به گزارش خبرگزاری تسنیم از اسلامشهر، شهرستان اسلامشهر با جمعیتی قریب به 700 هزار نفر، نمونهای عینی از رشد شتابان و برنامهریزی شهری ایستا است. اگرچه مسئولان استانی و نمایندگان مجلس، از تعهد جدی برای رفع مشکلات این شهر سخن میگویند، اما ساکنان آن هر روز با واقعیت کمبودهای زیرساختی در حوزههای حملونقل، درمان، آموزش و آب دستوپنجه نرم میکنند. بررسی وعدهها و اقدامات انجامشده در یک سال گذشته نشان میدهد که فاصله زیادی میان حرف و عمل وجود دارد.
اعتراف به یک عقبافتادگی تاریخی
سیدعلی یزدیخواه رئیس مجمع نمایندگان استان تهران، سال گذشته در آیین معارفه فرماندار اسلامشهر صراحتاً به این شکاف بزرگ اعتراف کرد که متأسفانه طی این سالها زیرساختهای شهرستان اسلامشهر همزمان با پیشرفت سریع جمعیتی آماده نشد و مطالباتش بر زمین مانده است.
وی در آن جلسه، فهرستی از مشکلات اصلی شامل مترو، بیمارستان 400 تختخوابی، معضل تداخل حریم با تهران، آب کشاورزی و پل صالحیه را به فرماندار جدید تحویل داد.
پروژههای کلان؛ میان وعدههای امیدوارکننده و پیشرفتهای ناکافی
دو پروژه نمادین توسعه در اسلامشهر، مترو و بیمارستان 400 تختخوابی هستند که سرنوشت آنها نشانگر کلیت روند توسعه در این شهرستان است.
پروژه مترو اسلامشهر: این خط 10.5 کیلومتری از ایستگاه آزادگان تهران تا میدان نماز اسلامشهر امتداد دارد. بر اساس آخرین اعلام مسئولان، حفاری تونل کامل شده و ایستگاهها حدود 75 درصد پیشرفت دارند.
استاندار تهران از پیگیری جدی این پروژه خبر داده، فرماندار اسلامشهر نیز در شهریور 1404 وعده داد که انشاءالله در طول یک سال آینده میتوانیم مترو را به بهرهبرداری کامل برسانیم؛ با وجود این وعدهها، مشکل اصلی تأمین اعتبار است و در این خصوص رئیس مجمع نمایندگان استان تهران از پیگیری پرداخت اعتبار کامل یک و نیم همت (هزار و پانصد میلیارد تومان) برای این پروژه خبر داده است.
پروژه بیمارستان 400 تختخوابی شهدای اسلامشهر هم که سالهاست به عنوان یکی از مطالبات اصلی مردم مطرح است، بیش از 97 درصد پیشرفت فیزیکی دارد و قول افتتاح کامل بیمارستان از سوی مسئولان تا دهه فجر امسال وعده داده شده است.
با این حال، همچنان تجهیزات حیاتی مانند دستگاههای MRI و سیتیاسکن برای این بیمارستان به طور کامل تأمین نشده و پیگیری برای رفع این نقیصه ادامه دارد.
فهرست بلند مشکلات دیگر
علاوه بر این دو پروژه کلان، اسلامشهر با انبوهی از معضلات ریز و درشت دیگر مواجه است که کیفیت زندگی را برای ساکنانش دشوار کرده است: کمبود سرانههای آموزشی، ورزشی و فرهنگی: با وجود تورم افسارگسیخته و نزدیکی اسلامشهر به پایتخت و سرریز و رشد سریع جمعیت و بزودی با بارگذاری جمعیتی در پروژههای مسکن ملی استان تهران در این شهرستان و عدم تامین سرانه های عمومی، مشکلات فراوانی در تامین سرانه های عمومی داریم که ضرورت ساخت 35 مدرسه را ایجاد کرده و مسئولان و مدیران شهری بدنبال تامین این سرانههای آموزشی هستند و همچنین سرانه فضای سبز، درمانی و ورزشی هم بسیار پایین است.
مشکلات زیرساختهای آب و برق و مخابرات: مسئولان محلی از حفر دهها حلقه چاه جدید برای تأمین آب پایدار خبر میدهند، که باید در این خصوص کیفیت آب شرب و تکمیل فاضلاب شهری را هم به هزینه ها افزود و مشکل ناترازی برق، سرعت پایین اینترنت، عدم وجود تلفن ثابت در بسیاری از مناطق شهری و روستایی هم کماکان یکی از دغدغههای شهروندان است.
معضل تداخل حریم و نابسامانی در توسعه اراضی: اختلاف تاریخی حریم میان اسلامشهر و مناطق جنوبی تهران (18، 19 و 20) سبب بلاتکلیفی در کاربری اراضی و نابسامانی در ساختوساز شده است.
راههای ناکافی: پروژه تحمیلی مانند پل صالحیه و پروژه کمربندی جنوبی شهرستانهای اسلامشهر بهارستان و رباطکریم از جمله مواردی هستند که برای رفع مشکل ترافیک و اتصال به شبکه راههای اصلی، نیاز به تخصیص اعتبار فوری دارند.
نظام نمایندگی و سئوالی بیپاسخ
یکی از نقاط قابل تأمل در این ماجرا، نقش 30 نماینده استان تهران در مجلس است. اسلامشهر که در هر دوره انتخاباتی، در انتخاب این 30 نماینده نقش دارد، در طول چهار سال از حضور مؤثر و هماهنگ آنان برای پیگیری مطالبات خود محروم است.
اگرچه دو نماینده به عنوان «معین» اسلامشهر انتخاب شدهاند، اما این پرسش مطرح است که آیا این مکانیسم میتواند جایگزین حضور و پیگری مستقیم یک نماینده مستقل برای این شهر پرجمعیت شود؟
شهر شتابزده در انتظار تصمیمهای جدی
اسلامشهر امروز در تقاطع امید و ناامیدی ایستاده است. از یک سو، وعدههای مکرر مسئولان استانی و ملی، حضور در جلسات مختلف و وعده تخصیص 1500 میلیارد تومان اعتبار از محل سفر ریاستجمهوری، وعده تکمیل بیمارستان 400تختخوابی نشانههایی از توجه به مشکلات این شهرستان است.
اما از سوی دیگر، ساکنان این شهر که بسیاری از آنان کارگران و کارمندان شاغل در تهران هستند، هر روز با واقعیت ترافیک سنگین، کمبود فضاهای عمومی و خدمات ناکافی روبهرو هستند؛ افزایش جمعیت مهاجر و گرانی مسکن نیز بر پیچیدگی مشکلات افزوده است.
آینده اسلامشهر به تصمیمهای عملی امروز گره خورده است، نتیجهگیری پروژههای نیمهتمام، نه تنها یک دستاورد عمرانی، بلکه آزمونی برای اعتمادسازی در جامعهای است که به گفته مسئولان، همواره در صحنههای حمایت از نظام حضور چشمگیر داشته است.
زمان نشان خواهد داد که آیا وعده رساندن اسلامشهر به جایگاه واقعی خود سرانجام محقق میشود، یا مردم این شهر در انتخابات آتی، حسابرسی دیگری را در دستور کار خواهند گذاشت.
گزارش از بهاره صابر
انتهای پیام/.