حجت الاسلام مجید یزدی، فرزند مرحوم آیتالله یزدی، در گفتوگو با خبرنگار حوزه و روحانیت خبرگزاری تسنیم، درباره ویژگیهای شخصیتی آیتالله یزدی که موضعگیریهای انقلابی ایشان را درپی داشت، گفت: شجاعت و همیشه در صحنه بودن پدر به عنوان یکی از مدیران برجسته و شاخص نظام، از سر غیرت دینی ایشان بود که رهبر معظم انقلاب نیز، هم زمان خدمت پدر در دستگاه قضا و هم در پیام تسلیت رحلت ایشان به این ویژگی اشاره کردند.
وی تصریح کرد: کسی که غیرت دارد وقتی با امری ناهماهنگ با دین برخورد کرد، آن را تغییر میدهد؛ البته این به معنای تعصب جاهلی که خلاف دین است، نیست. پدر به فرمایش آیه 54 سوره مائده، هیچگونه آسیب، تحریف یا تضعیفی نسبت به دین خدا و ولایت را برنمیتافت، بیدریغ به صحنه میآمد و از هیچ پیامدی برای خود واهمه نداشت؛ برایش مهم نبود که احتمالا جناحی از این موضعگیری خوشش نیاید یا مورد انتقاد واقع شود یا شأنیت اجتماعیاش آسیب ببیند؛ میگفت وظیفه من حمایت از دین خدا، نظام و شأن ولایت فقیه است، من که هیچ همه هم فدا شوند اهمیتی ندارد.
جامع تعهد و تخصص
فرزند مرحوم آیتالله یزدی با بیان اینکه پدر معتقد بود باید کاری کنیم امام زمان(عج) از ما راضی باشد، افزود: در عرصه مدیریتی نیز ایشان از هر دو مؤلفه کلیدی تعهد و تخصص (دانش و مهارت) برخوردار بود؛ از لحاظ تخصص، در کنار آقایان قدوسی، بهشتی و....، جزو شاگردان برجسته امام در زمینه قضا بود که به عنوان رییس دادگاه انقلاب قم و بعد باختران (کرمانشاه) منصوب شد. بعد هم در مجلس شورای سلامی، ریاست کمیسیون قضایی را بر عهده گرفت و در زمان آیتالله خامنهای نیز با توجه به دانش، تجربه، مهارت، عدالت و مورد اعتماد امام بودن، دو دوره پنج ساله برای ریاست قوه قضائیه انتخاب شد که بعد از آن هم با وجود پیشنهاد ادامه کار، به علت ضعف و شرایط جسمی امکان پذیرش مسئولیت نداشت.
حجت الاسلام یزدی خاطرنشان کرد: در زمینه تعهد نیز ایشان معتقد بود مدیر باید پرتحرک و سیال باشد از این رو به سرکشی مداوم به بخشهای مختلف تحت مدیریت خود داشت؛ اگر میدید حتی کارمند ساده ادارهای که کسی او را نمیبیند، مشکلی دارد فورا رسیدگی میکرد. سادهزیست، پرکار و کمبردار بود نه دنبال بهره شخصی از پست و مقام؛ تا جایی که حتی خودرو و تلفن همراه شخصی نداشت و به این نداشتن افتخار میکرد؛ تمام دارایی ایشان سه دنگ از خانهای بود که به مادرم تعلق داشت که همان را نیز همراه کتابهایش برای حوزه وقف کرد.
افتخار به طلبه بودن و اهتمام همیشگی به آن
وی در تبیین جایگاه حوزه و حوزویان و تحولات بنیادین حوزه در نگاه آیتالله یزدی ابراز کرد: پدر خود را یک طلبه کوچک میدانست و این در مسیر روحانیت و معنویت بودن، افتخارش بود؛ شاید به همین دلیل و البته تبعیت از سیره رهبری، همیشه در کنار تمام مسئولیتهای اجرایی و اداری، کار علمی و حوزوی را کنار نمیگذاشت و با وجود همه مشغلهها، صد کتاب و مقاله چاپ شده در زمینه فقه، اصول، تفسیر و قرآن دارد؛ افزون بر این تعدادی هم هنوز به چاپ نرسیده است. حتی در زندان هم کتاب (فقه القرآن) نوشت و معتقد بود در زمینه قرآن کوتاهی کردهایم؛ یادم هست وقتی آقای حمید محمدی به ایشان خبر داد که قرار است حوزه از ایشان به عنوان فعال قرآنی تقدیر کند، پدر گریه کرد و گفت قرآن و تفسیر در حوزه چقدر غریب است که همین کار اندک من، قابل تقدیر دیده شده است!
