به گزارش خبرگزاری تسنیم،کارلوس آلکاراس، یانیک سینر، استن واورینکا و ایگا اشویانتک چه وجه مشترکی دارند؟ درست است؛ همه آنها تنها یک عنوان تا تکمیل یک گرنداسلم حرفهای فاصله دارند؛ یعنی قهرمانی در هر چهار تورنمنت بزرگ؛ البته پیشبینی قهرمانی واورینکای 41 ساله در ویمبلدون 2026 چندان واقعی به نظر نمیرسد اما آلکاراس، سینر و اشویانتک میتوانند این حلقههای مفقوده را با شانس بسیار بیشتری تکمیل کنند.
گرنداسلم حرفهای دستاوردی چنان بزرگ است که حتی بسیاری از نامدارترین تنیسورهای تاریخ نیز از رسیدن به آن بازماندهاند. نمونه بارز آن پیت سمپراس است؛ کسی که سالها رکورددار بیشترین عنوان انفرادی گرنداسلم در بخش مردان بود؛ 14 عنوان تا اینکه ابتدا راجر فدرر (20)، سپس رافائل نادال (22) و در نهایت نواک جوکوویچ (24) از او عبور کردند. سمپراس هفت بار قهرمان ویمبلدون شد؛ رکوردی که تنها فدرر با هشت عنوان از آن پیشی گرفته است. او پنج بار در آزاد آمریکا و دو بار در آزاد استرالیا قهرمان شد اما بهترین عملکردش در رولان گاروس، نیمهنهایی سال 1996 بود؛ جایی که در سه ست مقابل یوگنی کافلنیکوف، قهرمان آن دوره تن به شکست داد.
در سال 2001، سمپراس در گفتوگو با گاردین اعتراف کرد که تلاش بیش از اندازهاش برای فتح رولانگاروس او را ناامید کرده است: استانداردهای من بسیار بالاست. میخواهید هر بار که وارد زمین میشوید به آنها پایبند بمانید و وقتی به هدفتان نمیرسید، دردناک است؛ اینکه هرگز در آزاد فرانسه قهرمان نشدم، موضوع را برایم حساستر کرد، تمرکزم را بیشتر روی آن گذاشتم و شاید به همین دلیل است که اینقدر دردناک بود. وقتی اینقدر تلاش میکنی، پذیرش ناکامی سخت است. تمام فداکاریها، تمام تمرینها و در پایان، هیچ نصیبت نمیشود.
یک سال پیش از آن نیز در مصاحبهای با آساهی گفته بود: در چند سال اخیر برای قهرمانی در آزاد فرانسه فشار زیادی به خودم وارد کردهام.
همین وضعیت برای بوریس بکر نیز صدق میکند. بکر در میانه دهه 1980 جهان تنیس را شگفتزده کرد؛ او در 18 سالگی دو بار قهرمان ویمبلدون شد. سومین عنوانش در لندن را در 1989 کسب کرد و چند ماه بعد آزاد آمریکا را هم برد. او همچنین در سالهای 1991 و 1996 قهرمان آزاد استرالیا شد. با این حال، در رولانگاروس هرگز فراتر از نیمهنهایی نرفت. در 1987 و 1989 برابر متس ویلاندر و استفان ادبرگ شکست خورد و در 1991 مغلوب آندره آغاسی شد. بکر پس از ویمبلدون 1999 و پیش از رسیدن به 32 سالگی از تنیس خداحافظی کرد.
بکر سالها بعد درباره ناکامی در خاک رس گفت: خاک رس سطح دشواری بود، چون با شخصیت من سازگار نبود. روی خاک رس برنده کسی است که کمترین اشتباه را مرتکب شود اما در سطوح دیگر کسی پیروز است که بیشترین ضربههای برنده را میزند. من بازیکنی نبودم که منتظر اشتباه حریف بمانم. از نظر ذهنی، بازی روی خاک رس برایم همیشه سخت بود. باور کنید، همه چیز را برای پیروزی امتحان کردم اما کیفیت بازیام برای فتح یک تورنمنت بزرگ خاکی کافی نبود. ویلاندر، آغاسی و لندل از من بهتر بودند؛ این بدشانسی نبود، آنها واقعا بهتر بودند.
