنجم سازندگان را تثبیت کرده؛ بهترین نتیجه در هشت سال گذشته. با این حال، چالش اصلی وولز هنوز پیش روست: اگر ویلیامز با آغاز مقررات جدید فنی دوباره به انتهای جدول سقوط کند، تمام پیشرفتهای سالهای اخیر به سرعت فراموش خواهد شد و بازگشت از آن نقطه به شدت دشوارتر خواهد بود.
چرا چنین گرند پری؟
اشتباه استراتژی مکلارن نه تنها جنگ قهرمانی را زنده نگه داشت، بلکه کل مسابقه را از یک یکنواختی کسلکننده نجات داد. چه در اسپرینت و چه در مسابقه اصلی، سبقتگیریها بسیار اندک بود و درگیریهای جدی تقریباً رخ نداد. رانندگان اغلب پشت سر یکدیگر حرکت میکردند و حتی تلاش برای حمله نداشتند، زیرا خطر اشتباه بسیار بالا بود. اگر اشتباه محاسباتی مکلارن رخ نمیداد، مسابقه به مراتب بیروحتر و خستهکنندهتر میبود.
از سوی دیگر، محدودیت 25 دوری لاستیکها پرسشهای بسیاری ایجاد کرده است. اینکه این محدودیت برای همه ترکیبها اعمال شده، در حالی که تایرهای نرم میتوانند این مسافت را مدیریت کنند اما تایرهای سخت معمولاً باید دوام بیشتری داشته باشند، مسئلهای است که هنوز پاسخ شفافی برای آن ارائه نشده و احتمالاً بحثهای زیادی را در ادامه فصل به وجود خواهد آورد.
مکس فرستاپن، راننده تیم ردبول پس از کسب مقام نخست در گرندپری فرمول یک قطر با چهار امتیاز اختلاف نسبت به اسکار پیاستری به جایگاه دوم جدول ردهبندی رانندگان صعود کرد.
در همین حال، لاندو نوریس، راننده مکلارن با وجود فاصله 12 امتیازی با راننده تیم ردبول، همچنان در آستانه مسابقه پایانی فصل صدرنشین است و موقعیت خود را حفظ میکند.
ردهبندی 10 راننده برتر فرمول یک به شرح زیر است:
1. لاندو نوریس (مکلارن) – 408 امتیاز
2. مکس فرستاپن (ردبول) – 396 امتیاز
3. اسکار پیاستری (مکلارن) – 392 امتیاز
4. جورج راسل (مرسدس) – 309 امتیاز
5. شارل لکلرک (فراری) – 230 امتیاز
6. لوئیس همیلتون (فراری) – 152 امتیاز
7. آندرهآ کیمی آنتونلی (مرسدس) – 150 امتیاز
8. الکس آلبون (ویلیامز) – 73 امتیاز
9. کارلوس ساینس (ویلیامز) – 64 امتیاز
10. ایساک حجار (ریسینگ بولز) – 51 امتیاز
فاصله مرسدس و ردبول برای کسب مقام دومی در جدول سازندگان به 33 امتیاز رسیده است. فراری نیز با 77 امتیاز اختلاف نسبت به مرسدس و 44 امتیاز نسبت به ردبول، عملاً هرگونه شانس صعود از جایگاه چهارم جدول سازندگان را از دست داده است.
ردهبندی سازندگان نیز به شرح زیر است:
1. مکلارن – 800 امتیاز
2. مرسدس – 459 امتیاز
3. ردبول – 426 امتیاز
4. فراری – 382 امتیاز
5. ویلیامز – 137 امتیاز
6. ریسینگ بولز – 92 امتیاز
7. آستون مارتین – 80 امتیاز
8. هاس – 73 امتیاز
9. کیک ساوبر – 68 امتیاز
10. آلپاین – 22 امتیاز
انتهای پیام/