به گزارش خبرگزاری تسنیم، اندی ماری، تنیسور پیشین انگلیسی در واکنش به تمرین مشترک کارلوس آلکاراس و یانیک سینر پیش از فینال تورنمنت ATP درباره تجربههای شخصی خود از تمرین با بزرگترین رقبای دوران حرفهایاش گفت.
کارلوس آلکاراس و یانیک سینر در سالهای اخیر تصاویری را به دنیای تنیس ارائه دادهاند که پیشتر چندان مرسوم نبود. رابطه صمیمانه و حس احترام متقابل میان این دو ستاره جوان از جمله تمرین مشترک آنها پیش از آغاز فینال ATP در تورین نشاندهنده نسلی تازه در تنیس است؛ نسلی که رقابت را با رفاقت تلفیق کرده است. چنین صحنههایی در گذشته تنیس به ندرت دیده میشد و بیش از پیش بر رابطه مثبت این دو تنیسور برتر جهان صحه میگذارد.
هر چند احترام همواره عنصر غالب در دنیای تنیس بوده است اما دوستیهای عمیق میان بزرگان این ورزش اغلب در سالهای پایانی دوران حرفهای آنها شکل میگرفت. برای مثال، رابطه دوستانه راجر فدرر و رافائل نادال بیشتر در سالهای پایانی فعالیت حرفهایشان پررنگ شد، نه در دوران جوانی. این موضوع، بهگفته اندی ماری تفاوتی اساسی با رابطه امروز آلکاراس و سینر دارد.
ماری که سالها در کنار فدرر، نادال و نواک جوکوویچ یکی از چهار ضلع اصلی تنیس جهان به شمار میرفت، رقیبی سرسخت برای آن سه اسطوره محسوب میشد؛ تا جایی که بارها عنوان «خاری در چشم بزرگان تنیس» به او اطلاق شده بود. با این حال، آسیب شدید لگن ضربهای جدی به مسیر حرفهای او وارد کرد و مانع از بازگشتش به اوج شد.
در زمینه تمرین با رقبا، ماری توضیح میدهد که هر چند گاهی با رقبای اصلی خود تمرین میکرد اما یک استثنا وجود داشت: راجر فدرر. او در گفتوگویی با پادکست Cue Tips به میزبانی استفن هندری فاش کرد که فدرر علاقهای به تمرین با بزرگترین رقبایش نداشت.
ماری در این باره میگوید: من با جوکوویچ و نادال تمرین میکردم. اوایل دوران حرفهایام حتی با فدرر هم تمرین داشتم اما بعد از یکی دو سال، او دیگر این کار را متوقف کرد. فدرر هرگز با جوکوویچ یا نادال تمرین نکرد. فکر میکنم دلیلش این بود که آنها را رقبای مستقیم خود میدانست اما من تمرین با آنها را دوست داشتم، چون فرصتی بود تا بفهمم سطح بازیام دقیقاً کجاست.
ماری همچنین به روابط خارج از زمین مسابقه اشاره میکند و میگوید که هرگز با این رقبای بزرگ برای صرف شام بیرون نرفته است، هرچند به این موضوع علاقه دارد: ما هیچوقت با هم شام نخوردیم اما دوست دارم در آینده این کار را انجام دهیم و زمان بیشتری را کنار هم بگذرانیم. آن زمان بیشتر در کنار خانواده و دوستانم بودم. وقتی اوضاع خوب پیش نمیرفت، ترجیح میدادم کسی را داشته باشم که بتوانم درد دل کنم و قطعاً نمیخواستم این کار را با بزرگترین رقبایم انجام دهم.
اندی ماری که نزدیک به دو دهه در کنار فدرر، نادال و جوکوویچ رقابت کرده، اکنون با نگاهی نوستالژیک به آن دوران مینگرد و در عین حال از جایگاه ویژه بازیهای المپیک دفاع میکند.
او در اینباره میگوید: بسیاری از تنیسورها معتقدند که تنیس نباید بخشی از المپیک باشد، چون آن را اوج این ورزش نمیدانند اما وقتی میبینید جوکوویچ در المپیک پاریس قهرمان شد و واکنش احساسی او را با قهرمانیهایش در گرنداسلمها مقایسه میکنید، متوجه تفاوت میشوید. این پیروزی برای او احساسیتر بود. تمام تنیسورهایی که مدال طلای المپیک را کسب کردهاند، این عنوان را شگفتانگیزترین افتخار دوران حرفهایشان میدانند، با این حال هنوز بسیاری معتقدند که تنیس نباید بخشی از المپیک باشد.
انتهای پیام/