به گزارش خبرگزاری تسنیم، هفتادوپنجمین فصل فرمول یک هفته گذشته در ابوظبی به پایان رسید؛ فصلی که نبرد قهرمانی آن تا آخرین دور ادامه داشت و سه راننده همچنان در پیست یاسمارینا برای رسیدن به جام میجنگیدند. چند روز پس از فروکش کردن هیجان این نبرد بزرگ، اکنون زمان آن است که نگاهی دقیقتر و عمیقتر به 12 لحظه کلیدی این فصل بیندازیم؛ لحظههایی که مسیر قهرمانی را شکل دادند و داستانی پرتنش و مملو از فراز و نشیب ساختند.
پیروزی فرستاپن در ژاپن
در حالی که دو گرندپری نخست فصل با پیروزی رانندگان مکلارن تمام شده بود، مکس فرستاپن در سومین مرحله در ژاپن بار دیگر خود را در قامت مدعی نشان داد. در طول مسابقه، فشار پیوسته لاندو نوریس و اسکار پیاستری بر او سایه انداخته بود اما مکس توانست با کنترل کمنظیر مسابقه صدرنشینی را حفظ کند. این پیروزی نشان داد که ردبول در برخی پیستهای مشخص هنوز توانایی رقابت مستقیم با مکلارن را دارد. با پایان این مرحله، فاصله مکس با لاندو در جدول قهرمانی به تنها یک امتیاز رسید و نبرد سه نفره قهرمانی جدیتر از همیشه شد.
تصادف در مونترال
بدشانسترین و شاید مهمترین اشتباه فصل نوریس در کانادا رخ داد. در شرایطی که جورج راسل مسابقه را برد و مکس فرستاپن به مقام دوم رسید، دو راننده مکلارن در تلاش برای کسب رتبه چهارم بودند. در دور 66، نوریس پس از خروج از پیچ آخر تصمیم گرفت از پیاستری سبقت بگیرد اما اشتباه در تشخیص موقعیت باعث شد با همتیمی خود برخورد کند و مسابقهاش را کنار پیست پایان دهد. پیاستری توانست با اتومبیل آسیب دیده به خط پایان برسد اما نتیجه این برخورد اختلاف او با نوریس را به 22 امتیاز افزایش داد.
خرابی موتور در زندوورت
نخستین مسابقه پس از تعطیلات تابستانی نیز ضربهای دیگر به نوریس وارد کرد. در دور 65 گرندپری هلند، موتور خودروی او ناگهان از کار افتاد. بعدها مشخص شد علت اصلی این خرابی، اشکال در سیستم انتقال قدرت ناشی از مشکل شاسی بوده است. نوریس در لحظه خروج از مسابقه در جایگاه دوم قرار داشت و 18 امتیاز ارزشمند را از دست داد. پیاستری در این رقابت پیروز شد و حالا با باقی ماندن 11 مرحله تا پایان فصل، فاصلهاش با نوریس به 34 امتیاز رسیده بود. فرستاپن نیز دوم شد و اختلاف او با پیاستری به 104 امتیاز کاهش یافت.
«قوانین پاپایا» در مونزا
مکلارن در طول فصل به طور کامل به اصول موسوم به «قوانین پاپایا» پایبند ماند؛ قوانینی که هدفشان فراهم کردن فرصتهای کاملاً برابر برای هر دو راننده است. این رویکرد در مونتزا به وضوح نمایان شد. فرستاپن با اقتدار مسابقه را رهبری کرد و پیروز شد اما نبرد اصلی میان پیاستری و نوریس برای جایگاه دوم بود. هرچند لاندو جلوتر بود اما یک تأخیر کوچک در توقف پیت باعث شد پیاستری پیش از او وارد پیست شود. تیم، برای حفظ عدالت و ادامه روند فصل دستور داد پیاستری جایگاه را به نوریس بازگرداند. این تصمیم با انتقادهای زیادی مواجه شد اما واقعیت این بود که نوریس در مونتزا راننده برتر تیم بود.
نخستین اشتباه پیاستری
پیاستری فصل را تقریباً بینقص آغاز کرده بود و بسیاری او را نزدیکترین مدعی عنوان قهرمانی میدانستند اما نخستین لغزش جدی در آذربایجان رخ داد. او در تعیین خط دچار حادثه شد و در مسابقه نیز با یک استارت ناموفق در همان دور اول به موانع برخورد کرد. نوریس هم روز خوبی را پشت سر نگذاشت و به رتبه هفتم بسنده کرد. فرستاپن با کسب دومین پیروزی پیاپی شروع به کم کردن فاصله خود در جدول قهرمانی کرد.