به گفته فرزند آیتالله یزدی، ایشان روی حوزه علمیه تعصب خاصی داشت و همواره نسبت به حفظ هویت، رسالت و کار حوزوی در کنار سایر مشاغل برای حوزویان تأکید میکرد؛ میگفت ما سرباز امام زمان(عج) هستیم و هر مشغلهای داریم نباید کار حوزویمان کمرنگ شود. به فرزندشان تأکید میکرد مرخصیهای اداری را جمع کنند تا به چهار پنج روز برسد و در ایام تبلیغی بتوانند منبر بروند. خودش هم در مهمانیها سخنرانی میکرد یا روضه میخواند تا کار طلبگی فراموش نشود.
پست و مقام را امانتی برای خدمت به نظام میدانست
حجت الاسلام یزدی در پایان به خاطرات ماندگارش از پدر اشاره و ابراز کرد: اینکه پدر در کار اداری، دلبستگی به پست و مقام نداشت و آن را صرفا یک امانت برای ادای خدمت میدانست، برایم خیلی ارزشمند بود؛ زیر شیشه میزش در خانه آیه «وَ تِلْکَ الْأَیَّامُ نُداوِلُها بَیْنَ النَّاس» و در محل کار، عبارت «لو دامت لِغیرک ما اتّصلت الیک» را نوشته بود. در دور دوم انتخابات مجلس عدهای تلاش کردند پدر رأی نیاورد و موفق هم شدند؛ یادم نمیرود وقتی نتایج از رادیو اعلام شد، پدر از من مهر خواست، سجدهای طولانی بهجا آورد و خدا را شکر کرد و گفت خود را برای خدمت به نظام تو کاندید کردم؛ ولی اینبار مسئولیت را از من برداشتی. در عین حال ایشان کار در نظام اسلامی را مقدس میدانست و معتقد بود اگر کسی بتواند کاری برای نظام بکند و نکند، یک گناه نابخشودنی است؛ از این رو برای هر فرصت خدمتی، خدا را شاکر بود.
توصیه انقلابی و دلسوزانه پدر
وی درباره اهمیت نظام اسلامی و ولایت فقیه در زندگی آیتالله یزدی توضیح داد: یکبار جایی سخنرانی کردم بعد پدر از من پرسیدند که اگر الان 50 سال پیش بود چطور سخنرانی میکردی؟ گفتم همین مباحث را میگفتم. ایشان تعجب کرده و پرسیدند پس فرق الان که نظام اسلامی حاکمیت دارد و کلی شهید و هزینه برایش دادهایم با زمان طاغوت چیست؟ حتما در سخنرانیهایت از قبل تنظیم کن که کجا و چطور حق شهدا و امام و رهبری و وظیفهای که نسبت به آنها داری را ادا کنی. خودش حتی در دعای سر سفره هم دعا برای رهبری و نظام را فراموش نمیکرد. در وصیتنامهاش نیز به خانواده و اطرافیان نسبت به بودن در مسیر نظام و تبعیت از ولایت فقیه بارها تأکید کرده است.
فرزند آیتالله یزدی در تبیین سیره اخلاقی پدر نیز خاطرنشان کرد: ایشان با وجود مشغلههای متعدد و فعالیت در زمینه حقوقی و قضایی، در خانه بسیار عاطفی و مهربان بود؛ مثل یک کودک با بچهها همبازی میشد، به کسی دستور نمیداد. نسبت به مادر احترام بسیار قائل بود و زن را ملکه و مدیر خانه میدانست و حتی این اواخر که با واکر راه میرفت، در کارهای خانه مشارکت میکرد. بسیار به صلهرحم مقید بود و بدین منظور در سه شهر اصفهان، تهران و قم که اقوام حضور داشتند، جلسات فامیلی ماهانه راه انداخته بود که در آن ضمن قرائت قرآن و بیان احکام، به مشکلات بستگان هم رسیدگی میشد و این جلسات هنوز هم ادامه دارد.
خبرنگار: زهرا شریعتی
انتهای پیام/