راجر فدرر نیز دلیل ناکامی امثال سمپراس و بکر در رولانگاروس را چنین توضیح داده است. او که خود تنها یک بار در پاریس قهرمان شده، میگوید: سخت است همیشه سرویس بزنید و مستقیم روانه تور شوید. در زمین خاکی با بازیکنی روبرو میشوید که عالی باز میگردد و در فرم خوبی است. زمین خاکی پر از فرصتهای اضافی است. به نظرم دلیل اصلی همین است.
نمونه مشهور دیگری از این ناکامیها در فینال رولانگاروس 1999 دیده میشود؛ جایی که مارتینا هینگیس با نتیجه 6 بر 4 و 2 بر صفر از استفی گراف پیش بود اما ناگهان از هم پاشید و شکست خورد. او بعدها در گفتوگو با گاردین گفت: فکر میکنم دیوانه شدم. فشار خیلی شدید بود و واقعا میخواستم او را شکست دهم و قهرمان شوم. گراف نیز گفته بود: تعجب کردم که اینقدر نگران است. این فقط یک بازی است اما احساس میکردم برای او چیزی فراتر از یک بازی است.
23 تنیسور وجود دارند که تنها یک عنوان تا ثبت گرنداسلم حرفهای فاصله دارند. میتوان درباره آنها در مقالهای جداگانه خواند اما اینها مربوط به گذشته است. آلکارس، سینر، اشویانتک و البته واورینکا شاید تا اوایل 2026 از این فهرست خارج شوند. دانیل مدودف، قهرمان آزاد آمریکا 2021 معتقد است که کارلوس، یانیک و ایگا شانس بالایی برای فتح تورنمنتی دارند که تاکنون از آن محروم ماندهاند. از نگاه او، برای آلکاراس و اشویانتک آزاد استرالیا و برای سینر، رولانگاروس مقصد احتمالی است.
او میگوید: همه آنها بازیکنان فوقالعادهای هستند و میتوانند هر تورنمنتی را ببرند. سینر 3 امتیاز مسابقه برای پیروزی در رولانگاروس 2025 داشت، بنابرین این توانایی در هر سه نفرشان هست اما اینکه واقعا به آن برسند یا نه، این زیبایی تنیس است: هیچ چیز قطعی نیست. البته همه جوان هستند و فرصتهای زیادی خواهند داشت اما زندگی گاهی غیرقابل پیشبینی است. از نظر من، هر سه نفرشان سرانجام به گرنداسلم حرفهای خواهند رسید.
آلکاراس هرگز نتوانسته از مرحله یکچهارم نهایی آزاد استرالیا عبور کند. او در سال 2025 مقابل نواک جوکوویچ شکست خورد. با این حال، برای مسابقات پیشرو یکی از بختهای اصلی قهرمانی است و پس از سینر در رده دوم بختها قرار دارد. بسیاری معتقدند ممکن است دوباره شاهد فینالی مشابه فینال 2025 بین آلکاراس و سینر باشیم؛ با این تفاوت که این بار در ملبورن، کارلوس مدعی نخست نخواهد بود.
در آن فینال، سینر با نتایج 7-6 (7-4) و 7-5 بر آلکاراس غلبه کرد. پاتریک موراتوغلو، مربی پیشین سرنا ویلیامز با اشاره به نقاط ضعف فعلی کارلوس نوشت: اشتباهات ناخواسته زیادی از بکهند دارد. در برخی لحظهها تمرکزش روی فورهند کم میشود. ممکن است خستگی آخر فصل باشد یا کمبود اعتماد به نفس در سالنهای سرپوشیده اما پاسخ روشن است: اگر میخواهد در 2026 مسلط باشد، باید پیشرفت را از دو ضربه نخست آغاز کند؛ سرویس و برگشت.
