به گزارش خبرگزاری تسنیم از اراک، در کالبدشکافی وضعیت کنونی دانشگاه فرهنگیان، میبایست بر تمایزی کانونی و غیرقابلاغماض تاکید ورزید؛ تمایزی که آن را از سایر نهادهای آموزش عالی متمایز میسازد و هرگونه تلاش برای همترازسازی آن با ساختارهای عمومی وزارت علوم را نوعی انحراف راهبردی تلقی میکند.
هر دانشگاه، متناسب با رسالت وجودی خود، در بستر خاصی تکوین یافته است؛ دانشگاه علوم پزشکی، با بازوان اجرایی معاونت بهداشت و درمان، مستقیماً در سپهر سلامت جامعه نقشآفرین است؛ دانشگاه امام حسین (ع) با رویکردی نظامی-استراتژیک، به پرورش فرماندهان آینده میپردازد؛ و دانشگاه صدا و سیما، با ارکان عملیاتی مشخص، به تولید محتوا و رسانه میپردازد، این نهادها، نه تنها از نظر آکادمیک، بلکه از حیث کارکردی و ماهیتی نیز با مأموریتهای ملی گره خوردهاند.
حال سوال اینجاست به چه علت باید دانشگاه فرهنگیان، که اساساً برای تربیت معلم تراز جمهوری اسلامی و تأمین نیروی انسانی قلب تپنده آموزش و پرورش تأسیس شده، از این منطق بنیادین مستثنی شود؟ چرا باید آن را در قالبهای از پیش تعیین شده و ناکارآمد وزارت علوم جای داد؟ این اصرار بر یکسانانگاری، چیزی جز پاک کردن صورت مسئله و نادیده گرفتن یک واقعیت استراتژیک نیست که در صورت تحقق این رویکرد تمرکززدایی که بر آن تأکید میشود، چه عواقب ساختاری و هویتی متوجه دانشگاه فرهنگیان خواهد بود؟
پیامدهای این تمرکززدایی بیمحابا، فاجعهبار و غیرقابلجبران است. مهمترین و مهلکترین نتیجه، اضمحلال تدریجی و سیستماتیکِ "ادبیات مأموریتمحوری" و "هویت معلمی" از بطن دانشگاه فرهنگیان است. این گسست، به معنای پیشی گرفتن «آموزش» صرف بر «تربیت تمامساحتی» خواهد بود.
به بیان دیگر، معلم، از یک مربی و پرورشدهنده ایدئولوژیک، به صرفاً یک انتقالدهنده اطلاعات تقلیل مییابد. دانشگاه فرهنگیان در این سناریو، از پیکر وزارت آموزش و پرورش جدا شده و به زائدهای تحت قیمومیت سیاستها و رویکردهای کلی وزارت علوم تبدیل خواهد شد، این دقیقاً همان ایدهای است که در دهه نود نیز به عنوان یک نسخه شکستخورده مطرح شد و اکنون با پوششی جدید، در قالب برخی اسناد بالادستی در حال ظهور مجدد است؛ ایدهای که ثمرهای جز تخریب زیرساختهای تربیت معلم نخواهد داشت.
مسئولان دانشگاه فرهنگیان باید هشیار باشند؛ آرمانهای انقلاب اسلامی، هرگز تمرکززدایی بیقید و شرط و واگذاری بیچون و چرای هویت نهادها را تأیید نمیکند. این یک خطای استراتژیک نابخشودنی است. استقلال و اختیاری که از یک چارچوب رسالتی روشن، از یک فلسفه وجودی تعریف شده و از مأموریتهای بنیادین تهی باشد، چیزی جز زمینهساز اضمحلال نخواهد بود.
دانشگاه فرهنگیان، باید قویاً به مسیر اصلی خود، یعنی "تربیت معلم تراز انقلاب اسلامی" وفادار بماند و از هرگونه گرایش به سمت "وزارت علومی شدن" که به معنای ذوب شدن در یک ساختار عمومی و از دست دادن هویت تخصصی و انقلابی آن است، برحذر باشد که هشدار میدهیم که این رویکرد، در بلندمدت، ضربهای جبرانناپذیر بر پیکره تعلیم و تربیت کشور وارد خواهد کرد.
یادداشت از: ابوالفضل ملکی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه فرهنگیان استان مرکزی
انتهای پیام/711/