به گزارش خبرگزاری تسنیم از کردستان، بیمارستان، آخرین پناه بیمار است؛ جایی که باید اضطراب را کم کند، نه آن را چندبرابر. اما در سنندج، بیمارستان تأمین اجتماعی برای بسیاری از بیماران به نقطه آغاز سرگردانی، هزینه و نارضایتی تبدیل شده است؛ مرکزی که قرار بود بار درمان بیمهشدگان را سبک کند، امروز خود به یکی از چالشهای اصلی حوزه سلامت در استان بدل شده است.
نبود خدمات پایه تشخیصی، کمبود پزشکان تخصصی و اختلال در زنجیره درمان، شرایطی را رقم زده که بیماران ناچارند برای سادهترین خدمات پزشکی از بیمارستان خارج شوند، به مراکز خصوصی مراجعه کنند یا حتی شهر را ترک کنند. این وضعیت نه یک استثنا، بلکه به روایت بیماران، به یک روال نگرانکننده تبدیل شده است؛ روالی که هزینه آن مستقیماً از جیب مردم پرداخت میشود.
در استانی که با کمبود زیرساختهای درمانی دستوپنجه نرم میکند، انتظار میرود بیمارستان تأمین اجتماعی نقش مکمل و پشتیبان نظام سلامت را ایفا کند؛ اما واقعیت میدانی چیز دیگری میگوید. وقتی مادران باردار به خاطر نبود سونوژلیست برای انجام سونوگرافی، بیماران برای دریافت نظر پزشک متخصص و مراجعهکنندگان شبانه برای تهیه دارو به بیرون از بیمارستان هدایت میشوند، باید پرسید این مرکز درمانی دقیقاً کدام مأموریت خود را بهدرستی انجام میدهد؟
این گزارش میدانی خبرنگار تسنیم، حاصل گفتوگو با بیماران، بررسی میدانی و رصد مشکلاتی است که سالهاست تکرار میشوند، اما همچنان پاسخی روشن برای آنها ارائه نشده است. مشکلاتی که اگرچه در ظاهر «کمبود نیرو» نامیده میشوند، اما در واقع نشانهای از ضعف مدیریت، نبود برنامهریزی مؤثر و بیتوجهی به حق درمان مردم هستند؛ حقی که نباید قربانی تعلل و تصمیمنگرفتن مدیران شود.
بیمارستانی بدون سونوگرافی؛ آغاز زنجیره سرگردانی بیماران
نبود پزشک سونوژلیست در بیمارستان تأمین اجتماعی سنندج، به یکی از جدیترین چالشهای درمانی این مرکز تبدیل شده است؛ کمبودی که بهویژه مادران باردار را هدف قرار داده و آنها را مجبور میکند برای انجام سادهترین خدمات تشخیصی، به مراکز خصوصی یا حتی خارج از شهر مراجعه کنند. این در حالی است که بیمارستان تأمین اجتماعی باید نخستین و در دسترسترین پناه درمانی بیمهشدگان باشد، نه نقطه آغاز هزینه و اضطراب.
بیماران پس از انجام سونوگرافی در بیرون از بیمارستان، ناچارند مجدداً برای ارائه گزارش و ادامه روند درمان به پزشک مراجعه کنند؛ رفتوبرگشتی که هم وقت مردم را میگیرد و هم هزینههایی را تحمیل میکند که عملاً نباید وجود داشته باشد.
کمبود پزشک، آمبولانس را به تاکسی شهری تبدیل کرده است
بررسیها حاکی از آن است که کمبود پزشک در تخصصهایی مانند پوست، ریه و آسم، قلب جنین، اعصاب و روان باعث شده که در ساعات بعدازظهر، بیماران برای دریافت مشاوره تخصصی از بیمارستان خارج شوند. روایتهای میدانی نشان میدهد که حتی آمبولانسها برای انتقال بیماران به مطب پزشکان در سطح شهر بهکار گرفته میشوند؛ وضعیتی عجیب که نهتنها با فلسفه خدمات اورژانسی در تضاد است، بلکه به بینظمی شهری نیز دامن زده است.
حضور مکرر آمبولانسها در هسته مرکزی شهر، بهویژه خیابان مولوی سنندج، موجب افزایش ترافیک و گلایه شهروندان شده؛ آمبولانسهایی که بهجای مأموریتهای حیاتی، ناخواسته به بخشی از چرخه ناهماهنگ درمان تبدیل شدهاند.
داروخانه نیمهوقت در بیمارستان شبانهروزی!
یکی دیگر از نقاط پرانتقاد، 12 ساعته بودن داروخانه بیمارستان تأمین اجتماعی سنندج است؛ داروخانهای که تنها تا ساعت 19 هر روز فعال است. این موضوع باعث شده بیمارانی که غروب یا شب به بیمارستان مراجعه میکنند، برای تهیه دارو به داروخانههای سطح شهر ارجاع داده شوند.
بیماران میگویند این مسئله علاوه بر سرگردانی، هزینههای بیشتری را به آنها تحمیل میکند؛ چراکه بسیاری از داروها در خارج از چرخه تأمین اجتماعی و با قیمت آزاد تهیه میشود. پرسش اساسی اینجاست: بیمارستانی که خدماتش شبانهروزی است، چرا داروخانهاش نیست؟
صدای بیماران از راهروهای بیمارستان
یکی از بیماران در گفتوگو با خبرنگار ما میگوید: برای سونوگرافی بارداری مجبور شدیم به بیرون از شهر برویم. هم هزینه دادیم، هم استرس داشتیم. بعد هم دوباره گفتند باید گزارش را بیاورید پیش پزشک. این یعنی دوبار رفتوآمد و دوبار هزینه.
شهروند دیگری با گلایه از وضعیت داروخانه بیان میکند: شب مراجعه کردیم، نسخه دادند ولی گفتند داروخانه تعطیل است. مجبور شدیم چند داروخانه را بگردیم. مگر بیمار ساعت مراجعهاش را خودش انتخاب میکند؟
درمان یا مدیریتِ غایب؟
آنچه امروز در بیمارستان تأمین اجتماعی سنندج جریان دارد، صرفاً کمبود پزشک یا تجهیزات نیست؛ بلکه نشانهای روشن از ضعف برنامهریزی، نبود مدیریت کارآمد و بیتوجهی به شأن بیمهشدگان است. بیمارستانی که بیمارانش را برای خدمات پایه به بیرون میفرستد، عملاً از ایفای نقش درمانی خود بازمانده و به حلقهای از زنجیره هزینهسازی برای مردم تبدیل شده است.
سؤالهای جدی پیش روی مدیریت درمان و بیمارستان تأمین اجتماعی استان کردستان قرار دارد: چرا بیمارستانی با این حجم مراجعه، سونوژلیست ندارد؟ کمبود پزشکان تخصصی تا چه زمانی باید با اعزام بیمار به مطبها جبران شود؟ داروخانه بیمارستان چرا شبانهروزی نیست و چه کسی پاسخگوی هزینههای اضافی مردم است؟
این گزارش پایان ماجرا نیست. تسنیم در گزارشهای بعدی، بهصورت مستند و دقیق، ابعاد مدیریتی، بودجهای و نظارتی بیمارستان تأمین اجتماعی سنندج را پیگیری خواهد کرد؛ چراکه سلامت مردم، حوزه وعده و توجیه نیست و تأخیر در تصمیمگیری، مستقیماً به رنج بیماران منتهی میشود.
انتهای پیام/481