آیت الله دکتر محسن حیدری، مدیر حوزه علمیه الغدیر، در گفتوگو با خبرنگار حوزه و روحانیت با گرامیداشت 27 آذرماه، سالروز شهادت روحانی مجاهد و دانشمند متعهد، شهید آیت الله شهید محمد مفتح و بزرگداشت حوزه و دانشگاه گفت: روح پرفتوح این شهید ارزشمند و گرانقدر را گرامی میداریم؛ شخصیتی که به واسطه شهادت ایشان در 27 آذرماه 1358 با توجه به نقشی که در وحدت میان حوزه و دانشگاه داشت چنین روزی و عنوانی در تقویم کشور عزیزمان نامگذاری شد.
نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری بیان کرد: به برکت حضور علمای برجستهای چون شهید بزرگوار مطهری و شهید مفتح و شهید دکتر بهشتی و شهید باهنر و حضور آنها در دانشگاه که امواج مقدس و پرمیمنت در راستای تحقق اهداف انقلاب اسلامی ایجاد کرده بودند وجودشان در تعمیق بخشی به وحدت حوزه و دانشگاه اثرگذار بود.
وی عنوان کرد: به ویژه شهید مفتح که به دلیل تلاشهای ارزندهشان در وحدت میان حوزویان و دانشگاهیان، با موافقت امام خمینی(ره)، روز شهادتشان با عنوان وحدت حوزه و دانشگاه نامگذاری شد.
آیتالله حیدری با اشاره به برگزاری جلسات و مراسم و آئینهای مختلف در حوزهها و دانشگاهها در بزرگداشت این وحدت مبارک و جریانساز با ذکر خاطرهای از شهید مفتح تصریح کرد: بنده در سال 58 در حوزه علمیه مشغول به تحصیل علوم دینی بودم و با عنایت به علاقهای که نسبت به دانشگاه و شخصیتهایی چون شهیدان باهنر و مفتح و مطهری و بهشتی داشتم، تصمیم گرفتم همزمان دروس دانشگاه را نیز سپری کنم.
وی خاطرنشان کرد: در آن سال در دانشکده الاهیات تهران قبول شدم و با توجه به اینکه شهید مفتح ریاست دانشگاه را برعهده داشتند و جلساتی را تشکیل میدادند، در جلسات حضور مییافتم که در روز 27 آذر 1358 هنگام ورود به دانشکده الهیات دانشگاه تهران متوجه فاجعه شدم که دقایقی قبل توسط گروه تروریستی فرقان انجام شده بود و از صحنه متواری شده بودند، بنده میدیدم پیکر شهید مفتح به همراه محافظ ایشان که به شهادت رسیده بودند به بیمارستان منتقل شدند، اما آثار خون در دانشگاه دیده میشد و این خاطره پس از گذشت 46 سال همچنان در ذهن من تداعی میشود.
مدیر حوزه علمیه الغدیر در خصوص ضرورت اهتمام نسبت به وحدت حوزه و دانشگاه در طول انقلاب اسلامی اظهار داشت: وحدت حوزه و دانشگاه یکی از محورهای مهم مورد تأکید بنیانگذار انقلاب اسلامی بود؛ چرا که در واقع این وحدت یکی از عوامل مهم در پیروزی انقلاب اسلامی در کنار دیگر اقشار مردمی به عنوان پشتوانه اصلی انقلاب به شمار میرفت.
وحدت قشر حوزوی و دانشگاهی به عنوان خواص و نخبگان جامعه سرنوشت ساز است
وی گفت: وحدت و انسجام میان قشر حوزوی و دانشگاهی به عنوان خواص و نخبگان جامعه سرنوشتساز بوده و است؛ همه مردم و تمامی طبقات جامعه نسبت به حوزویان و دانشگاهیان و نقش مهم آنها در تحولات، نگاه ویژهای داشتند و دارند و ثمرات وحدت آنها در کل جامعه انعکاس پیدا میکرد؛ از این رو این وحدت فوقالعاده اهمیت دارد و یکی از عوامل استمرار انقلاب نیز همین وحدت ملی و انسجام عمومی از جمله ارتباط دوستانه میان دانشگاهیان و حوزویان است.
آیتالله حیدری بیان کرد: البته در دورههای مختلف این وحدت، حالت کشاقوس و صعود و نزول پیدا کرده و گاهی دچار ضعف میشده به خصوص اواخر دهه هفتاد و هشتاد یک مقدار، مجالسی که در دهه شصت و نیمه اول دهه هفتاد برای وحدت حوزه و دانشگاه با شکوه خاصی برگزار میشد، کاهش و افت پیدا کرد.
وی عنوان کرد: باید موانع وحدت میان حوزه و دانشگاه، شناسایی و رفع شود و در این باره نیاز به آسیبشناسی جدی داریم و ببینیم چرا این وحدت از اواخر دهه 70 و 80 به بعد کم فروغ شده است؛ اگر آسیب شناسی درستی اتفاق نیفتد، این درد، درمان و علاج نمیشود.
