به گزارش خبرگزاری تسنیم از بوشهر، در روزهایی که یاد و نام امالبنین (س) میان موج اشک و دعا جاری است، قلب سرزمین ما میزبان مادرانی است که آرام و صبور، فروغ امن ایران را روشن نگه داشتهاند، مادران شهدای گرانقدر وارثان صبر و استقامت هستند، بارها شاهد بودهایم که در کنار تصویر فرزندشان، میایستند و لب به شکر میگشایند؛ این شکر، امضای یک معامله آسمانی است.
فرزندان این مادران صبور در مقام شهید، زندهاند و مادران نیز با قلبشان حضور آنها را احساس میکنند، میتوان گفت که هر دعا، هر اشک، سنگی بر بنای امنیت و اقتدار ایران نهاده است.
امالبنین (س)؛ بانوی صبر و مادر اسوهها، الگویی است برای تمام مادران و همسران شهدا که با ایستادگی پیش چشم ملت ایران، بارها و بارها عاشورا را زندگی کردهاند. آنان اسطوره نبودهاند، بلکه افسانههای حقیقی سرزمین ما شدهاند؛ هرگاه فرزندانشان پرکشیدند، نامشان با نور بر لوح آسمان نقش بست.
در هر محلهای، خانهای هست که از نور عکس یک شهید، سایه امنی بر دلها میافتد. با تأکید بر اینکه این مادران ضعیف نیستند، بلکه قویترین ستونهای ایران را ساختهاند، باید دانست عظمت ایثار و دعا در نگاه همین زنان عاشورایی خلاصه شده است.
تکریم مقام مادران و همسران شهید، پاسداشت دوباره مهر، صبر، دعا و بیداری یک ملت است.
بر اساس آیات الهی «وَبَشِّرِ الصَّابِرِینَ»، و خداوند بشارت را نه بر لب، که بر شانهی مادران مینهد؛ مادرانی که صبرشان نه خاموشی، بلکه ایستادگی در میانه آتشِ امتحان است. آنها تفسیر زیبای آیه هستند؛ ترجمان واقعی «صبوری» که با تمام وجود، راهبر نسلهای امروز و آینده هستند.
مادران شهید، از همان لحظه که فرزندشان را در آغوش گرفتند، دانستند که تقدیر این کودک، فراتر از سایهی آغوش مادرانه است. با اشاره به آیهی «إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِینَ أَنْفُسَهُمْ…»، میتوان گفت از همان ابتدا، مهر آسمان بر قلب و جان فرزندشان زده شده بود؛ و چه کسی بهتر از مادر، مفهوم این معامله آسمانی را درک میکند؟ مادرانی که پرچمدارِ ایثارند، و با هر قدم، نور را هدیه میکنند.
هر شهیدی که بر خاک میافتد، مادری بر آسمان میایستد؛ و فرشتگان، نگاهِ او را در میان خود تقسیم میکنند. با تأکید بر اینکه خداوند به صابرترینها مباهات دارد، باید یادآور شد که هیچ صبری والاتر از مادری نیست که شب تشییع، چادرش را محکمتر میبندد و میگوید: «پسرم، تو امانت خدا بودی؛ و من امروز امانت را سالم بازگرداندم.»
مادران و همسران شهید، تلاوت بیوقفهی «رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ» هستند؛ همانان که در خانههای ساده، مردان صدق و ایثار را بر گهواره عشق بزرگ کردهاند. آنان با پینهی دست خود مردانی را پروردهاند که ستونهای امنیت و افتخار این خاک هستند.
در روایات آمده است که بهشت زیر پای مادران است؛ اما بخشی از بهشت، در چشمانشان جاری میشود، همان دم که میان اشک و لبخند میگویند: «خدا را شکر، فرزندم در راه حق رفت.» این جمله، نه صرفاً شکر، بلکه امضایی پای پیمان با خداست؛ پیمانی که با هر دعا، وطن را پاس میدارد.
مادران شهید وقتی سر بر سجاده مینهند، انگار زمان از حرکت میایستد. در دل شب، دعای بیصدا و پرنور آنان، همان نوری است که پیامبر(ص) فرمود: «دعای مادر، پردههای آسمان را میشکافد.» و شاید همین دعاست که ایران را استوار نگاه داشته؛ همین دستهای لرزان اما مطمئن، همین زمزمههای سحرگاهی که وطن را بیمه کرده است.
مادران شهید، روایت ناتمام عاشورا هستند. با تأکید بر اینکه شباهت درد مادر شهدا با درد زینب (س) است، باید دانست: آنها نیز ایستاده میسوزند، ایستاده میگریند و ایستاده میمانند؛ روایتگر ماندگاری ایمان و استواری در مسیر عشق هستند. هرگاه نام عباس (ع) برده میشود، مادر شهید آرام دست بر دل میکشد و با ذکر آن نام، طعم عاشورا را لمس میکند.
در هر کوچه این سرزمین، خانهای هست که قاب عکس شهید بر دیوارش است و دستی بر شیشهای سرد تصویر کشیده میشود. با بیان اینکه این دست، نشانه ضعف نیست؛ بلکه نشان قدرت است، باید گفت: مادران شهید پرورشدهنده مردانی بودهاند که ستونهای امنیت ایرانند.
و چه زیباست وعدههای الهی که فرمود: «فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا» مادران شهید هرگز تنها نمیمانند؛ فرزند شهیدشان در گستره رحمت خدا زنده است: «بَلْ أَحْیَاءٌ عِندَ رَبِّهِمْ»، و مادر، زنده بودنش را با تمام وجود احساس میکند؛ نه با چشم، که با قلب.
مادر شهید گرچه داغدار است، اما داغش دریچهای به کمال ملت است. او، نه فقط مادر یک شهید، که الگوی صبر و ایستادگی یک ملت است. ملت ایران بارها از دعاهای مادران شهید جان گرفته است؛ از اشکهای پنهانیشان، از صبر ماندگارشان، از پیمانهایبیصدایشان. ای مادران و همسران شهدا! سرزمین ما بر شانههای شما ایستاده است. شما آیههای زندهی قرآنید؛ اسوهای فراتر از افسانه، و هرگاه فرزندتان در رکاب حق پرکشید، خداوند نام شما را با نور بر لوح دلها نگاشته است.
نویسنده: محمود خدری فعال دینی، مذهبی و کارشناس رسانهای استان بوشهر
انتهای پیام/