به گزارش خبرگزاری تسنیم، طرفداران فرمول یک هنوز دستکم یک ماه دیگر فرصت دارند تا تیمهای برتر فصل 2026 را مشاهده کنند و با معرفی خودروها و رانندگان جدید، ضیافتی از تحلیلها، رتبهبندیها و بررسیهای فنی برگزار خواهد شد، اما تا آن زمان بیایید به دقت فصل جاری را بررسی و عملکرد هر تیم و راننده را از ابتدا تا انتها تحلیل کنیم.
تیم مکلارن
مکلارن موفق شد سریعترین خودرو را حفظ کند اما این سرعت به معنای برتری مطلق نبود. تیم خیلی زود توسعه خودرو را متوقف کرد و گاهی در مدیریت شرایط برابر بین دو راننده گیج شد. این مسئله باعث شد رانندگان در مسابقات با چالشهای استراتژیک مواجه شوند، هرچند توانستند در نهایت به هر دو عنوان رانندگان دست پیدا کنند.
لاندو نوریس
او فصل را با مشکلاتی آغاز کرد و نتوانست حس دقیق خودرو را درک کند. به مرور با معرفی سیستم تعلیق جدید پیشرفتی چشمگیر داشت و با «قوانین پاپایا» که اشارهای به خوششانسیهای کوچک در مسابقات است، توانست نتیجه بگیرد. هرچند در مراحل پایانی مسابقات گاهی مردد و محتاط عمل کرد، اما توانست جایگاه خود را حفظ کند و عنوان قهرمانی را به دست آورد.
اسکار پیاستری
شروع او در فصل بسیار درخشان بود. به نظر میرسید مانند یک ربات بیاحساس از اضطراب و اشتباهات مصون است، اما به محض اینکه احساس کرد قهرمانی تقریباً در دسترس اوست، دچار اشتباهاتی شد و با برخورد به خودروها سرعت خود را از دست داد. بازیابی فرم واقعی او دیر صورت گرفت و باعث شد برخی رقابتها را از دست بدهد.
تیم مرسدس
مرسدس در سال چهارم اجرای مقررات فنی هنوز نتوانسته است عملکردی پایدار و قوی داشته باشد. با این حال، ضعف خودروهای رقبای دیگر باعث شد که در جایگاه «بهترین بازندهها» قرار بگیرند و از نظر تیمی، فصل مطمئنی را پشت سر گذاشتند.
جورج راسل
به عنوان رهبر تیم، فصل آرام و بدون حاشیهای داشت. او به دلیل عدم قطعیت قرارداد تحت فشار نبود و در انتظار خودرویی است که بتواند با آن برای قهرمانی واقعی رقابت کند. عملکرد او در فصل جاری نشان دهنده توانایی راننده در مدیریت شرایط سخت و حفظ ثبات است.
آندرهآ کیمی آنتونلی
راننده تازهکار تیم، اشتباهات معمول تازهکارها را تکرار کرد. در تعیین خط اغلب از راسل عقب ماند و گاهی شتاب و سرعت خوبی نشان داد، اما در طول مسابقه دوباره اُفت میکرد. فصل اول او قابل قبول بود و تیم باید در آینده از این راننده انتظارات بالاتری داشته باشد.
تیم ردبول
ردبول فصل را با مشکلات اولیه خودرو آغاز کرد. تنشها و اختلافهای داخلی بین هورنر و مارکو نیز دیده شد، اما وقتی که دیگر کسی به تیم اعتقاد نداشت، خودرو بهینه شد و عملکرد واقعی خود را نشان داد. اگر این روند در تمام فصل ادامه مییافت، مکس فرستاپن بدون شک قهرمان میشد. با این حال، خودروی دوم تیم عملکرد فاجعهباری داشت و فرصت رقابت را از راننده دوم گرفت.
مکس فرستاپن
با وجود مشکلات خودرو تلاش مستمر داشت و حتی پس از شکست در اسپانیا توانست رقابت را ادامه دهد. مهارت او در تعقیب و رقابت با مکلارنیها مثالزدنی بود و نشان داد که میتواند در شرایط دشوار نیز عملکرد درخشانی داشته باشد.
لیام لاوسون
لیام لاوسون مسیر موفقیت رانندگان بزرگی همچون کویات، گسلی و آلبون را دنبال کرد، اما تجربه کمتر گاهی باعث عقبماندگی او شد. وی با دفاع محکم خود باعث عصبانیت رقبا شد، هرچند در مقایسه با همتیمیها کمی ضعیف به نظر رسید.
یوکی تسونودا
تسونودا ثابت کرد که در ردبول فقط یک خودرو واقعاً رقابتی است. مشکلات خودرو و تأخیر در ورود قطعات جدید باعث شد او نتواند معجزهای خلق کند و فصل را با محدودیتهای قابل توجه پشت سر بگذارد.
تیم فراری
فراری خیلی زود دریافت که این فصل برای قهرمانی مناسب نیست و تمام تمرکز خود را بر توسعه سیستم تعلیق برای آینده گذاشت. تلاش برای هماهنگی با لوئیس همیلتون نیز نتیجهای نداشت و باعث شد فراری به تدریج عقب بماند.
