به گزارش خبرگزاری تسنیم از کردستان، حملونقل عمرانی در ایران سالهاست ستون خاموش توسعه است؛ ستونی که بار پروژههای عمرانی، محرومیتزدایی و بازسازی را به دوش میکشد، اما سهمش از تصمیمسازی، حداقل ممکن است. رانندگان ماشینآلات، بیش از آنکه دیده شوند، مصرف میشوند.
در این چرخه، رانندگان ماشینآلات عمرانی صرفاً مجری یک شغل نیستند؛ آنها حامل مسئولیتی چندلایهاند که از ایمنی پروژهها تا سرعت و کیفیت خدماترسانی به مردم را دربرمیگیرد. بیدلیل نیست که بسیاری از طرحهای عمرانی، بیش از تجهیزات، به تعهد نیروی انسانی وابستهاند.
در تقویم رسمی، روز ملی حملونقل وجود دارد، اما در عمل، سیاست مشخصی برای ارتقای وضعیت نیروی انسانی این بخش دیده نمیشود. تقدیرها پررنگ است، اما برنامهها اغلب مقطعی، کند و فاقد ضمانت اجراییاند.
وضعیت کردستان؛ فشار مضاعف
استان کردستان با شرایط جغرافیایی خاص، پراکندگی روستاها و مسیرهای صعبالعبور، بیش از بسیاری از استانها به ناوگان فعال و نیروی انسانی متعهد نیاز دارد. هر پروژه عمرانی در این استان، آزمونی برای توان لجستیکی و عملیاتی دستگاههای متولی بهویژه بنیاد مسکن است.
در استان کردستان، شرایط جغرافیایی دشوار، مسیرهای فرسوده و پراکندگی روستاها، فشار مضاعفی بر رانندگان ماشینآلات عمرانی تحمیل کرده است؛ فشاری که با ناوگان نیمهفرسوده و کمبود تجهیزات، دوچندان میشود و مستقیماً کیفیت خدمترسانی به مردم را تحتتأثیر قرار میدهد.
رانندگان؛ حلقهای که همه چیز به آن بسته است
اگر پروژهای متوقف میشود، اگر جاده روستایی نیمهکاره میماند یا اگر اجرای طرحها ماهها عقب میافتد، نخستین کسانی که در خط مقدم قرار دارند رانندگاناند؛ اما در زمان تصمیمگیری، کمترین سهم از شنیدهشدن را دارند.
با وجود پیشرفتهای نسبی در سالهای اخیر، فرسودگی بخشی از ناوگان، فشار کاری بالا و انتظارات فزاینده مردم، چالشهایی است که همچنان پیش روی رانندگان و مدیران اجرایی قرار دارد؛ چالشهایی که بدون برنامهریزی مستمر و سرمایهگذاری هدفمند، به مانع توسعه تبدیل میشود.
مناسبتزدگی مزمن
روز ملی حملونقل زمانی ارزش دارد که به فرصتی برای اصلاح ساختارها تبدیل شود، نه تکرار سخنرانیها. تقدیر بدون اقدام، در نهایت به فرسایش انگیزه و تشدید نارضایتی در بدنه اجرایی منجر میشود.
تجلیل از رانندگان زمانی اثربخش است که همراه با تصمیمات عملی برای ارتقای ناوگان، امنیت شغلی و بهبود شرایط کاری باشد؛ موضوعی که امروز بیش از هر زمان دیگری، مطالبه فعالان این حوزه در استان کردستان است.
مطالبه روشن
امروز مسئله حملونقل عمرانی در کردستان، کمبود تعریف نیست؛ کمبود اراده اجرایی برای نوسازی، حمایت واقعی و تصمیمگیری شجاعانه است؛ موضوعی که دیگر نمیتوان آن را با مراسم و لوح تقدیر پنهان کرد.
در همین فضا، مراسم گرامیداشت روز ملی حملونقل پنجشنبه شب 27 آذر 1404 با حضور مدیرکل بنیاد مسکن انقلاب اسلامی استان کردستان، مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه و جمعی از مدیران و رانندگان امور اجرایی و ماشینآلات عمرانی در سالن شهید حیدری سنندج برگزار شد.
سعید رسولی، مدیرکل بنیاد مسکن کردستان در این مراسم، با گرامیداشت یاد رانندگان درگذشته، گفت: این روز نباید صرفاً نمادین باشد و ما موظف هستیم شنونده صدای رانندگان باشیم؛ کسانی که بار اصلی اجرای پروژهها را به دوش میکشند.
وی با اشاره به عملکرد رانندگان افزود: رانندگان ماشینآلات عمرانی بنیاد مسکن، در سطح استان و کشور نماینده رفتار حرفهای این نهاد هستند؛ اما این نمایندگی نباید یکطرفه باشد و بدون پشتیبانی رها شود.
رسولی با بیان اینکه ناوگان عمرانی استان در سال جاری رتبه نخست کشوری را کسب کرده، تصریح کرد: این موفقیت بدون تلاش رانندگان ممکن نبود، اما حفظ این جایگاه بدون سرمایهگذاری جدی در نوسازی ماشینآلات، غیرواقعبینانه است.
مدیرکل بنیاد مسکن کردستان از اضافهشدن 13 دستگاه ماشین سنگین در سالهای اخیر خبر داد و اذعان کرد: این عدد اگرچه قابلتوجه است، اما پاسخگوی حجم مأموریتها نیست و نوسازی باید از شعار به برنامه سالانه الزامآور تبدیل شود.
در ادامه، حجتالاسلام فرهادی، مسئول دفتر نمایندگی ولی فقیه در بنیاد مسکن استان کردستان، با اشاره به پیشینه نامگذاری روز ملی حملونقل عنوان کرد: ماشینآلات سرمایه بنیاد مسکناند، اما سرمایه واقعی، رانندگانی هستند که در سختترین شرایط خدمت میکنند و مسئولیت سنگینی بر دوش دارند.
در ابتدای مراسم نیز مدیر امور اجرایی و ماشینآلات عمرانی بنیاد مسکن استان با ارائه گزارشی اعلام کرد: رانندگی در این مجموعه صرفاً یک شغل نیست، بلکه مسئولیتی مستقیم در مسیر توسعه است؛ مسئولیتی که بدون حمایت واقعی، فرساینده خواهد شد.
در پایان مراسم، تعدادی از رانندگان به بیان انتقادات و مطالبات خود پرداختند و به قید قرعه به 10 نفر، هدایایی اهدا شد.
به گزارش تسنیم؛ اگرچه تقدیر از رانندگان ماشینآلات عمرانی اقدامی ضروری است، اما واقعیت این است که توسعه بدون تصمیمهای سخت و هزینهبر محقق نمیشود. نوسازی ناوگان، ارتقای امنیت شغلی و شنیدن مستمر صدای بدنه اجرایی، مطالباتی است که نباید به مناسبتها محدود بماند؛ چراکه توسعه روستایی، بیش از هر چیز، به همین «رانندگان دیدهنشده» گره خورده است.
حملونقل عمرانی با تقدیر اداره نمیشود. اگر قرار است رانندگان همچنان ستون توسعه روستایی باشند، تصمیمگیران باید از پشت تریبونها پایین بیایند و پای کار نوسازی ناوگان، کاهش فشار کاری و امنیت شغلی بایستند. توسعه با لوح تقدیر جلو نمیرود؛ با تصمیمهای پرهزینه اما ضروری جلو میرود.
انتهای پیام/481