به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، دیدار سنتی رهبر انقلاب با مداحان اهلبیت علیهمالسلام در سالروز ولادت حضرت فاطمهی زهرا سلاماللهعلیها، امسال فراتر از یک مجلس آیینی و عاطفی بود و به بیانی روشن، به صحنهای برای ترسیم نسبت «معنویت، تبیین و مسئولیت اجتماعی» بدل شد. رهبر انقلاب در این دیدار، با بازخوانی شخصیت حضرت زهرا(س) نه صرفاً بهعنوان یک اسوهی معنوی، بلکه بهمثابه الگوی قیام، شجاعت، استدلال و تبیین، جایگاه مداحی را از یک هنر آیینی صرف، به سطح یک رسانهی تمامعیار و یک ابزار مؤثر جهاد فرهنگی ارتقا دادند.
در این بیانات، مفهوم «تبیین» بهعنوان محور اصلی نقشآفرینی مداحان برجسته شد؛ تبیینی که هم ناظر به حقایق تاریخی و دینی است و هم متوجه مسائل روز، جنگ روایتها، شبههافکنیها و عملیات روانی دشمن. رهبر انقلاب با تأکید بر «جهاد با زبان»، مداحان را در صف مقدم مقابله با یأسآفرینی، هراسافکنی و تحریف واقعیتها قرار دادند و از آنان خواستند که هنر ترکیبی مداحی را در خدمت آگاهیبخشی، امیدآفرینی و حرکتآفرینی اجتماعی بهکار گیرند.
از سوی دیگر، پیوند این بحث فرهنگی با تحولات جاری منطقه، بهویژه مسائل سوریه، فلسطین و مقاومت، نشان داد که از نگاه رهبر انقلاب، تبیین صرفاً یک وظیفهی فرهنگی خنثی نیست، بلکه مستقیماً با ایستادگی، هویتبخشی و آیندهسازی امت اسلامی گره خورده است. در چنین چارچوبی، مداحی بهمثابه یک کنش تمدنی معنا مییابد، نه صرفاً یک اجرا در مناسک مذهبی.
در پی دیدار سنتی و پرمحتوای رهبر انقلاب با مداحان و ستایشگران اهلبیت علیهمالسلام در سالروز ولادت حضرت فاطمهی زهرا سلاماللهعلیها، دیداری که سرشار از نکات راهبردی درباره جایگاه تبیین، نقش مداحی در جهاد فرهنگی و مسئولیتهای خطیر ستایشگران در شرایط امروز جامعه و منطقه بود، با حاج احمد واعظی، مداح شناختهشده و از مجریان باسابقه این مراسمها و دیدارها، درباره ابعاد مختلف این بیانات و انتظاراتی که رهبر انقلاب از جامعهی مداحان ترسیم کردند، لحظاتی به گفتوگو نشستیم.
نگاه راهبردی رهبر انقلاب؛ از 60 سال پیش
با توجه به تحولات اخیر منطقه، بهویژه عبور کشور از جنگ 12روزه و شکلگیری یک آرایش گسترده و تمامعیار رسانهای و تبلیغی علیه جبهه مقاومت، بهنظر میرسد مسئولیتی که رهبر انقلاب برای مداحان و ستایشگران اهلبیت(ع) ترسیم کردهاند، امروز سنگینتر و حساستر از گذشته است. بهنظر شما این مسئولیت جدید چه ابعادی دارد و جامعه مداحان تا چه اندازه برای ایفای آن آمادگی دارد؟ همچنین بهعنوان پرسش اصلی، چرا رهبر انقلاب در این مقطع زمانی با چنین صراحت و تأکیدی وارد این میدان شدند؟
اگر ظرفیت واقعی در جامعه مداحان و مجموعه هیئتها وجود نداشت، قطعاً رهبر انقلاب با این صراحت و عمق وارد گفتوگو با این قشر نمیشدند. این نوع خطاب، نشانه اعتماد است؛ اعتمادی که محصول سالها رصد، تجربه و مشاهده اثرگذاری هیئتها در بزنگاههای تاریخی است.
