به گزارش خبرگزاری تسنیم از بوشهر، در پهنه زمان، و میان گردباد حوادث و طوفانهای روزگار، بانویی بود که نامش همچون ستارهای در تاریکترین شبها میدرخشید؛ بانویی که هر نگاه به او، درس وفاداری و هر سکوتش، جلوههای از اخلاص بود.
او امالبنین، مادر علمدار کربلا، مادر فرزندانی که در میانه نیزهها و آتشها، جان خود را فدای حق کردند. بانویی که دلش چون دریایی بیکران، سرشار از عشق به اهل بیت بود و دستانش، زمین پرورش فرزندانی شجاع و وفادار را لمس میکرد.
خانه امالبنین نه فقط مأمنی برای فرزندان که مدرسهای بود؛ مدرسهای که هر دیوار و هر گوشهاش، پژواک شجاعت و درس صبر را منعکس میکرد. هر لحظهای که او فرزند میپروراند، نه فقط جسم، که روحها را تربیت میکرد؛ روحهایی که در میدان عاشورا، پرچم وفاداری بر دوش گرفتند و عباس، علمدار بیباک، تبلور کامل تربیت مادر بود.
هر ضربهای که بر دست عباس وارد شد، انعکاسی از نگاه عاشقانه امالبنین بود؛ هر قطره خونی که بر خاک ریخت، شعلهای از اخلاص و ایمان مادر بود.
امالبنین، بانویی بود که درس صبر را نه در خوشی، که در ژرفا مصیبت آموخت. وقتی فرزندانش، یک به یک در راه حق فدا شدند، نه نالهای سر داد و نه فریاد برآورد؛ چشمهایش را به آسمان دوخت و در سکوتی آکنده از رضایت الهی، پیام وفاداری و تسلیم را به جهان مخابره کرد.
او کوهی استوار بود که در گرد و غبار مصائب، خم به ابرو نیاورد و ایمان خود را در سایه عشق به خدا و اهل بیت حفظ کرد.
نگاههای امالبنین مانند چراغی بود که راه را برای دلهای خسته روشن میکرد؛ سخنانش درس وفاداری و لبخندش جلوهای از امید و آرامش بود. او آموخت که مادری، فقط پرورش جسم نیست؛ هنرِ پرورش جانها و درج شجاعت، وفاداری و اخلاص در دل فرزندان است.
امالبنین بانویی بود که تاریخ حتی با قلم پرتوان، نمیتواند بزرگیاش را کامل ترسیم کند؛ چرا که عظمت او در زندگی، صبر، وفاداری و در عشقی جاودان است که با هر قطره خون فرزندانش، بر زمین کربلا نقش بست. اشکهایش لالههای عاشورا را پرورش داد و لبخندش، آسمان دل فرزندان را روشن ساخت.
امروز، هنگامی که نام او بر زبانها جاری میشود، نام وفاداری، شجاعت و صبر بیپایان زنده میگردد؛ نام بانویی که قلبش سرشار از عشق الهی بود و دستانش ریشههای شجاعت و اخلاص را در خاک دل فرزندان کاشت. امالبنین مادر حقیقت، مادر وفاداری و نماد صبری بیانتهاست که هر زمان و مکان به یاد او، دلها به احترام خم میشود.
امالبنین فقط مادر نبود؛ آیین وفاداری و الگوی اخلاص بود. بانویی که با نگاه عاشقانهاش به اهل بیت، تربیت فرزندان و صبری که هرگز تاریخ از خاطر نخواهد برد، نشان داد عشق حقیقی فراتر از کلام است و وفاداری میراثی است که نسلها را تا ابد سوی نور هدایت میکند.
امالبنین؛ کوه صبر و دریای عشق، بانویی که حتی در سکوتش صدایی دارد که جهان را بیدار میکند، و بانویی که عظمتش همیشه بر تارک زمان خواهد درخشید.
نویسنده: محمود خدری کارشناس مذهبی و فعال رسانهای استان بوشهر
انتهای پیام/