به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، تحولات اخیر در جنوب یمن که طی آن نیروهای مورد حمایت امارات موفق شدند مناطق تحت کنترل شیه نظامیان مورد حمایت عربستان را به اشغال درآورند، بار دیگر موضوع رقابت ریاض و ابوظبی را در صدر قرار داد.
سقوط سریع مناطق تحت کنترل نیروهای مورد حمایت عربستان با عنوان «درع الوطن» در دو استان المهره و حضرموت در جنوب یمن این بحث را در شبکه های اجتماعی مطرح کرده که ریاض در این ماجرا فریب خورده است.
روزنامه الاخبار لبنان در گزارشی در این زمینه تاکید کرد که «به نظر نمیرسد تحولات شرق یمن، فصل پایانی درگیری عربستان و امارات، نه تنها در داخل یمن، بلکه در کل منطقه باشد.»
موفقیت نیروهای اماراتی در کنترل بر بخش بزرگی از یمن ثابت کرد که ابوظبی برای ریاض رقیب قدرتمند شده و این درحالی است که در دید سنتی سیاست خارجی عربستان کشورهای شورای همکاری از جمله امارات جزء اقمار محسوب می شوند.
حالا ریاض باید از قدرت روبه فزونی ابوظبی در طول 700 کیلومتر مرز جنوبی با یمن بهراسد و کارشناسان تاکید دارند که این تحولات ناشی از ارزیابی مبتنی بر کاهش آشکار قدرت قاطع عربستان سعودی و بهرهبرداری سریع از این خلاء توسط امارات است.
به باور ناظران عقبنشینی عربستان و پیامدهای روشنی برای نقش تاریخی سعودی در یمن و حتی پیامدهای برای جایگاه منطقهای آن در پی خواهد داشت.این درحالی است که بطور تاریخی یمن حیاط خلوت عربستان محسوب می شود و این کشور بعد از انقلاب سال 2014 در صنعا علیه عبدربه منصور هادی رئیس جمهور مخلوع اقدام نظامی علیه انقلابیون یمنی آغاز کرد.
نکته اینجاست که این بار موقعیت عربستان توسط انصارالله یمن نبوده و توسط کشوری است که داعیه برادری با سعودی دارد و در ائتلاف علیه صنعا همراه بود.درگیری بین دو طرف محدود به یمن نیست؛ بلکه به سایر مناطق منطقه، از جمله شاخ آفریقا، جایی که امارات متحده عربی به دنبال تقویت نفوذ استراتژیک خود در دریای سرخ است، نیز گسترش یافته است.
امارات متحده عربی ضمن حمایت از اتیوپی در درگیری با اریتره برای تأمین دسترسی مستقیم به مسیرهای دریایی حیاتی، به نیروهای پشتیبانی سریع در سودان نیز برای پیروزی در نبرد علیه ارتش کمک میکند.
علاوه بر این، امارات متحده عربی از طریق سومالیلند نفوذ کرده و از بندر استراتژیک بربره که به آن اجازه میدهد خطوط کشتیرانی حیاتی در خلیج عدن و دریای سرخ را کنترل کند، استفاده میکند و پشتیبانی امنیتی محدودی را برای تقویت نیروهای محلی در آنجا ارائه میدهد.
علاوه براین امارات همچنین جزایر و بنادر یمن در جنوب را کنترل میکند، در حالی که همزمان حضور خود را در بنادر حیاتی در آن سوی دریای سرخ - در شاخ آفریقا - تقویت میکند و به آن توانایی دوگانهای برای کنترل تجارت بینالمللی و خطوط کشتیرانی میدهد.
تشدید تنشهای رسانهای عربستان سعودی نشاندهنده نگرانی فزاینده در مورد پیامدهای گسترش امارات است.با توجه به اینکه این نقشه نفوذ اماراتی ها همچنان در حال تثبیت است، قابل توجه بود که در روزهای اخیر، عربستان سعودی از «ایسایاس افورکی» رئیس جمهور اریتره و «عبدالفتاح البرهان» رئیس شورای حاکمیتی سودان، که خواستار مداخله عربستان در بحرانهای منطقهای و تلاشهایش برای مهار نفوذ رو به رشد سایر قدرتها بودند، استقبال کرد.
این امر تلاش ریاض برای بازپسگیری نقش منطقهای خود را برجسته میکند ولی با این حال، عربستان سعودی ابزارهای اقتصادی و دیپلماتیک محدودی دارد و در مقایسه با امارات متحده عربی که حضور ملموس و عملی در سودان، اریتره و شرق آفریقا ایجاد کرده توانایی کمتری برای نفوذ مستقیم و میدانی دارد.
با این حال، به باور ناظران این تشدید رسانهای سعودی علیه امارات بیش از آنکه نشاندهنده توانایی واقعی عربستان برای تغییر موازنه قدرت باشد، نشاندهنده اضطراب فزاینده این کشور است. این سناریویی است که ریاض در رسانه درحال جنگ است در حالی که واقعیتهای میدانی در جهتی خلاف میل آن حرکت میکنند.
انتهای پیام/