اینکه رهبر انقلاب، «جهاد تبیین» را صریحاً بر دوش مداحان میگذارند و آنان را در شمار پیشگامان این جهاد میدانند، نشان میدهد این قشر را صرفاً اجراکننده یک آیین نمیبینند، بلکه یک نیروی خطشکن فرهنگی و رسانهای میدانند.
من بارها گفتهام: هر چهره موفقی را که در عرصههای مختلف میبینید—علمی، نظامی، فرهنگی، اقتصادی—اگر دقیق رصد کنید، رگهای از تربیت هیئتی در او پیدا میکنید. منظورم صرفاً رفتوآمد ظاهری به هیئت نیست؛ بلکه «اهلبیتمحور بودن» است.
اهل هیئت بودن، یک سبک زندگی است
اهل هیئت بودن یعنی زیست با محبت اهلبیت؛ یعنی امامحسینی و حضرتزهرایی فکر کردن. ممکن است کسی هر شب هیئت نرود، اما در ذات و باور، هیئتی باشد؛ با لقمه حلال رشد کرده باشد، با نام اهلبیت بزرگ شده باشد و این مهر در خونش جریان داشته باشد.
من بیاغراق میگویم این کشور، «ایرانِ حضرتزهرایی» است. پرچمدار این سرزمین، فرهنگ فاطمی است. از بازار و دانشگاه تا جبهه و آزمایشگاه، این پیوند عمیق مردمی و اعتقادی را میشود دید.
اگر تاریخ معاصر را مرور کنیم از پیش از انقلاب، پیروزی انقلاب، دفاع مقدس، مقابله با منافقین، ترورها، فتنهها و بحرانهای پیچیده در همه این صحنهها، همین قشر هیئتی پیشقدم بوده است. و این حقیقتی است که رهبر انقلاب آن را بهخوبی میشناسند.
من یک فایل صوتی از رهبر انقلاب شنیدم مربوط به حدود 60 سال پیش، در مسجد امام حسن(ع) مشهد. آنجا از اربعین بهعنوان یک «کنگره جهانی» سخن میگویند؛ آن هم در زمانی که راه کربلا بسته بود. این نشان میدهد نگاه تمدنی ایشان از همان سالها شکل گرفته بود.
این حرکت عظیم، ذیل «قرآن و عترت» شکل گرفته و با چاشنی ملی و مردمی ایرانی درهم آمیخته است. نتیجهاش یک قدرت نرم حیرتآور است؛ سدی پولادین که دشمن را متوقف میکند. طبیعی است که رهبر انقلاب در این میدان، توقع بالاتری داشته باشند.
مداحی؛ یک پدیده قابل پژوهش
وقتی رهبر انقلاب از «پدیده مداحی» سخن میگویند، این یک تعبیر ساده نیست. پدیده یعنی امری قابل مشاهده، قابل مطالعه و نیازمند پژوهش عمیق. یعنی این ظرفیت باید علمی واکاوی شود، متناسب با زمان، مکان، مناسبتهای ملی و آیینی طراحی شود و بعد به میدان عمل بیاید.
وقتی رهبر انقلاب از «جبهه ستایشگری» و «آرایش جنگی تبلیغی و رسانهای» سخن میگویند، یعنی مداحی دیگر فقط یک مجلس نیست؛ یک جبهه است. جبههای که اگر درست شناخته شود، عمقیابی و ساماندهی شود، میتواند در جنگ روایتها تعیینکننده باشد.
چرا رهبر انقلاب روی مداحان حساب ویژه باز میکنند؟
رهبر انقلاب، تبیین را مهمترین ویژگی حضرت زهرا(س) معرفی میکنند؛ مداحیِ امروز ما دقیقاً در کجای این مسیر ایستاده است؟
آنچه رهبر معظم انقلاب در دیدار امسال به آن اشاره کردند، ناظر به یک «فرآیند» است؛ نه یک وضعیت ایستا. ایشان تصریح کردند که حرکتی شکل گرفته است؛ حرکتی که البته «نه از سوی همه»، اما از سوی بخش قابلتوجهی از این جبهه فرهنگی آغاز شده و مسیر رو به جلویی را طی کرده است. این قید «نه همه» بسیار معنادار است؛ یعنی پیشرفت اتفاق افتاده، اما هنوز با نقطه مطلوب فاصله داریم.
اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم، باید به عقب برگردیم و نقطه آغاز را ببینیم. سالهایی نهچندان دور—حتی در دوران کودکی خود من—شناخت عمومی جامعه از حضرت زهرا(س) بسیار محدود بود. نه در میان قشر فرهیخته و اهل مطالعه، و نه حتی در میان مردم عادی، آن تصویر عمیق و معرفتیِ امروز وجود نداشت.
در تقویمها، حضرت زهرا(س) نه بهعنوان «شهیده»، بلکه صرفاً با عنوان «وفات» معرفی میشدند. اساساً فضای فاطمی در جامعه، به شکل گسترده و عمیق امروز، پیش از انقلاب وجود نداشت.
شکلگیری هویت آیینی پس از انقلاب
ما یک دهه عاشورایی داشتیم و محور اصلی آیینهای مذهبی، محرم و عاشورا بود. بهتدریج و در سالهای بعد، دهه فاطمیه و سپس مناسبتهایی مانند 28 صفر، ابتدا از شهرهای اطراف مشهد و آرامآرام در سراسر کشور گسترش پیدا کرد.
این تحولات، محصول انقلاب اسلامی است؛ انقلابی که به هیئت، معنا، هویت و کارکرد اجتماعی داد.
امروز دیگر هیئت صرفاً یک مجلس محدود نیست. حضور گسترده جوانان، شکلگیری فعالیتهای متنوع فرهنگی، گروههای جهادی، هستههای مقاومت محلی و شبکههای مردمیِ فعال ذیل هیئت، نشان میدهد با یک «جریان زنده» روبهرو هستیم.
این حجم از تحول، اگر با نگاه پژوهشی و تاریخی بررسی شود، حقیقتاً شگفتانگیز است؛ حرکتی که از نقطهای بسیار محدود آغاز شده و به جایگاه فعلی رسیده است.
دقیقاً به همین دلیل است که رهبر انقلاب روی این مجموعه حساب ویژهای باز میکنند. ایشان ظرفیت این قشر را میشناسند و میدانند که مداحان و هیئتیها میتوانند نقش تعیینکنندهای در «تبیین» معارف، حقایق تاریخی و مسائل روز ایفا کنند.
بسیاری از نکاتی که ایشان در این دیدارها مطرح میکنند، نکاتی است که در سایر جلسات بیان نمیشود؛ گویی این سخنان را برای «چنین روزی» و «چنین قشری» نگه داشتهاند.
نزدیک قلهایم، اما هنوز نرسیدهایم
به تعبیر خود رهبر انقلاب، «به قله نزدیک شدهایم»، اما هنوز بر فراز آن نایستادهایم. مسیر پیشِرو نیازمند تحلیل، پژوهش، عمقبخشی و بازاندیشی مستمر است.
امید آن است که با شناخت دقیقتر مسئولیتها، و با حرکت آگاهانهتر در مسیر تبیین—آنگونه که حضرت زهرا(س) الگوی آن هستند—به نقطهای برسیم که هم مورد رضایت خداوند و اهلبیت(ع) باشد و هم پاسخگوی مطالبه صریح رهبر انقلاب.
از تحریک تا هدایت؛ مسئله اصلی مداحی امروز
تفاوت «تحریک احساسات» با «هدایت احساسات» در مداحی چیست؟
نکتهای که رهبر انقلاب به آن اشاره میکنند، نفی مطلق «تحریک احساسات» نیست. خودِ تحریک عواطف میتواند یک مقدمه و زمینهساز باشد. اساساً حماسه، بدون احساس و عاطفه شکل نمیگیرد. تأکید اهلبیت(ع) بر گریه، بر مظلومیتها و بر روایت مصائب، نشان میدهد که این اشک و تأثر—اگر در ظاهر ساده به نظر برسد—آثار وضعی و تربیتی خاص خود را دارد.
