به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم؛ نازنینزهرا رفیعی در توضیح مسیر ورودش به سینمای مستند، ابتدا از پیشینهاش در تئاتر گفت و توضیح داد که تجربههای کانسپتمحور و اجراهای تعاملی در تئاتر، نگاه او را به مضمون حساستر و دقیقتر کرده است. او تاکید کرد که مستند را بهدلیل «رابطه بیواسطهتر میان هنرمند، سوژه و مخاطب» انتخاب کرده؛ تجربهای که برایش به تئاتر نزدیک است اما ماندگاری و اثرگذاری بیشتری دارد.
رفیعی با اشاره به اینکه پرداختن به روایت زنان یکی از دغدغههای اصلیاش بوده، توضیح داد که «مُک» دومین اثر حرفهای اوست و اولین فیلمی است که به مرحله پخش میرسد. او گفت تمرکز فیلمهایش بر تلاش و مبارزه زنانی است که برای رسیدن به رویاهایشان با موانع سخت دستوپنجه نرم میکنند.
در توضیح نام فیلم، او بیان کرد که «مُک» در گویش برخی مناطق جنوبشرق ایران به درخت خرما گفته میشود و انتخاب این نام نوعی استعاره از شخصیت اصلی فیلم است که این مفهوم در روایت نیز پی گرفته شده است.
رفیعی درباره آشنایی با سوژه فیلم نیز توضیح داد که پیش از آغاز پروژه، تصویری کلی از جهان موضوع داشت و در جستوجوی شخصیت مناسب بوده تا در سفرهای پژوهشی با مرضیه آشنا میشود. به گفته او، تجربه و شناخت محمدصادق اسماعیلی، تهیهکننده، نسبت به منطقه و فرهنگ بومی نقش مهمی در اخذ مجوزها و همراهی با مسئولان محلی داشته است.
کارگردان «مُک» درباره هدف اصلی ساخت این مستند نیز به ماجرای همسر مرضیه اشاره کرد و گفت که پرونده او نمونهای از چرخهای آسیبزا اما قابل اصلاح است؛ چرخهای که با توجه، پیگیری، کار فرهنگی و بهبود اقتصادی منطقه میتواند تغییر کند. او تأکید کرد که مستندساز «مددکار اجتماعی» نیست، اما هنر میتواند توجه و حساسیت بیشتری نسبت به مسائل انسانی ایجاد کند.
رفیعی سپس دشواریهای تولید فیلم را شرح داد؛ از مسیر چهار ساعته و صعبالعبور روستا گرفته تا نبود آب آشامیدنی، بنزین و امکانات اولیه. او گفت گرمای شدید و شرایط امنیتی منطقه فشارهای روانی زیادی به گروه وارد کرده، بهخصوص که حضور یک تیم فیلمبرداری در محیطی پر از قاچاقبر و همراه خانوادهای با پرونده اعدام، حساسیتها را دوچندان میکرد. با این حال، او هدفش را تمرکز بر لایههای عاطفی داستان، ازجمله مهر، عشق و تلاش زن برای نجات همسرش عنوان کرد و توضیح داد که از ابتدا میدانسته این سوژه بهخاطر بار معنایی حکم اعدام چه فشار روانیای ایجاد خواهد کرد، اما باور قلبیاش نسبت به اهمیت فرهنگی این موضوع او را به ادامه مسیر مصمم کرده است.
رفیعی درباره شیوه روایت و فیلمبرداری گفت که همزیستی با سوژه و حضور آشکار دوربین، اساس طراحی روایت و فرم فیلم بوده است. نزدیکی به جهان درونی مرضیه، نه فقط پرونده حقوقی او، خط اصلی شکلگیری روایت بوده. او افزود تجربهاش در همکاری با بازیگران حرفهای و نابازیگرها به او کمک کرده فضایی طبیعی، صادقانه و قابل اعتماد در مقابل دوربین ایجاد کند.
رفیعی همچنین تأثیر جغرافیا بر مسئله قاچاق مواد مخدر را بسیار مهم دانست و گفت در مناطق محل فیلمبرداری، تقریباً هر خانواده با پرونده مواد مخدر و حتی حکم اعدام سروکار داشته که بهعنوان هنرمند، او را با پرسشهای جدی مواجه کرده است. او توضیح داد که برخلاف بسیاری از مستندها که به مجرم میپردازند، روایت «مُک» بر خانوادهها و رنج آنها متمرکز است، چراکه این زاویه میتواند همدلی بیشتری ایجاد کند.
او حضور «مُک» در جشنواره سینماحقیقت را فرصتی مهم دانست و بیان کرد که این جشنواره بستر مهمی برای دیدهشدن آثار مستند و گفتوگوهای حرفهای پیرامون آنهاست.
در پایان، رفیعی از عوامل فیلم تشکر کرد و نقش محمد صادق اسماعیلی تهیهکننده، مهدی آزادی فیلمبردار، حسین جمشیدی گوهری تدوینگر و آرش قاسمی و قردین خلعتبری طراح صدا و موسیقی فیلم را در شکلگیری نهایی اثر بسیار مؤثر دانست.
انتهای پیام/