شارل لکلرک
او تمام توان خود را برای بهرهبرداری از خودرو به کار گرفت، اما نتوانست دستاورد قابل توجهی کسب کند. با این حال، سرعت او نسبت به همیلتون مشخص بود و جایگاه راننده سریعتر تیم روشن شد.
لوئیس همیلتون
کل فصل برای او صرف تطبیق با خودرو و تیم شد. مشکلات تنها به هندلینگ محدود نبود و به نظر میرسد خود تیم نیز آمادگی کامل برای پشتیبانی از قهرمان هفت دوره فرمول یک را نداشت. این فصل نشان داد که حتی رانندگان با تجربه نیز در شرایط مناسب تیمی میتوانند با محدودیت مواجه شوند.
تیم ویلیامز
ویلیامز با اعتمادبهنفس بالا به بهترین تیم میانه جدول تبدیل شد. توسعه خودرو زود پایان یافت، اما تیم عملکردی پایدار داشت و رانندگان توانستند جایگاه خود را حفظ کنند.
الکساندر آلبون
نیمه اول فصل را بسیار قدرتمند آغاز کرد و بر خط میانی تسلط داشت، اما در نیمه دوم تحت فشار کارلوس ساینس کمی اُفت کرد و نتوانست همان تسلط ابتدایی را حفظ کند.
کارلوس ساینس
او ابتدا با تیم جدیدش مشکلاتی داشت و همانند سال گذشته در مکلارن از بدشانسی رنج میبرد، اما در نهایت توانست موفقیتهای مهمی کسب کند و حتی دو بار روی سکو قرار گرفت. این فصل نشان داد که او از ترک فراری پشیمان نیست و به خوبی با تیم جدید هماهنگ شد.
تیم ریسینگ بولز
این تیم در تعیین خط فوقالعاده عمل کرد، اما در مسابقات از تمام ظرفیت خودرو استفاده نکرد. اگر تسونودا باتجربهتر بود، شاید امکان رقابت برای مقام پنجم نیز فراهم میشد.
یوکی تسونودا
نتوانست فصل را آنطور که پرقدرت آغاز کرده بود به اتمام برساند. سال خداحافظی او کمتر روشن و مثبت بود.
تیم آستون مارتین
پس از فصل درخشان 2023، آستون مارتین در این فصل دچار اُفت شد و گاهی حتی در سرعت در جایگاه پایین جدول قرار گرفت. با این حال، پیشبینیها برای فصل آینده با موتور نیوی و همکاری هوندا امیدوار کننده است.
فرناندو آلونسو
در تعیین خط عملکرد قابل توجهی داشت، اما بدشانسی باعث شد در جدول ردهبندی کمتر دیده شود. او معمولاً قبل از رقبا به اوج میرسید و سپس به تدریج جایگاه خود را از دست میداد.
لنس استرول
در تعیین خط عملکرد ضعیفی داشت اما در مسابقات با مدیریت عالی لاستیک و پیشرفت مناسب خود توانست جایگاههای بهتری کسب کند.
تیم هاس
یک فصل پایدار داشتند، اگرچه اشتباهات اوکون و برخی مشکلات شنبهها باعث شد نتایج بهتری کسب نشود. تیم زمان بیشتری برای توسعه خودرو صرف کرد و توانست عملکرد قابل قبولی ارائه دهد.
الیور برمن
تازهکار تیم پریما فصل قوی و موفقی داشت و حتی در تعیین خط از اوکون پیشی گرفت. این عملکرد او را به ارتقای احتمالی به فراری نزدیکتر کرد.
استبان اوکون
نتوانست نقش رهبری تیمش را بهطور کامل ایفا کند. او با تجربه کمتر از برمن کمی ضعیفتر به نظر رسید اما فصل او با ثبات همراه بود.
تیم کیک ساوبر
این تیم تنها یک رتبه در جدول مسابقات قهرمانی پیشرفت کرد، اما عملکرد آنها بسیار بهتر از سال گذشته بود. یک سال پیش تنها یک امتیاز کسب کردند، اما امسال توانستند روی سکو ظاهر شوند و آینده امیدوارکنندهای داشته باشند.
نیکو هولکنبرگ
بالاخره موفق شد روی سکو قرار بگیرد و در مسابقات نیز عملکرد قابل قبولی داشت.
گابریل بورتولتو
با وجود تازهکار بودن، عملکردی قوی ارائه کرد و حتی شنبهها به هولکنبرگ نباخت. تنها در اواخر فصل برخی لغزشها داشت، اما نشان داد که سرعت و توانایی رقابت را دارد.
تیم آلپاین
ضعیفترین موتور و محدودیتهای فنی، تیم را مجبور کرد تا فصل را کنار گذاشته و تمام تمرکز خود را روی 2026 بگذارد.
پیر گسلی
در برخی مسابقات به ویژه تعیین خط شگفتیساز بود، اما خودرو غیررقابتی عملکرد او را محدود کرد.
جک دوهان
قبل از شروع فصل میدانست که شرایط دشوار است و تلاش برای نجات فصل تنها باعث تصادفات و مشکلات بیشتر شد.
فرانکو کولاپینتو
در تعیین خط عملکرد خوبی داشت، اما پس از قرارداد دوباره دچار لغزش شد. او نشان داد که حتی با محدودیتهای خودرو، توانایی رقابت دارد اما هنوز نیاز به ثبات بیشتری دارد.
انتهای پیام/