مراد رهبر انقلاب این است که مداحان این سرمایه عظیم عاطفی را صرفاً در سطح احساس متوقف نکنند. شما این توفیق الهی را دارید که دلها را به حرکت درآورید؛ اما مسئله اصلی «جهتدهی» به این حرکت است. احساس، ابزار است نه مقصد. اگر این سرمایه بهدرستی هدایت شود، میتواند به آگاهی، بصیرت و عمل منتهی شود.
قرار گرفتن در یک مقطع تاریخی خاص
ما امروز در یک زمان معمولی زندگی نمیکنیم. دشمن، با تمام ظرفیتهای خود وارد میدان شده و سالهاست با تعابیر مختلف، آرایش گسترده نظامی، رسانهای و تبلیغاتی به خود گرفته است. رهبر انقلاب بارها این واقعیت را گوشزد کردهاند و پرسش اصلی ایشان این است: در این جبهه، تو کجایی؟ چه نقشی داری و چه کاری از دستت برمیآید؟ این سؤال، هم در سطح فردی معنا دارد و هم در سطح جمعیِ هیئت.
مداحی، روضه و تحریک عواطف، یک اتفاق مبارک و توفیق الهی است؛ اما همین توفیق، مسئولیت میآورد. مداح و هیئت باید با در نظر گرفتن شرایط روز، برای خود تعریف روشنی از مسئولیت داشته باشند.
اگر دشمن آرایش گرفته، ما هم باید آرایش بگیریم؛ نه لزوماً به معنای نظامی، بلکه در میدان فکر، رسانه، فرهنگ و روایت. اینجا است که پژوهش، برنامهریزی و سازماندهی معنا پیدا میکند.
هدایت احساسات؛ معنای واقعی مطالبه رهبری
هدایت احساسات یعنی تبدیل هیئت به یک «پایگاه مقاومت»؛ جایی که عاطفه، به آگاهی گره میخورد و اشک، به کنش اجتماعی و فرهنگی منتهی میشود.
این همان ادبیات مقاومت است که رهبر انقلاب بهدنبال آن هستند: مداحیای که با شناخت دقیق میدان، متناسب با آرایش دشمن، نقش خود را تعریف کند و با توفیق الهی، اثرگذار و جریانساز باشد.اگر قرار باشد یک مستمع بعد از مجلس، فهمش تغییر کند نه فقط حالش، مداح چه کار متفاوتی باید بکند؟
حضرت زهرا(س)، الگوی شجاعت در اوج مظلومیت
حضرت زهرا(سلاماللهعلیها) در اوج مظلومیت، صریح، شجاع و تکلیفمحور بودند. امروز این پرسش جدی مطرح است که مداح و ذاکر اهلبیت(ع) در برابر فشارها، مصلحتاندیشیها و هزینهها، تا چه اندازه میتواند شبیه آن بانوی بزرگوار باشد؟
اینکه انسان بتواند حتی رنگی از این بزرگوار بگیرد، خود توفیق عظیمی است. بدون تردید، هیچکس نمیتواند همتراز حضرت زهرا(س) شود و در این مسئله هیچ بحثی نیست. همانگونه که رهبر معظم انقلاب نیز فرمودند، جهاد حضرت زهرا(س) دشوارترین جهاد است؛ جهادی که حتی در برابر پیامبر اکرم(ص)، پدر بزرگوارشان، امیرالمؤمنین(ع)، و همسرشان، و در فضای پس از آن همه غزوه و جنگ، معنا پیدا میکند. این، کاری ویژه و منحصربهفرد در تاریخ است.
در طول تاریخ، همواره چنین بوده است که انسانها در لحظههای حساس و بزنگاهها شناخته میشوند. یک اتفاق که رخ میدهد، مواضع، تصمیمها و واکنشها چهرهها را روشنتر میکند. ما به لطف خدا، در این سالها بهصورت نسبی شاهد این فضا بودهایم؛ تصمیمها و واکنشها را دیدهایم و این تجربه، بهویژه برای این قشر، پررنگتر، گستردهتر و سنگینتر بوده است.