آلکاراس نیز میگوید فتح یک گرنداسلم حرفهای یکی از اهداف اصلی دوران ورزشی اوست: اگر در 2026 موفق نشوم، در دو یا سه سال بعد برای آن تلاش میکنم. مهمترین چیز برای من گرنداسلمها هستند؛ میخواهم تا جایی که میتوانم قهرمان شوم. آزاد استرالیا همیشه اولین هدف من در فصل است. هر بار که وارد پیشفصل میشوم، این تورنمنت فوراٌ در ذهنم میآید. هدف اصلی من همیشه بردن یک گرنداسلم حرفهای و حتی یک گرنداسلم تقویمی بوده است.
سینر نیز تنها یک عنوان رولانگاروس تا تکمیل گرنداسلم فاصله دارد. او در 2025 به شکل خیرهکنندهای به جام نزدیک شد اما آلکاراس با نجات 3 امتیاز مسابقه، مسیر او را بست. با این حال، سینر پس از مسابقه گفت که قصد دارد این شکست را از ذهنش پاک کند تا مانعی در مسیر تلاشهای آیندهاش نباشد: مسابقه سطح فوقالعادهای داشت. بسیار خوشحالم که بخشی از آن بودم، هرچند نتیجه ناامیدکننده است. سعی میکنیم نکات مثبت را نگاه داریم و ادامه دهیم؛ راه دیگری وجود ندارد.
کارشناسان باور دارند شانس سینر برای قهرمانی در ویمبلدون اندکی کمتر از آلکاراس است اما در رولانگاروس آیندههای روشنتری در انتظار اوست. ریکاردو پیاتی، مربی پیشین نواک جوکوویچ معتقد است یانیک در شش تا هفت سال آینده فرصتهای خوبی برای فتح رولانگاروس دارد: یانیک سال گذشته جهش بزرگی داشت و روی خاک رس بسیار رقابتی شد. فکر میکنم در چند سال آینده فرصتهای زیادی برای تکمیل یک گرنداسلم خواهد داشت.
در مورد اشویانتک، او حتی میتواند یک روز زودتر از آلکاراس این رکورد را تکمیل کند، زیرا فینال زنان آزاد استرالیا روز شنبه برگزار میشود. او تاکنون دو بار به نیمهنهایی ملبورن رسیده است، از جمله در 2025 که در آنجا مغلوب مدیسون کیز، قهرمان نهایی شد. در جدول مدعیان قهرمانی، او پس از آرینا سوبولنکو در رتبه دوم قرار دارد.
جاستین هنین، قهرمان هفت گرنداسلم درباره دشواریهای بازی اشویانتک در استرالیا توضیح میدهد: حرکت او روی خاک رس عالی است اما در زمینهای سخت که بازیکنان سرویسهای سنگین میزنند، شرایط متفاوت است. زمین سخت و چمن به سلاحهای متفاوتی نیاز دارند. بازی در این سطوح سریعتر است و روی چمن به چابکی دیگری احتیاج داری. اشویانتک کنار تور هم احساس راحتی ندارد.
با وجود این چالشها، اشویانتک با انرژی مثبت وارد فصل جدید شده است. او به گاردین گفته: سال گذشته چیزهای زیادی آموختم و شروع کردم از آنها استفاده کنم اما هنوز نتوانستهام این مهارتها را با سبک بازیهای قبلیام به خوبی هماهنگ کنم. هدف من این است که تعادل بهتری پیدا کنم؛ در سطوح کندتر بازی خوبم را حفظ کنم، با تنوع ضرباتم احساس راحتی بیشتری داشته باشم و دقیقا بدانم هر مهارت را کجا استفاده کنم.
انتهای پیام/