به گزارش خبرگزاری تسنیم از گرگان، تماشاخانه سیار کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کشور با اجرای تئاتر زنده، قصهگویی و برنامههای فرهنگی متنوع، دل کودکان اقوام مختلف روستای محروم بدراق آنهگلدی از توابع علیآبادکتول را شاد کرد و فضایی پرنشاط و پرانرژی آفرید که یادش تا مدتها در خاطر آنان باقی خواهد ماند.
هنوز نسیم خنک صبحگاهی بر شاخههای درختان میدرخشید و آفتاب آرام از پشت تپهها سرک میکشید که تیم تماشاخانه سیار کانون پرورش فکری کشور با شور، نشاط و هیجان راهی روستای بدراق آنهگلدی علی آبادکتول استان گلستان شد. جادههای خاکی و سبز با عطر تازه خاک بارانخورده، نوید روزی پر از نشاط و بازی را میدادند.
با ورود به روستا، منظرهای زنده و دلنشین چشمها را پر کرد؛ کودکان از همه سمت با شتاب و لبخندهای روشن به سوی تماشاخانه سیار دویدند. دستان کوچکشان در هوا تکان میخورد و چشمهایشان برق کنجکاوی، انتظار و شادی داشت. کودکان ترکمن، بلوچ و سایر اقوام، در کنار هم جمع شده بودند و با لباسهای رنگارنگ و پرجنبوجوش، تصویری از تنوع فرهنگی و وحدت را به نمایش گذاشتند.
برنامهها با تئاتر زنده و اجرای بازیگران پرانرژی هنرمندان گلستانی آغاز شد؛ قصهگویی با صدای گرم و صمیمی کودکان را غرق هیجان کرد. هر خنده و تشویق، هر دستزدن و نگاه مشتاق، انرژی مضاعفی به فضا میداد؛ کودکان با دقت به نمایش نگاه می کردند، با شور و شوق در بازی شرکت میکردند و لحظاتی ناب، سرشار از شادی و شگفتی را تجربه کردند.
راحله زنگانه سرپرست کانون پرورش فکری شهرستان علی آبادکتول با اشاره به اهمیت دسترسی کودکان مناطق محروم به فعالیتهای فرهنگی و هنری گفت: تماشاخانه سیار فرصتی است تا هنر، خلاقیت و شادی را به دل کودکان مناطق محروم بیاورد و با لبخندهایشان، امید و نشاط را در زندگیشان روشن کند.
حلما بدراقی دانش آموز کلاس چهارم از اقوام ترکمن این روستا با لبخند گفت: ما خیلی خوشحالیم که امروز تئاتر و قصه دیدیم و با دوستانمان بازی کردیم! برنامه های تماشاخانه سیار خیلی جالب بود، همیشه دوست داریم اینجا دوباره بیایند و با ما باشند.
هستی دهمرده دانش آموز کلاس ششم از اقوام بلوچ هم اظهار کرد: امروز خیلی خوشحالم که کنار دوستانم از اقوام مختلف تئاتر دیدیم و بی شک امروز یکی از خاص ترین روزهای ما بوده است.
راضیه نظرخانی یکی دیگر از دانش آموزان هم خاطرنشان کرد: از اینکه تماشاخانه سیار به منطقه محروم ما آمده خیلی خوشحالم و امیدوارم که روزی شاهد باشیم تمام روستاهای محروم که خانواده ها شرایط مالی خوبی نداشته از این امکانات و شرایط کودکان و نوجوانان بیشتری بهره مند شوند.
فضای پرانرژی روستا، خندههای کودکانه و شور مشترک میان کودکان ترکمن و بلوچ، نشان داد که هنر و شادی مرز نمیشناسد و میتواند دلها را به هم نزدیک کند. روزی ساده در روستای کوچک بدراق آنهگلدی، با حضور تماشاخانه سیار، به خاطرهای پرنور و فراموشنشدنی تبدیل شد؛ روزی که صدای خنده کودکان، همچون نسیم شادی، بر قلب همه حاضرین وزید.
انتهای پیام/