به گزارش خبرگزاری تسنیم از همدان، محمدمهدی مالکی، بازیگر نمایش «لافکادیو»، سیامین جشنواره بین المللی تئاتر کودک و نوجوان همدان در جمع خبرنگاران با بیان اینکه 47 سال سن دارد و نزدیک به 27 سال است روی صحنه تئاتر فعالیت میکند، گفت: همیشه از دو نوع کار ترس داشتم؛ یکی کار کودک و دیگری کار خیابانی. به لطف علی شکاری، کارگردان نمایش «لافکادیو» تجربه کار کودک و نوجوان نخستین ترسی بود که توانستم با آن روبهرو شوم. همیشه ارتباط با کودکان برایم سخت بود و به همین دلیل وارد این حوزه نمیشدم.
وی با اشاره به آشنایی قبلی با نمایش و داستان «لافکادیو»، افزود: زمانی که علی شکاری، این اثر را پیشنهاد کرد، مشتاق شدم؛ چون موضوع بحران هویت در همه دورهها وجود دارد. نسلها همیشه با یکدیگر دچار چالش بودهاند و اکنون با ورود نسلهای جدید مانند نسل Z این فاصله بیشتر شده است. به نظرم جامعه، بهویژه کودکان و نوجوانان، نیاز دارد درباره بحران هویت و ارتباط بین نسلها با زبانی قابل فهم و جذاب گفتوگو شود.
بازیگر نمایش «لافکادیو» تأکید کرد: اگر یک روانشناس بخواهد درباره بحران هویت صحبت کند، احتمالاً نوجوانان بعد از چند دقیقه توجه خود را از دست میدهند. اما زبان نمایش، موسیقی، حرکت و تصویر میتواند همین مفاهیم را تأثیرگذارتر منتقل کند. ما هم تلاش کردیم آن چیزی را که در ذهن داشتیم از طریق قالب نمایشی بیان کنیم.
مالکی درباره سختیهای نقش خود و ورود به تئاتر کودک و نوجوان، تصریح کرد: با اینکه چندین کار تیپیکال انجام دادهام و چند جایزه هم گرفتهام، اما هیچوقت کار کودک نکرده بودم و از ارتباط با کودک میترسیدم. برای شخصیت لافکادیو میخواستم حالتی کارتونی ایجاد کنم. به همین دلیل از چند انیمیشن مثل تام و جری، پلنگ صورتی و شخصیت جانی دپ در دزدان دریایی کارائیب الهام گرفتم. مدتها به تماشای این آثار پرداختم تا بتوانم شخصیتی بسازم که تماشاگر احساس کند انگار یک کارتون زنده میبیند.
وی در ادامه درباره نیازهای تئاتر نوجوان، گفت: به نظر من ارتباط بین نسلها بسیار سخت شده است. حتی خودم با سه فرزندم برای گفتوگو و فهم مشترک چالش دارم. نوجوانان امروز با منطق و زبانی متفاوت بزرگ میشوند و همین مسئله کار ما را سختتر میکند. تئاتر میتواند پل ارتباطی خوبی باشد، اما ظرافتهای زیادی دارد.
بازیگر نمایش «لافکادیو» با انتقاد از بعضی رویکردهای نادرست در تئاتر نوجوان، بیان کرد: برخی کارها یا به سمت محتواهای سخیف میروند—مثلاً چند آهنگ و کلمات نامناسب—که نهتنها مفید نیست، بلکه آسیبزاست؛ یا برعکس، برخی آثار بهقدری سنگین، فلسفی و ادبی هستند که ارتباطی با نوجوان برقرار نمیشود. بنابراین، مهمترین مسئله این است که حرف اصلی نمایش در اولویت باشد و داستان و شخصیتها طوری طراحی شوند که نوجوان آن را بپذیرد و با آن همراه شود.
وی در پایان اظهار کرد: نمایش لافکادیو این قابلیت را داشت که پیام خود را شفاف منتقل کند و نوجوان را درگیر کند. این موضوع نشان میدهد تئاتر نوجوان، اگر درست و با شناخت نسل امروز تولید شود، میتواند تأثیرگذار و جذاب باشد.
انتهای پیام/