خبرگزاری تسنیم، سعید شیری: ماه رجب، ماهیست که درهای آسمانِ مهربانی گشوده میشود و رحمت الهی بیوقفه بر زمین فرو میبارد. در روایات آمده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمودند: «ماه رجب، ماه خداست؛ زیرا رحمت بر امت من در آن فرو میریزد.» رجب، نه تنها یکی از ماههای حرام و شریف است، بلکه لحظهایست از تاریخ آفرینش که پردههای فاصله میان بنده و خالقش نازکتر میشود. در این ماه، نسیم مغفرت میوزد و دلها به شوق بازگشت میتپند.
رحمت در منطق قرآن، چیزی فراتر از عطوفت زبانی یا دلسوزی احساسی است. رحمت، بخششی است که استحقاق نمیخواهد؛ جلوهای از لطف بیمرز خداوند است که بر همهی دلها میبارد، خواه سپاسگزار باشند یا نه. چنانکه خورشید بر دشت و سنگ یکسان میتابد، رحمت الهی نیز نیکان و تبهکاران را به یک چشم مینگرد. همین بیقید بودنِ رحمت است که آن را زیبا میکند: محبتی بیمنت، بخششی بیحد، و امیدی بیانتها.
اگر بخواهیم تصویری زنده از رحمت ببینیم، باید به سیرهی محمد مصطفی صلیاللهعلیهوآله بنگریم. او ترجمان زمینیِ صفت رحمت بود؛«رحمةً للعالمین» نام گرفت، یعنی مهربانیای برای همهی هستی. رفتار و نگاهش چنان لبریز از عطوفت بود که حتی دشمنان هم، در حضورش احساس امنیت میکردند. چهرهاش آرامش میپراکند، صدایش آرامبخش بود، و وجودش مرهمی برای دردهای انسان.
در فتح مکه، هنگامی که قدرت در دستان او بود و انتقامِ سالهای شکنجه و تبعید میتوانست در لحظهای گرفته شود، بخشید. به آنان که حق خون یارانش را بر گردن داشتند گفت: «بروید، شما آزادید.» در آن لحظه، مفهومی که قرنها میتوان دربارهاش سخن گفت در یک جمله معنا شد: رحمت، یعنی گذشت در هنگام توان، یعنی عشق برتر از انتقام.
ماه رجب، ماه آغاز رسالت است؛ بعثت پیامبر در همین ماه رخ داد، تا رحمت الهی در قامت انسان بر زمین جلوه کند. از روزی که آوای «اقرأ» در غار حرا طنین انداخت، انسان با پیام دعوتی تازه روبهرو شد: بازگشت به خدا نه از راه ترس، بلکه از مسیر عشق. بعثت محمدی در واقع، بعثتِ رحمت در عالم بود؛ نوری که ظلمت جهل را شکست و در دلها ایمان و امید کاشت.
بنابراین، ارتباط میان ماه رجب و پیامبر رحمةللعالمین، پیوندی ذاتی است. رجب ظرفی است که رحمت در آن میجوشد، و محمد حقیقت آن رحمت است. هر بار که این ماه فرا میرسد، گویی خدا به دلها یادآوری میکند که هنوز درِ مهربانی بسته نشده است. رحمت خدا، از زبان پیامبر، به ما میگوید: هنوز میشود بازگشت، هنوز میشود بخشید، و هنوز میشود پاک شد.
در نتیجه، درک ماه رجب تنها با دعا و ذکر بهدست نمیآید، بلکه با عمل به معنای رحمت کامل میشود؛ آنگاه که انسان خود نیز مایهی آرامش دیگران شود. رجب، تمرینی است برای مهربانتر زیستن و نشانی است از مکتب محمدی؛ مکتبی که به ما میآموزد «رحمت»، راز خلقت است و خدا آن را به زیباترین چهره در پیامبرش به ما نشان داد. هر ماه رجب، یادآور آن است که جهان هنوز بهانهای برای مهربانی دارد و آن، نام محمد صلی الله علیه و آله است.
از منظری دیگر، ماه رجب، پلی میان بشریت سرگردان و پیامبر رحمت صلی الله علیه و آله است؛ پلی که بر روی رودخانهی نیازمندیها و عطش روح ما گسترده شده است. این ماه مقدس فراتر از یک تقویم صرف، دریچهای است که ما را به قلب تعلیمات محمدی فرا میخوانَد. هنگامی که خداوند متعال، رحمت خود را در زیباترین تجلی خود، یعنی وجود پیامبر اکرم به جهان هدیه کرد، رجب را زمان آغاز این ارتباط معنوی قرار داد تا ما بیاموزیم که چگونه این رحمت، در زندگی روزمره جاری میشود. این ماه، فراخوانی است برای قدم گذاشتن بر روی این پل و درک این حقیقت که مکتب محمدی، مکتبی است که در تار و پود آن، راز آفرینش با مفهوم «رحمت» گره خورده است.
ماهیت این پل، دعوت به سادگی و مهربانی عملی است؛ همان اصلی که پیامبر صلی الله علیه و آله به عنوان «رحمةً للعالمین» تجسم بخشید. هر روز در رجب، ما گامی کوچک برمیداریم تا از روزمرگیهای خود فاصله گرفته و به درک عمیقتری از سبک زندگیای برسیم که هدفش کاشتن بذر مهربانی در دلهاست. در واقع، رجب یادآوری میکند که اگر جهان دلیلی برای مهربانی دارد، این دلیل در حضور هدایتگر ما متجلی شده است و اکنون، وظیفه ماست که از این پل عبور کرده و این درس بزرگ را در جهان امروز بازتاب دهیم.
انتهایپیام/