به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، روزنامه کیهان در ستون خبر ویژه خود در گزارشی به نقل از خبرگزاری رویترز نوشت: با کمک سهمیههای تازه صادرشده برای واردات نفت خام، پالایشگاههای مستقل چین دوباره نفت خام تحریمشده ایران را میخرند و نرخهای فرآورش خود را افزایش میدهند، امری که فضا برای انتقال نفت ایران از ذخایر شناور و انبارها باز میکند و احتمالاً مازاد پایانسال در بازار را کاهش میدهد.
پالایشگاههای مستقل در استان شاندونگ چین که به اصطلاح «تیپات» (قوری) نامیده میشوند از زمان صدور دور تازه سهمیههای وارداتی توسط مقامات چین در هفته گذشته نفت ارزان ایران را از ذخایر ساحلی چین، خریداری میکنند. این سهمیهها برای خرید و ذخیره نفت خام توسط چین اهمیت دارند، چون همه پالایشگاهها بهجز پنج غول بزرگ دولتی باید برای واردات نفت خام سهمیه دریافت کنند. تیپاتها اکنون از سهمیههای خود برای خرید نفت خام ایران و افزایش نرخهای فرآوری استفاده میکنند.
پیش از این هم گزارشهایی در رویترز و بلومبرگ منتشر شد مبنی بر اینکه پالایشگاههای مستقل چین مشهور به قوری (Teapot)، اولین بخش از سهمیه واردات نفت خام سال 2026 را دریافت کردهاند؛. به گفته منابع تجاری، پکن تاکنون حدود 8 میلیون تن سهمیه میان 21 پالایشگاه توزیع کرده است؛ افزایشی قابلتوجه نسبت به 6.04 میلیون تن در همین مقطع سال گذشته.
هنگلی پتروشیمی با 2 میلیون تن بزرگترین سهم را برداشته، رونگشِنگ 750 هزار تن گرفته و شِنگهونگ و هونگرون سهمهای کوچکتری دریافت کردهاند. این سهمیهها فوراً قابل مصرفاند برای محمولههایی که پیش از پایان سال میلادی میرسند. این پالایشگاهها همان مشتریانی هستند که بشکههای «مسئلهدار» جهان را جذب میکنند؛ همان محمولههای ایران، ونزوئلا و روسیه که نیمی از مدارکشان شفاف نیست.
با افزایش سهمیه، این پالایشگرها فوراً باقیمانده بشکهها را جمع میکنند-و همین باعث میشود قیمت بشکههای ترش تحویل فوری بهمحض شلشدن سیاستهای پکن تکانی بخورد. حتی شاخص دبی که هفتهها رمق نداشت، با شروع خریدهای چین دوباره نشانههایی از حیات نشان میدهد.
این اتفاق در حالی است که واشنگتن سرگرم تحریم هر مجموعه شاندونگی است که حتی نگاه کوتاهی به نفتکشهای ایرانی بیندازد؛ با این حال، پکن بیسروصدا همان بازیگرانی را دوباره فعال میکند که خزانهداری آمریکا درگیر مهارشان است. اما خستگی ناشی از تحریمها کاملاً محسوس شده و خریداران چینی طی ماههای اخیر بیانیههای خزانهداری را کنار گذاشته و به سمت بشکههای ارزان رفتهاند. افزایش سهمیهها این بیتفاوتی را فقط عمیقتر میکند.
در کنار این، احیاء شاندونگ-سه پالایشگاه که با مالکان جدید دوباره فعال شدهاند و اکنون خود نیز در صف گرفتن سهمیه هستند-باعث شده تلاش پکن برای مهار اضافه ظرفیت، بیشتر شبیه توصیهای محترمانه جلوه کند تا سیاستی الزامآور. دولتهای محلی بهدنبال اشتغالاند؛ پالایشگرها جریان نقدینگی میخواهند؛ و پکن به دنبال نظم است.
منبع: کیهان
انتهای پیام/