به گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، روز دانشجوی امسال در دانشگاههای تبریز و آذربایجانشرقی، صحنه رویدادهای متنوعی بود. از برنامههای مطالبهگری و سیاسی تا جشنهای انتقادبرانگیز.
اگر از صحنههای زیبای ابراز دلبستگی دانشجویان با هر سلیقه به ایران و انقلاب، آنهم با فاصله چندماهه پس از نبرد دوازدهروزه با رژیم صهیونیستی، در قالب ویژهبرنامه با سخنرانی سخنگوی سپاه و همخوانی اشعار ملی و دیگر ابتکارات در برنامه روز دانشجوی دانشگاههای مختلف استان صرف نظر کنیم؛ به مهمترین برنامه 16 آذر امسال تبریز یعنی نشست دانشجویان منتخب با وزیر علوم میرسیم.
نشستی که مواجهه دانشجویان منتقد با استاندار آذربایجانشرقی در آن برجسته شد و توجهها را به خود جلب کرد و البته واکنشهایی در موافقت و مخالفت با مشی جریان دانشجویی را دربرداشت.
خبرنگار تسنیم به همین بهانه، با علی مهتدی، جامعهشناس و از باسابقههای جنبش دانشجویی به گفتوگو نشسته که مشروح آن پیش روی شماست.
وی با بیان اینکه امروز کشور با خلأ جدی احزاب سیاسی اثرگذار بر مسئولان روبروست، اظهار داشت: عملاً در سطح سیاسی کشور، احزاب و گروههایی که بتوانند مسئولین ما را به چالش بکشند، وجود ندارد. لذا در بین گروههای مردمی، در کنار رسانههای رسمی و شبکههای اجتماعی، یکی از مجموعههایی که میتواند به صورت جدی در این زمینه کار کند، تشکلهای دانشجویی هستند.
بیتوجهی مسئولان به ظرفیت دانشگاه؛ یک چالش جدی
مهتدی یکی از مهمترین چالشهای پیش روی نقشآفرینی دانشگاه و تشکلهای دانشجویی را بیتوجهی مسئولان عنوان کرد و گفت: مسئولین، دانشگاه را به عنوان یک عنصر حل مسائل کشور و تشکلهای دانشجویی را جدی نمیگیرند و احساس نمیکنند این مجموعهها میتوانند به حل مسائل کمک کنند. برای همین احساس نمیکنند که باید به این مجموعه پاسخگو باشند.
وی افزود: مسئولان آنقدر که از رسانه حساب میبرند و احساس میکنند باید در مقابل آن پاسخگو باشند، اصلاً از فضای دانشگاه حساب نمیبرند؛ با اینکه فضای دانشگاه برای آنها آورده کاربردی و علمی دارد. دانشگاه میتواند با کار کارشناسی، راهحلهای خوبی برای چالشها پیدا کند، اما به هر دلیلی سمت دانشگاه نمیروند چون دانشگاه تریبون رسانهای پُرنفوذی ندارد.
ضرورت تحول در نگاه دانشگاه به خود
این فعال سابق دانشجویی در ادامه به نقد نگاه دروندانشگاهی نیز پرداخت: از طرفی، مجموعه دانشگاه هم خودش را آنقدر مهم نمیداند. ارزش و قرب خود را نمیشناسد که بیاید برای مسائل اساسی کشور برنامهریزی کند، مسئولین مختلف را دعوت کند و موضوعات مختلف را با توجه به رشتههای دانشگاهی طرحریزی کند.
مهتدی تاکید کرد که این اقدامات نباید صرفاً نمایشی و محدود به چند موضوع خاص باشد، بلکه باید فرآیندی مستمر و کارشناسی باشد.
تبیین دستاوردها؛ از جنگ 12 روزه تا هستهای
این جامعه شناس با بیان اینکه نقشآفرینی تشکلها نباید صرفاً در ساحت انتقاد و مطالبه محدود شود، به لزوم تبیین دستاوردهای کشور پرداخت و گفت: ما لزوماً نباید فقط از چالشها صحبت کنیم. مثلاً در جنگ 12 روزه، یکی از پیروزیهایی که کمتر به آن پرداخته شده، پیروزی دانشگاههای ایران بر دانشگاههای اسرائیل است. استادانی که در طراحی صنایع دفاعی و موشکی ما نقش داشتند. چرا این موفقیت در دانشکدههای مکانیک، برق و کامپیوتر تبیین نمیشود؟ اینها نشانههای ایران قوی است.
وی مثال دیگری از حوزه هستهای زد و افزود: دانشمندان مجاهد ما که تهدیدها را به جان خریدند اما از کار علمی دست نکشیدند، جای ارزشمندی برای تبیین در فضای دانشگاه دارند. متأسفانه امروز مبنا وایرال شدن است نه کیفیت محتوا.
تشکل دانشجویی؛ از مطالبهگری تا پاسخگویی
علی مهتدی وظیفه اصلی تشکلهای دانشجویی را در دو محور «تبیین مسائل اساسی کشور» و «پاسخگو کردن مسئولین» دانست و گفت: تشکلهای دانشجویی باید بهگونهای برنامهریزی کنند که فعالیتشان مستمر و گزارشپذیر باشد. مثلاً بعد از یک سال به دانشجویان گزارش دهند که چه موضوعاتی را پیگیری کردند، چه کارشناسان و مسئولانی را دعوت کردند و خروجی چه بوده است. حتی اگر مسئولی پاسخ نداد، این هم باید گزارش شود.
وی تأکید کرد: جنبش دانشجویی باید به دانشجوها پاسخگو باشد، همانطور که از مسئولان پاسخگویی میخواهد. اگر دانشجو از کار تشکل دور شود، دیگر برایش اهمیت ندارد که تشکل چه میکند.
آیا حرف ایجابی داریم؟
این عضو فعال ادوار بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز در پایان با طرح یک سؤال کلیدی، از دانشجویان خواست تا عمق برنامهریزی خود را افزایش دهند و گفت: یک سؤال اساسی وجود دارد، فرض کنید مسئولی با همراهی کامل به دانشگاه آمد و گفت من پاسخگوی شما هستم. آیا ما حرفی برای گفتن در ساحت ایجابی و تبیین درست مسئله داریم؟ برنامهریزی داریم؟ یا صرفاً میخواهیم چهار سؤال بپرسیم؟ ساختن کشور و تبیین مسائل اساسی، یکی از وظایف اصلی تشکلهای دانشجویی در کنار مطالبهگری است.
وی نتیجهگیری کرد که تقویت این جنبه میتواند جایگاه دانشگاه و تشکلهای دانشجویی را در حل مسائل کشور ارتقا دهد و بیاعتنایی فعلی را کاهش دهد.
انتهای پیام/