حجت الاسلام والمسلمین دکتر سیدمحمود طباطبایی، عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی، در گفتوگو با خبرنگار حوزه و روحانیت خبرگزاری تسنیم، درباره چرایی اهمیت دانشگاه از نگاه شهید مفتح به عنوان یک فرد حوزوی گفت: دکتر شهید مفتح بهخوبی دریافته بود که دانشگاه و حوزه، دو بال یک پرواز هستند و میدانست اگر حوزه تنها به تربیت فقیه بپردازد و دانشگاه تنها به تولید دانش تخصصی، جامعه دچار دوگانگی میشود. اهمیت دانشگاه برای او از این جهت بود که میتوانست پیوند عقلانیت علمی با معنویت دینی را برقرار کند؛ یعنی دانشجویان را با روح دین آشنا سازد و طلاب را با زبان علم و نیازهای روز جامعه؛ به همین دلیل، او دانشگاه را نه رقیب حوزه، بلکه مکمل آن میدید.
وی در ادامه، روزآمدی علمی(پاسخگویی به پرسشهای نوپدید در فلسفه، اخلاق، علوم انسانی و حتی فناوری)، تسلط به زبان ارتباطی نسل جدید(پاسخگویی در قالبی قابل فهم برای جوانان نه صرفاً در قالب اصطلاحات سنتی)، داشتن روحیه گفتوگو(گفتوگوی نقادانه و سازنده با نخبگان به جای موضع دفاعی)، کاربردیسازی معارف(تبدیل آموزههای دینی به راهکارهای عملی در زندگی اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی) و همافزایی با دانشگاه(تعامل با مراکز علمی و پژوهشی به جای انزوا) را از معیارهای حوزه علمیه پاسخگو در برابر نخبگان جوان جامعه معرفی کرد.
استاد حوزه و دانشگاه در تبیین ثمرات قرابت نهاد علم و دین تصریح کرد: نخستین ثمره این قرابت، تقویت هویت علمی–دینی است؛ همافزایی حوزه و دانشگاه سبب همراهی علم و معنویت و دین و عقلانیت در کنار یکدیگر است. این قرابت همچنین میتواند تولید دانش بومی (شکلگیری علوم انسانی اسلامی و نظریههای متناسب با فرهنگ ایرانی-اسلامی) منتهی شود.
حجت الاسلام والمسلمین طباطبایی، توانمندسازی جامعه در بحرانها را از دیگر مزایای همافزایی حوزه و دانشگاه برشمرد و افزود: همانطور که رهبر معظم انقلاب اشاره کردند، در جنگها و بحرانها، ترکیب ایمان و دانش قدرتآفرین است.
عضو هیأت علمی دانشگاه فردوسی، از پرورش نخبگان جامعنگر و ایجاد اعتماد اجتماعی به عنوان دیگر ثمرات وحدت حوزه و دانشگاه نام برد و گفت: دانشجویانی که با معارف دینی آشنا هستند و طلابی که زبان علم را میدانند، میتوانند نسل جدیدی از نخبگان را بسازند. همچنین وقتی مردم ببینند حوزه و دانشگاه در کنار هم برای حل مسائل جامعه تلاش میکنند، اعتماد عمومی به نهاد دین و نهاد علم افزایش مییابد.
خبرنگار: زهرا شریعتی
انتهای پیام/