از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون، بیش از چهل سال گذشته و آنچه دیدهایم، ریشه در همین آموزهها دارد؛ آموزههایی برگرفته از جهاد حضرت زهرا(س)، نهضت عاشورا و فرهنگ حسینی. این مسیر، ادامه همان خط نورانی است که در تاریخ تشیع جاری بوده و هست.
پرواز به اندازه توان؛ خوشا به حال پروازکنندگان
بیتردید ما در آن حد و اندازه نیستیم و نمیتوانیم به آن قلهها برسیم، اما همین که در این مسیر بال میزنیم، ارزشمند است. هرکس به اندازه توان فردی خود—چه مادی و چه معنوی—حرکت میکند و هرکس بالاتر پرواز کند، خوشا به حالش. اساساً وجود او نشأتگرفته از همان حضرات نورانی است.
فرهنگ هیئت، اگر با تربیت در این مکتب و با فهم صحیح از سیره اهلبیت(ع) همراه باشد، میتواند هر روز پررنگتر، عمیقتر و اثرگذارتر شود. انشاءالله این مسیر، با اخلاص، شجاعت و بصیرت، روزبهروز تقویت شود.
مداحی؛ اجرا یا حضور در میدان جهاد؟
رهبر معظم انقلاب، مداحی را مصداق روشن «جهاد با زبان» میدانند. پرسش اساسی اینجاست: آیا ما خودمان را واقعاً در میدان جهاد میبینیم یا صرفاً در حال اجرا هستیم؟
بیتردید، مداحی جهاد است. حتی گفتن یک «یا زهرا» خود جهاد محسوب میشود. به تعبیر برخی از علما، ماجرا در فاطمیه با عاشورا تفاوت دارد؛ اگر عاشورا عرصه تولّی است، فاطمیه میدان تولّی و تبری توأمان است. دفاع از ولیّ خدا در حد زبان نشانه ولایتمداری است. وقتی کسی در میانه میدان، در خیابان، بر منبر یا پشت تریبون، سخن میگوید و مداحی میکند، در حال تبیین موضع است.
گفتن «یا زهرا» یعنی اعلام اینکه من در این خط و در این جبهه ایستادهام؛ یعنی با جبههای که مقابل حضرت زهرا(س) ایستاد، مسئله دارم؛ با جریان مقابل امیرالمؤمنین(ع) مخالفم و با جبهه مقابل حسینبنعلی(ع) بغض دارم.
گریه بر سیدالشهدا(ع)، ایستادن در صف گریهکنندگان، محبان و حامیان لشکر امام حسین(ع) است. این گریه، صرف احساس نیست؛ اعلان جایگاه تاریخی است. یعنی تو در این قصه، سمت خودت را انتخاب کردهای. یا در این جبهه سخن میگویی و موضع داری، یا با سکوت و بیعملی، از آن فضا فاصله میگیری.
آرایش امروز؛ جهاد تهاجمی با زبان
نظر امروز رهبر انقلاب روشن است. ایشان در بیانات خود، به نقاط ضعف دشمن اشاره کرده و تأکید دارند که کار فرهنگی و رسانهای باید با رویکرد هجومی دنبال شود. مداحیِ امروز، مداحیِ صرفاً احساسی نیست؛ مداحی نیازمند پژوهش، فهم مسئله و شناخت میدان است.
رهبر انقلاب سرفصلها را بیان میکنند؛ وظیفه ماست که قطعات این گفتار را همچون یک پازل کنار هم بگذاریم تا به تصویر درست برسیم. این مسیر، بدون مشورت، اندیشهورزی و گفتوگو با اهل هیئت، اهل علم و جریان فکری ممکن نیست. باید به این پرسش پاسخ دهیم که «کار تهاجمی» در عرصه مداحی و هیئت چگونه شکل میگیرد؟
نقطه آغاز، شناسایی ضعفهای جبهه مقابل است. پس از آن، باید متناسب با این شناخت، آرایش گرفت، موضع تعیین کرد و وارد عمل شد. این همان جهاد با زبان است؛ جهادی آگاهانه، هدفمند و اثرگذار.