نقطه عطف در سنگاپور
تا پیش از سنگاپور بسیاری معتقد بودند ردبول تنها در پیستهایی با نیروی رو به پایین کمتر قادر به رقابت با مکلارن است اما مسابقه سنگاپور این تصور را تغییر داد. ردبول در این پیست فنی و پیچیده نیز عملکردی چشمگیر داشت و فرستاپن از هر دو راننده مکلارن پیشی گرفت. در مکلارن اما تنشهایی آشکار شد: نوریس برای جلوگیری از برخورد خطوط دفاعی تندتری گرفت و همین باعث شد پیاستری از پیچ اول خارج شود و نارضایتیاش را آشکارا ابراز کند. با وجود این، اسکار همچنان صدرنشین جدول بود اما اختلافش با نوریس به 22 امتیاز کاهش یافت. در همین زمان، مکلارن توانست دومین قهرمانی پیاپی خود در بخش سازندگان را قطعی کند.
بازگشت نوریس به صدر جدول
پیاستری نتوانست مشکلاتش را جبران کند و در مکزیک نیز روز دشواری را پشت سر گذاشت. او تنها هشتم شد، در حالی که تنها دو موقعیت را در جریان مسابقه به دست آورد. در مقابل، نوریس با یک رانندگی بیاشتباه و پیروزی مطمئن دوباره صدر جدول قهرمانی را به دست گرفت. پیش از آغاز چهار مسابقه پایانی، لاندو با یک امتیاز بیشتر نسبت به پیاستری در صدر قرار داشت. فرستاپن نیز با مقام سوم، 36 امتیاز کمتر از نوریس داشت.
رد صلاحیت در لاسوگاس
فرستاپن مسابقه لاسوگاس را با سلطه کامل برد، نوریس دوم شد و پیاستری به سختی توانست مقام پنجم را حفظ کند اما پس از مسابقه، بازرسان فنی اعلام کردند که ترمزهای هر دو خودروی مکلارن به دلیل ساییدگی بیش از حد غیر قانونی بوده و این مسئله احتمالاً ناشی از واژگونی بیش از حد خودروهاست. در نتیجه هر دو راننده مکلارن از جدول نتایج حذف شدند. این اتفاق، اگرچه برای تیم ضربه سنگینی بود اما در جدول قهرمانی باعث شد اختلاف نوریس با پیاستری همچنان 24 امتیاز باقی بماند و فرستاپن نیز با پیاستری همامتیاز شود.
اشتباه استراتژیک در قطر
محدودیت لاستیکهای پیرلی شرایط ویژهای ایجاد کرده بود: هیچ رانندهای حق نداشت بیش از 25 دور با یک جفت لاستیک رانندگی کند. در دور هفتم، با ورود خودرو ایمنی تقریباً همه تیمها برای جلوگیری از فرسایش لاستیک وارد پیت شدند اما مکلارن از ترس گرفتار شدن در ترافیک تصمیم گرفت هر دو راننده را بیرون نگه دارد. نبود یک استراتژی مجزا برای هر راننده اوضاع را پیچیدهتر کرد و هر دو از این تصمیم ضرر کردند. فرستاپن پیروز شد، پیاستری دوم و نوریس نیز پس از اشتباه آنتونلی در نهایت چهارم شد. با ورود به مسابقه پایانی، نوریس تنها 12 امتیاز از فرستاپن و 16 امتیاز از پیاستری جلو بود.
فینال نفسگیر ابوظبی
لاندو نوریس با فرضیه بخت نخست قهرمانی وارد ابوظبی شد؛ او تنها به یک مقام سوم نیاز داشت تا قهرمان جهان شود. با اینکه بسیاری معتقد بودند مکلارن در یاس مارینا سریعترین خودرو را دارد اما فرستاپن هم در تعیین خط و هم در مسابقه سریعترین مرد پیست بود. پیاستری در همان دور اول به رتبه دوم رسید و نوریس نیز با مدیریت هوشمندانه سرعت، جایگاه سوم را نگه داشت. پس از نخستین توقف پیت، لاندو با چند سبقت دیدنی و با فشاری کنترل شده به مسیر بازگشت و سرانجام توانست عنوان سیوپنجمین قهرمان جهان در تاریخ فرمول یک را به نام خود ثبت کند. فرستاپن برای نخستین بار از سال 2020 در جایگاه دوم جدول قهرمانی قرار گرفت و پیاستری نیز در سومین فصل حضورش مدال برنز قهرمانی جهان را به دست آورد.
انتهای پیام/