به گزارش خبرگزاری تسنیم از قم، روز دانشجو بهانهای برای تأملات و گفتوگوهایی برای دانشجویان، حوزه، سیاستگذاران و مدیران است، لذا مطالب زیر را برای توجه این گروه ها نوشتم، موارد ذیل می تواند مخالف داشته باشد، و صرفا جهت گفتگو و تأمل بیشتر به مناسبت روز دانشجو برای آنان که نگران دانشجو، امر دانش در ایران معاصر، نهاد علم در ایران و هویت حوزوی طلاب-دانشجوها هستند تقدیم می شود.
1. فرهنگ مدرن و پست مدرنِ امروز که متاسفانه در ایران هم حضور دارد، ارزش ذاتی علم را کاهش داده و مهارت های زودبازده را ترویج می کند. لذا کاهش دانشجو در سال های آتی به این دلیل کاملا محسوس است.
2. مسأله اقتصاد، عموم رشته هایی که مستقیما به شغل منجر نشود را در خطر قرار داده است. تقریبا انگیزه ای برای یک جوان در شرایط امروز وجود ندارد تا به عنوان مثال رشته هایی مانند تاریخ، کلام، فلسفه، فرهنگ، و غیره را بخواند به ویژه در تحصیلات تکمیلی مگر علاقه شخصی.
3. هوش مصنوعی با سرعت زیادی در حال توسعه است. دانشگاه، آموزش و پژوهش از این توسعه در امان نیستند. دانشجویان با کمک هوش، تحقیقات کلاسی و پروپوزال می نویسند و پایان نامه ها را تکمیل می کنند.
4. اساسا دانشجو با تفکر و تأمل زنده است و معنای حقیقی پیدا می کند. با گسترش استفاده از هوش در میان دانشجویان تقریبا فرایند تفکر و تأمل رو به کاهش و افول است.
5. فرمگرایی در دانشگاهها مانند لزوم شکل یکسان پایان نامه ها یکی از بزرگترین آفت سر راه خلاقیت دانشجویی است.
6. مبتنی بر برخی دلایل فوق، دانشگاه ها به سرعت با مشکل پذیرش روبرو خواهند شد و بالاجبار باید رشته های خود را تعطیل کنند.
7. نهاد علم در ایران با چالش های جدی روبروست و دانشگاه به عنوان مهم ترین نماینده نهاد علم، مملو از این چالش هاست. اگر تغییر شکل و مأموریت ندهد قطعا محکوم به مرگ تدریجی خواهد شد.
8. در مورد دانشگاه های حوزوی یعنی دانشگاه هایی که از طلاب پذیرش دارند فارغ از مشکلات بالا، چالش هایی دیگری وجود دارد.
9. بحران هویت یکی از مهم ترین چالش های دانشجویان حوزوی است. طلاب در اوج بهره برداری از تحصیلات حوزوی وارد دانشگاه می شوند و علوم دانشگاهی به علت تدوین مناسب و جذابیت و نو بودن، می تواند آن ها را تحت تأثیر قرار دهد. در این زمینه هم دانشگاه های حوزوی باید چاره اندیشی کنند و هم طلاب. و البته راهکارها زیاد است.
10. گفتگوهای جدی و فوری میان سیاستگذاران نهاد علم در ایران، تصمیم گیران دانشگاه های حوزوی، دانشجویان و طلاب ناظر به چالش های بالا باید صورت بگیرد. هر دانشگاهی که زودتر احساس خطر کند و چاره اندیشی اساسی نماید شاید بتواند به حیات خود ادامه دهد.
یادداشت از: حجت الاسلام احمد اولیائی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
انتهای پیام/