به گزارش خبرگزاری تسنیم از کرمانشاه، پیکر شهید «نورمراد رضایی» پس از 39 سال چشمانتظاری، با حضور خانوادههای شهدا و اقشار مختلف مردم در فرودگاه شهید اشرفی کرمانشاه مورد استقبال قرار گرفت. این شهید اهل روستای «فراش» شهرستان هرسین، متولد 1347 و از سربازان وظیفه ارتش بود که 24 اسفند 1363 در مریوان به شهادت رسید.
در هوای سردِ سحرگاهی کرمانشاه، امروز فرودگاه شهید اشرفی حال و هوایی دیگر داشت؛ حال و هوایی آمیخته از اشک و افتخار، چشمانتظاری و آرامش. پیکر مطهر شهید نورمراد رضایی بعد از 39 سال غربت و بینشانی، بیصدا اما پرصلابت، دوباره پا به خاک زادگاهش گذاشت؛ خاکی که روزی از آن برخاست تا در خط مقدم از میهن دفاع کند و امروز دوباره او را در آغوش گرفت.
هنگامی که پیکر پاک شهید، پوشیده از پرچم سهرنگ ایران از هواپیما خارج شد، سکوتی سنگین فرودگاه را فرا گرفت؛ سکوتی که تنها صدای هقهق آرام خانواده، بغض فروریخته مردم و نوای صلوات آن را میشکست. سالها بود که اهالی روستای کوچک اما سربلند فراشِ نام نورمراد را با دلتنگی به زبان میآوردند؛ سربازی جوان که در کوران آتش جنگ جاودانه شد و هیچ نشانی از او بازنگشت… تا امروز.
در میان جمعیت، چهرههای پیرمردانی دیده میشد که نورمراد را با چابکی جوانیاش به یاد داشتند و امروز عصا به دست آمده بودند تا بازگشتش را ببینند. همرزمان ارتشیاش با چهرههایی که آفتاب سالهای میدان جنگ آنها را صیقل داده بود، در کنار خانواده شهید ایستاده بودند؛ گویی هر کدامشان بخشی از خاطره گمشده این جوان غیور را در دل داشتند.
با قرار گرفتن تابوت بر دوش نیروهای ارتش و همراهی خانواده، صدای صلوات و حمد و سوره در باند فرودگاه پیچید. خواهر شهید، با چشمانی سرشار از اشک و آرامشی عجیب، دست بر پرچم گذاشت و زمزمه کرد: «نورمرادم… بعد از سالها برگشتی.» شاید تنها خدا میدانست این یک جمله، چه اندازه بار 39 سال حسرت و انتظار را در خود داشت.
امروز کرمانشاه، و فردا روستای فراش، برای بدرقه این شهید والامقام به پا خواهند خاست. مردمی از همه اقشار، نیروهای نظامی، مسئولان و جوانانی که سالها پس از جنگ به دنیا آمدهاند اما نام شهید برایشان مقدس است، فردا تابوت نورمراد رضایی را همچون گوهری بر دوش خواهند گرفت؛ گوهری که یادآور شرافت، رشادت و ایمان نسل دفاع مقدس است.
پدر و مادر شهید سالها پیش از دنیا رفتند؛ اما بیتردید امروز روحشان در آسمان به پرواز درآمده و در کنار فرشتگان به استقبال فرزند آمده است. نورمراد پس از سالها بیخبری، امروز به خانه برگشت تا چراغی دوباره در دل روستا روشن کند؛ چراغی از جنس فداکاری، وطندوستی و عشق.
بازگشت او نه فقط پایان چشمانتظاری یک خانواده، بلکه آغاز دوبارهی یک عهد است: عهد با شهدا برای پاسداری از خونشان، برای زنده نگه داشتن نامشان، و برای ادامه راهی که با ایمان رفته بودند.
انتهای پیام/