به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، ورزش قهرمانی در استان کردستان سالها است بیش از آن که بر مدار برنامهریزی و زیرساخت حرکت کند، بر شانههای استعدادهای فردی میچرخد؛ استعدادهایی که با کمترین امکانات، بیشترین بار افتخارآفرینی را به دوش میکشند.
در رشتههایی مانند تنیس روی میز که نیازمند تداوم تمرین، مربی تخصصی، اعزامهای منظم و حمایت مالی هدفمند است، فاصله کردستان با استانهای برخوردار نه در استعداد، بلکه در پشتیبانی کاملاً مشهود است.
با این حال هر از گاهی نام یک ورزشکار نوجوان از دل همین کمبودها بیرون میآید و روی سکو میایستد؛ اتفاقی که هم مایه افتخار است و هم زنگ هشدار برای مدیرانی که سالهاست وعده «توسعه متوازن ورزش» را تکرار میکنند.
رقابتهای دسته برتر پینگپنگ نوجوانان پسر کشور، یکی از مهمترین رویدادهای رده پایه این رشته محسوب میشود؛ جایی که آیندهسازان تیمهای ملی شناسایی میشوند و استانها ویترین واقعی سرمایهگذاری ورزشی خود را به نمایش میگذارند.
در این میدان جدی و نفسگیر، حضور یک نماینده از کردستان روی سکو، بیش از آن که نتیجه یک سیستم منسجم باشد، محصول تلاش فردی و پشتکار شخصی یک نوجوان ورزشکار است.
موفقیتی که اگر چه ارزشمند است، اما همزمان این پرسش جدی را مطرح میکند که چرا چنین افتخارهایی به «رویداد» تبدیل میشوند و نه به «روند»؟
رقابتهای دسته برتر پینگپنگ نوجوانان پسر کشور، از 25 تا 28 آذرماه، به مدت چهار روز و با حضور 213 ورزشکار از سراسر ایران به میزبانی استان گیلان و در شهرستان رشت برگزار شد.
در پایان این رقابتها، یاسین شعاری از استان مازندران با کسب 28 امتیاز به عنوان قهرمانی دست یافت و مهبد نظری از گیلان با 27 امتیاز در جایگاه دوم ایستاد.
پاکزاد رحیمیان، نماینده استان کردستان، نیز با کسب 27 امتیاز و به دلیل شکست در بازی رودررو مقابل نماینده گیلان، بر سکوی سوم کشور قرار گرفت؛ مقامی که در سطح ملی و در میان جمعی از بهترینهای این رده سنی، دستاوردی قابل توجه محسوب میشود.
این در حالی است که استانهای صدرنشین جدول، سالهاست از آکادمیهای فعال، اردوهای منظم، مربیان تماموقت و حمایت مالی پایدار برخوردارند؛ مزایایی که ورزش پایه در کردستان همچنان از آن محروم است.
حضور رئیس فدراسیون تنیس روی میز کشور در مراسم اختتامیه مسابقات، اگر چه نشانه اهمیت این رقابتهاست، اما انتظار میرود توجه فدراسیون و ادارهکل ورزش و جوانان استان، فراتر از مراسمها، به برنامهریزی عملی برای حمایت از استعدادهای مناطق کمتر برخوردار معطوف شود.
سکوی سوم پاکزاد رحیمیان، افتخار بزرگی برای ورزش کردستان است، اما این موفقیت نباید به ابزاری برای پوشاندن ضعفهای مزمن ساختاری تبدیل شود.
تا زمانی که استعدادهای استان بدون پشتوانه رها شوند، افتخارآفرینیها مقطعی و فرسایشی خواهد بود.
اکنون نوبت مدیران ورزش استان است که پاسخ دهند که آیا قرار است موفقیتها همچنان اتفاقی باشند یا بالاخره برنامهای جدی برای حفظ و پرورش این سرمایههای انسانی وجود دارد؟
انتهای پیام/481/