مدیر حوزه علمیه الغدیر تأکید کرد: علاج، وابسته به شناخت درد است و در این باره چند عامل اساسی برای دور شدن حوزویان از دانشگاهیان وجود دارد؛ نخستین عوامل نداشتن وحدت زبان است، بدین معنا که معمولا آنانی که زبان یکدیگر را میفهمند راحتتر میتوانند به تفاهم و وحدت و همکاری برسند و الفت پیدا کنند.
وی تصریح کرد: اگر افراد، یکدیگر را به خوبی نشناسند، خود به خود دلها به یکدیگر نزدیک نمیشود؛ دو انسانی که زبان دلِ یکدیگر را ندانند با هم ارتباط برقرار نمیکنند و به اتحاد و تفاهمی دست پیدا نمیکنند؛ البته منظور از این زبان، فقط زبان محاورهای نیست و گاهی زبان علمی و فکری است.
آیتالله حیدری اظهار داشت: برای مثال انسانی که دارای افکار خوب حوزوی و اسلامی پیرامون اصالت دین و اصالت اسلام و خدا و پیامبر(ص) است و سیاست را عین دیانت و دیانت را عین سیاست بداند، و فقیه و متفکری باشد که با این عینک به جامعه و مسائل مختلف سیاسی و اقتصادی و اجتماعی نگاه کند، این نگاه حتما با نگاه سکولار، تفکر غربی و معتقد به جدایی دین و سیاست تفاوت دارد.
وی خاطرنشان کرد: افراد سکولاری که فکر کنند دین باید برای خودش و سیاست برای خودش باشد و دین، دخالتی در سیاست نداشته باشد و سیاست، دخالتی در حوزه دین نداشته باشد و برای سیاست و حاکمیت ملزم نیستیم انسان با تقوا و اسلام شناسی را منتخب کنیم و همین که در سیاست و اقتصاد و حقوق و قانون توانمند باشد کافی است، ولو انسان بیتقوایی باشد؛ چنین نگرشی جامعه را به سعادت نمیرساند.
نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری عنوان کرد: این دو قطب مختلف قطعا زبان یکدیگر را نمیفهمند و قادر به وحدت و انسجام نیستند، ولو این دو طیف، هم وطن هم باشند چون زبان فکر شان تفاوت دارد، طبیعی است با یکدیگر اخت پیدا نمیکنند؛ چه بسا حوزوی که سکولار را تکفیر کند و انسان سکولار نیز حوزویان را «اُمُّل» و ناآگاه نسبت به جریانها بداند نمیتوانند با یکدیگر به وحدت برسند و متحد شوند.
وی تصریح کرد: حوزه و دانشگاه در فضای دوقطبی نمیتوانند در یک مسیر مشترک با یکدیگر حرکت کنند؛ از این رو وحدت مسیر و زبان بسیار اهمیت دارد و تفاوت زبان فکری دو قشر حوزوی و دانشگاهی میتواند از عوامل عدم وحدت باشد.
آیتالله حیدری بیان کرد: یکی دیگر از عوامل بحث دو قطبی سیاسی که متأسفانه به خصوص در دهه هفتاد رشد کرد و البته ریشههایش از دهه شصت، پا گرفت، جناح چپ و راست و سپس عناوینی چون اصلاحطلب و اصولگرا بود.
وی اظهار داشت: قطعا کسانی که میخواهند روی پای خودشان بایستد و فرهنگ «ما میتوانیم» را قبول دارند و زیر سلطه غربیها نمیخواهند بروند، با آن افرادی که براین باور هستند باید با غربیها ارتباط داشته باشیم و جذب جامعه جهانی شویم، متفاوت هستند. همانگونه که کشورهای عربی و برخی از کشورهای همسایه چون ترکیه، بسیار راحت با آمریکا و اسرائیل تعامل و ارتباط دارند، آیا ما نیز باید این گونه باشیم، این تفکرها معمولا در مسائل اجتماعی نیز کمتر اتفاق میافتد که با یکدیگر اخت و تفاهم پیدا کنند.
نماینده مردم خوزستان در مجلس خبرگان رهبری خاطرنشان کرد: پس این دوقطبیهای سیاسی در کمفروغ شدن وحدت و انسجام در جامعه مؤثر است؛ چنین دیدگاههای سیاسی در محیط دانشگاه و حوزه نیز اثر دارد اگر یک قطبی بیشتر از دیگری در محیط غلبه داشته باشد و همین اختلاف تفکر سیاسی باعث میشود این دو قشر با یکدیگر کمتر در مسیر، وحدت داشته باشند.
وی گفت: یکی دیگر از عوامل اختلاف، گرفتاری در هواهای نفسانی است و هر دو نفری که هواهای نفسانی خود را دارد و میخواهد با دیدگاه سیاسی خود سلطه بیشتری داشته باشد و بالادست باشد و از امکانات بیشتری برخوردار شود و هر طیفی، منافع و مصالح خودش را دنبال کند، قطعا اینها کمتر با یکدیگر تفاهم و وحدت پیدا میکنند، امیدواریم خدای متعال در این کشور اسلامی، عوامل وحدت را تقویت و موانع وحدت را از میان ببرد و مسیر خدمتگذاری بیشتری به اسلام و انقلاب و مردم فراهم شود.
انتهای پیام/