گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم ـ یکصدونودونهمین شماره از پادکست «در عمق» که به بررسی مهمترین روندها، تحولات و همچنین شخصیتها در غرب آسیا میپردازد، روز یکشنبه 23 آذر 1404 ضبط و منتشر شد. «منصور براتی»، کارشناس مسائل اسرائیل، در این شماره به بررسی رقابتهای بنیامین نتانیاهو و اپوزیسیون صهیونیستی میپردازد.
رقابت سیاسی کنونی در رژیم صهیونیستی را میتوان در چارچوب شکاف ساختاری «موافقان و مخالفان بنیامین نتانیاهو» فهم کرد؛ شکافی که از سال 2019 بهطور جدی بر سپهر سیاسی و اجتماعی این رژیم تحمیل شده است.
از آن زمان، محور اصلی کنش و ائتلافهای سیاسی نه الزامات ایدئولوژیک کلاسیک، بلکه نسبت نیروها با شخص نتانیاهو بوده است. روند غالب طی سالهای اخیر، فاصلهگیری احزاب و چهرهها از نتانیاهو بوده و تنها استثنای قابلتوجه، بازگشت گیدئون ساعر و حزب «امید جدید» به لیکود در سال 2025 پس از چهار سال جدایی است.
بر این اساس، امروز میتوان نیروهای سیاسی اسرائیل را به سه دسته تقسیم کرد؛ 1- هواداران نتانیاهو 2- مخالفان نتانیاهو و 3- احزاب فعلاً بی طرف.
دسته نخست، احزاب و ائتلاف حامی نتانیاهو هستند. در رأس این اردوگاه حزب لیکود قرار دارد که در انتخابات اخیر 32 کرسی بهدست آورد و با بازگشت چهار کرسی حزب امید جدید، اکنون مجموعاً 36 کرسی را در اختیار دارد.
پس از آن، ائتلاف راست افراطی متشکل از «صهیونیسم مذهبی» به رهبری اسموتریچ و «قدرت یهودی» به رهبری بنگویر قرار دارد که پس از جدایی حزب نوعم، مجموعاً 13 کرسی دارند. احزاب مذهبی حریدی شامل شاس با 12 کرسی و یهودیت متحد توراه نیز از ستونهای ثابت اردوگاه نتانیاهو به شمار میروند و حزب نوعم با یک کرسی، بهصورت بالقوه در همین اردوگاه قرار میگیرد.
دسته دوم، مخالفان صریح نتانیاهو هستند؛ احزابی که اعلام کردهاند تحت هیچ شرایطی با او، بهویژه در جایگاه نخستوزیری، همکاری نخواهند کرد. در جناح راست و راست میانه، نفتالی بنت و حزب تازهتأسیس او به محور اصلی اپوزیسیون تبدیل شدهاند و در نظرسنجیها بالاترین اقبال را دارند. پس از او، حزب «اسرائیل خانه ما» به رهبری آویگدور لیبرمن قرار میگیرد.
در جناح میانه، رقابت میان حزب یشعتید به رهبری یائیر لاپید و حزب یاشار تحت رهبری گادی آیزنکوت جریان دارد، در حالی که حزب آبی و سفیدِ بنی گانتس پس از جدایی آیزنکوت دچار افول جدی شده و در بسیاری از نظرسنجیها به زیر حد نصاب سقوط کرده است. در جناح چپ صهیونیستی نیز، حزب دموکراتها به رهبری یائیر گولان، با ادغام احزاب کارگر و مرتص، بازیگر اصلی باقی مانده است.
دسته سوم، احزابی هستند که هنوز تعهد علنی به هیچیک از دو اردوگاه ندادهاند. در رأس آنها احزاب عربی قرار دارند: خداش–تعال، رعم به رهبری منصور عباس، و بلد. رعم سیاست «باز گذاشتن دست برای هر دو طرف» را دنبال میکند، در حالی که خدادش–تعال مانند گذشته از ورود رسمی به ائتلاف خودداری میکند و فقط همکاری موردی را میپذیرد.
در کنار اینها، حزب جدید «نیروهای ذخیره» به رهبری یوعز هندل قرار دارد که با تمرکز بر مسئله خدمت نظامی همگانی و ضرورت تشکیل کمیته حقیقتیاب ملی درباره شکست 7 اکتبر، عملاً به اردوگاه مخالفان نتانیاهو نزدیکتر است، هرچند از نظر رسمی همکاری با او را منتفی اعلام نکرده است.
انتهای پیام/