مرز «واقعگویی» و «یأسآفرینی» در مداحی
یکی از پرسشهای مهم در عرصه مداحی و خطابه دینی این است که مرز بین واقعگویی و ایجاد یأس کجاست. رهبر معظم انقلاب همواره تأکید دارند که حقیقتگویی باید امیدآفرین باشد و هرگز به القای ناامیدی ختم نشود.
حضرت آقا بارها اشاره کردهاند که امیدآفرینی یکی از شاخصههای برجسته حرکت مؤمنانه است. خود ایشان نمونهای از کسی هستند که با رفتار و گفتارشان، امید را به جامعه تزریق میکنند. حتی در سالهای پرچالش، در گفتار این بزرگوار هیچ نقطهای از یأس مشاهده نمیشود؛ توصیه ایشان همواره بر تقویت امید و انگیزه است.
طی بازدیدهایی که از برخی نمایشگاهها صورت گرفت، پیشرفتهای چشمگیری در حوزههای مختلف مشاهده شد. این حجم از دستاوردها این پرسش را مطرح میسازد که چگونه میتوان این گزارشها را به اطلاع عموم رساند تا مردم از بخشی از این حرکتهای مثبت آگاه شوند. اطلاعرسانی درباره مجموعه این اتفاقات مبارک، قطعاً تأثیرات سازندهای در پی خواهد داشت. باید تأکید کرد که حتی وجود برخی کاستیها در حوزه معیشت مردم، نباید مانع درک و اهمیت دادن به دستاوردهای موجود شود. درک عمومی از این پیشرفتها، به خودی خود نیروی محرکهای برای امیدآفرینی و افزایش انگیزه در جامعه خواهد بود.
تزریق امید به رگهای اجتماع
مداح و سخنران باید آگاه باشد که سخنان او تأثیر مستقیم بر احساس و روحیه مردم دارد. این امید باید در زمان و مکان مناسب تزریق شود، بهویژه وقتی مردم با حجم عظیمی از اتفاقات مثبت و خدمات انجام شده مواجه میشوند. گزارش دقیق و واقعبینانه پیشرفتها، باعث میشود تحمل مشکلات آسانتر و تلاش مردم مقدستر دیده شود.
واقعبینی همراه با امید؛ خط مشی مداحان امروز
مداحان و سخنرانان نباید بهسادگی ضعفها و مشکلات را برجسته کنند و موجب یأس شوند. بلکه وظیفه آنها این است که با واقعبینی و توجه به دستاوردها، امید را زنده کنند. وقتی جامعه نسبت به تلاشها و پیشرفتها آگاه شود، صبر و تحمل آنها نیز ارزشمندتر و قابل تأملتر خواهد بود.
مداحی؛ مقابله با ترس یا تشدید آن؟
رهبر معظم انقلاب میفرمایند که دشمن در بسیاری از حوزهها با ترساندن و ایجاد هراس کار میکند. پرسش اساسی این است که نقش مداحی ما در این میان چیست: آیا ترس را کاهش میدهد یا گاهی تشدید میکند؟
اتفاقاً مداحی ما همواره منشأ شجاعت و انگیزهبخشی بوده است. کافی است به سالهای دفاع مقدس و حتی پیش از انقلاب نگاه کنیم. در تظاهرات نوجوانان و جوانان، با یک روضه از مسجد بیرون میآمدند و انگار انرژیای تازه میگرفتند. وقتی مداحانی مانند استاد آهنگران در دوران دفاع مقدس نوای «یا حسین» سر میدادند، جمعیت حال و هوای دیگری پیدا میکرد و شور و شجاعتشان چند برابر میشد.
همین «یا حسین» یا «یا زهرا» گفتنها، نه تنها یادآور فضایل اهلبیت(ع) است، بلکه پتانسیل و منبع انرژی عظیمی برای افراد ایجاد میکند. از ورزشکاران تا نوجوانان، همه از این ذکرها نیرو میگیرند و انگیزه پیدا میکنند. این ظرفیت تاریخی، بارها و بارها در طول انقلاب و دوران دفاع مقدس ثابت شده است.
