به گزارش خبرگزاری تسنیم از مشهد،میزان گردش مالی صنعت پوشاک در دنیا به 1.8 تریلیون دلار تخمین زده می شود.گردش مالی بازار پوشاک کشور سالانه حدود 9 میلیارد دلار است که سهم بخش داخلی از این بازار بزرگ تنها حدود 30 درصد است و 70 درصد مابقی این بازار در دست واردکنندگانی است که پوشاک را عمدتا به صورت قاچاق وارد کشور می کنند.این در حالی است که اگر بتوان این نسبت را معکوس دارد،این صنعت می تواند در کنار رونق اقتصادی،زمینه سازی اشتغال زایی زیادی در کشور خواهد بود.
با این حال تحقق این مسئله نیازمند تغییرات در ساختار تولید پوشاک در کشور و حمایت از تولید داخلی است.یکی از راه های تحقق این مهم تغییر در ذهنیت شکل گرفته درباره صنعت پوشاک در ایران است.
ده سال پیش، بسیاری از کشورها برای موفقیت در این صنعت تنها به تولید انبوه و نیروی کار ارزان تکیه میکردند. چین نمونهای مشخصی بود؛ کارخانهها پوشاک در حجم انبوه و ارزان تولید میکردند و بخش عمده بازار جهانی را قبضه میکردند. اما امروز، چین مسیر خود را تغییر داده است. تمرکز بر تولید انعطافپذیر، سفارشمحور و پاسخ سریع به نیاز مصرفکننده، همراه با بهبود زنجیره تأمین، باعث شده برندهای چینی علاوه بر قیمت، در کیفیت و تنوع نیز رقابت کنند.
ترکیه اما مسیر متفاوتی را پیموده است. نزدیکی به بازار اروپا، انعطاف در تولید و پاسخ سریع به تغییرات بازارهای هدف، باعث شده تولیدکنندگان ترکیه سهم خود را در بازارهای صادراتی افزایش دهند. آنها قادرند سفارشهای کوچک و متنوع را در کوتاهترین زمان آماده کنند؛ ویژگیای که در بازارهای اروپایی بسیار ارزشمند است.
در ایران، با وجود ظرفیتهای بالقوه، هنوز محدودیتهای ساختاری چالشآفرین است. تأمین مواد اولیه نامطمئن، تغییرات قوانین، هزینههای بالای تولید و ضعف زنجیره تأمین، انعطاف و سرعت لازم برای رقابت جهانی را محدود کرده است. از طرف دیگر یکی از بزرگترین مشکلات تولید پوشاک در ایران هنوز دید سنتی به این صنعت است.این مسئله سبب شده تا بخش قابل توجهی از تولیدات ایران در کارگاه های کوچک صورت بگیرد که هزینه تمام شده بالایی داشته و نمی توانند با تولیدات سایر کشورها رقابت کنند.با این حال حتی با تجهیزات مدرن و نیروی کار ماهر، تولیدکنندگان ایرانی در پاسخ به تغییرات سریع بازار مشکل دارند.
برای گذر از این موانع باید به ایران تولیدات خود را از کارگاه های کوچک و سنتی تغییر داده و به سمت ایجاد زنجیره ای از واحدهای تولیدی پوشاک که با یکدیگر ارتباط پیوسته و مکملی دارند،حرکت کند. این مسئله سبب می شود تا صدها واحد کوچک وارد زنجیره ای از تولیدات مکمل شوند و هزینه تمام شده تولید پوشاک به میزان قابل توجهی کاهش بیابد. این مسئله می تواند قدرت رقابت تولیدات ایرانی دربرابر رقبای خارجی شان را افزایش دهد و چه بسا راه برای توسعه صادرات را هم فراهم کند.
نمایشگاه پیش رو فرصتی است تا تولیدکنندگان، کارشناسان و بازدیدکنندگان، از نزدیک کیفیت محصولات، تنوع پارچهها و میزان نوآوری در صنعت داخلی را مشاهده کنند. اما واقعیت آن است که موفقیت واقعی نیازمند سیاستگذاری پایدار، شفافیت در زنجیره تأمین و ایجاد زیرساختهای مناسب است. بدون این عناصر، حتی توانمندترین تولیدکنندگان هم در رقابت جهانی عقب خواهند ماند.
درس مهم از تحولات یک دهه گذشته برای صنعت پوشاک ایران این است که رقابت دیگر بر سر قیمت نیست، بلکه بر سر انعطاف، نوآوری و کیفیت است. تجربه چین و ترکیه نشان میدهد تغییر روش تولید و انطباق با بازار، شرط اصلی موفقیت در صنعت پوشاک است. نمایشگاه فردوسی میتواند دریچهای باشد برای دیدن توانمندیهای موجود و شناخت فاصلهای که هنوز تا رسیدن به استانداردهای جهانی باقی مانده است.
به گزارش تسنیم؛ ششمین نمایشگاه تخصصی صنعت نساجی؛ پوشاک و منسوجات خانگی از 12 تا 15 آذرماه در محل نمایشگاه بینالمللی مشهد دایر است.
یادداشت از دکتر محسن موسوی زاده خبرنگار ارشد اقتصادی و کارشناس رسانه
انتهای پیام/282/.