ثمره شجاعت؛ از مداحی تا فداکاری شهداء
شجاعت و امیدآفرینی ناشی از مداحی، خود را در شهدای دفاع مقدس، مدافعان حرم و نیروهای مخلص و دلیر جامعه نشان داده است. بسیاری از افرادی که امروز در صحنههای سخت و حساس، جانفشانی میکنند، انرژی و انگیزه خود را از همین یاد اهلبیت(ع) و نوای مداحان گرفتهاند.
مداحی اصیل و آگاهانه، ترس را کاهش میدهد و شجاعت را در دل مردم میکارد. این همان نقش حیاتی مداحی در میدانهای فرهنگی، اجتماعی و حتی میادین خطر است: ایجاد امید، انگیزه و پایداری.
مداحی بهمثابه رسانه؛ حساسیت روی محتوا و ملودی
وقتی مداحی را بهعنوان یک رسانه در نظر بگیریم، این پرسش مطرح میشود که آیا به اندازهای که به ملودی و آهنگ توجه میکنیم، نسبت به محتوا هم حساس هستیم؟
هرچه بار فکری و ریشههای معنوی و علمی یک مداح قویتر باشد، اجرای او متفاوتتر و تأثیرگذارتر خواهد بود. این همان چیزی است که مجلس را به یک تجربه ماندگار برای مستمعین تبدیل میکند و نقش محتوای درست را پررنگتر میسازد.
امیدوارم به حق امیرالمؤمنین(ع)، فرصتی فراهم شود تا بهویژه جوانانی که امروز با زیبایی و خلاقیت فعالیت میکنند، توفیق بیشتری پیدا کنند. وقتی قرار است وقت مردم گرفته شود و مطلبی تقدیم شود، انگیزه، توانایی و دغدغه فردی مداح نقش تعیینکننده دارد.
سه فاکتور کلیدی برای اثرگذاری
با ترکیب سه عامل مهم انگیزه، توانایی و دغدغه میتوان وقت و انرژی بیشتری برای مداحی صرف کرد. این امر نه تنها شامل ملودیها، آهنگ و موسیقی میشود، بلکه محتوای سخن، پیام و اثرگذاری معنوی مجلس را نیز ارتقا میبخشد.
مداحی مسئولانه و اثرگذار
مداحی، بیش از یک هنر صرف، یک مسئولیت رسانهای است. وقتی محتوا، ملودی و دغدغه شخصی مداح با هم ترکیب شود، مجلس نهتنها حماسی و جذاب میشود، بلکه در دل مخاطب نیز پیام و اثر خود را بهخوبی منتقل میکند.
محبت حضرت زهرا(س) و بازتاب آن در مداحی
اگر قرار باشد حضرت زهرا(سلاماللهعلیها) به ما محبت کنند، پرسش این است که کدام رفتار مداحانه ما نیاز به تغییر دارد؟
حضرت صدیقه طاهره(س) براساس نیت افراد عمل میکنند؛ ایشان به کسی توجه و محبت میکنند که نیت و رفتار او خالص و پاک باشد. به همین دلیل، مداحان باید نیت خود را در فعالیتهایشان شفاف و صادقانه کنند تا اثرگذاری و محبت اهلبیت شامل حالشان شود.
در طول سالهای فعالیت، شاهد مثالهای بسیاری بودهایم: برخی افراد تاکنون پروندهشان در نگاه اهلبیت «سیاه» بوده، اما یک حرکت صادقانه و ویژه میتواند مسیر را تغییر دهد. نمونههایی مانند زهیر بن قین و جناب حرّ در تاریخ، نشاندهنده آن است که تحول و اصلاح رفتار، همیشه ممکن و ارزشمند است.
خلوص و بازنگری
مداحی نه تنها یک هنر است، بلکه بازتاب نیت و رفتار شخصی است. هر مداح که بخواهد محبت حضرت زهرا(س) را جلب کند، باید ابتدا خلوص نیت خود را بسنجد و برای اصلاح رفتارهایش اقدام کند. حرکت صادقانه و ویژه میتواند مسیر را روشن و نگاه محبت اهلبیت را بیش از پیش به خود جلب کند.
انتهای پیام/