به گزارش خبرگزاری تسنیم از بجنورد٬ فرض کنیم به ما خبر دادهاند که امسال آخرین ماه رجبی است که قرار است سپری کنیم و فقط یکبار دیگر فرصت داریم که بر ندای أین الرجبیون لبیک بگوییم.
رجبهای زیادی را به راحتی از دست دادهایم و پردهای از نابینایی بر چشمانمان افتاد و باعث شد تا دیدنیهای بسیاری را نبینیم که البته مقصود، چشم سر نیست بلکه چشم دل، مراد است.
شاید مهمترین پیام ماه مبارک رجب برای امروز ما، نه در دعاها و مناسک، بلکه در چگونگی مواجهه با خلقت و هستی باشد؛ جامعهای که مدام در وضعیت کنش و واکنش زندگی میکند، بیش از هر چیز به ایامی نیاز دارد که آن را به تفکر و تدبر بازگرداند؛ شاید ماه رجب نیامده تا ما را مذهبیتر کند؛ بلکه آمده تا ما عاقلتر و مسئولتر شویم.
تلفن همراهها را غلاف کنیم!
ماه رجب در تقویم دینی، معمولاً بهعنوان آغازی برای یک مسیر معنوی معرفی میشود؛ اما این تعریف آیینی، بهتنهایی برای فهم این ماه مبارک کافی نیست. مسئلهی اصلی، نه خود ماه رجب، بلکه برکاتی است که به واسطهی این روزها بر زمین جاری میشود
انسان امروز بیش از هر زمان دیگری در معرض اطلاعات است، اما کمتر از هر زمان دیگری فرصت فهم و فکر دارد و اگر از سطح مناسک عبور داده شود، حامل معناهایی فراتر خواهد شد.
شاید نشود که از تکنولوژی فاصله گرفت و آن را غلاف کرد که البته ممکن است تکلیف نیز همین باشد که ابزار مبارزه را زمین نگذاریم اما مهم است که چگونه ازین ابزار بهره ببریم تا به بندگی ما کمک کند.
الگوی زنانهی عبادت را دریابیم!
در روایات مربوط به عبادتهای حضرت زهرا(س)، با الگویی از معنویت مواجهایم که نه بر نمایش و شدت، بلکه بر تداوم، توجه و حضور، استوار است. عبادت در این الگو، کنشی انفجاری یا مقطعی نیست؛ بلکه بخشی از زیست روزمره است.
این نوع معنویت، بهویژه در ماه رجب، معنایی دوچندان پیدا میکند. معنویتی که از دل طمأنینه و مداومت شکل میگیرد، ماندگار است. ما میتوانیم در بندگی ذیل این ماههای سهگانه از حضرت زهرا(ع) الگو گرفته و مسیری که ایشان طی کردند را سرمشق بندگی قرار دهیم.
کنشگری رسانهای را عبادت ماه رجب بدانیم/ در توییت زدن عجله نکنیم!
در زیست رسانهای امروز، سکوت اغلب بهعنوان فقدان کنشگری تلقی میشود و خیلی از افراد انقلابی نیز آن را نمیپسندند و بر طبق فرهنگ توییتری به جملات آنی، مناسبتی و فوری عادت کردهاند. اما در الگوی معنوی حضرت زهرا(س)، سکوت نه نشانهی انفعال، بلکه بستر عمق است. دعا، شبزندهداری و ذکر، در این چارچوب، برای دیدهشدن و خوانده شدن توسط مخاطبان نیست، بلکه برای تنظیم درونی انسان با حقیقت است. این نوع عبادت، بیش از آنکه به زمانهای خاص وابسته باشد، به کیفیت حضور انسان در لحظه وابسته است.
اگر کنشهای عبادی ماه رجب را از این منظر بازخوانی کنیم، روزهداری مستحبی دیگر صرفاً تمرین گرسنگی نیست، بلکه تمرین مراقبت است؛ مراقبت از میل، از زبان و از شتاب است؛ استغفار نیز، در این خوانش، شکلی از خودنقدی آرام و مستمر است؛ فرآیندی که با منطق معنویت زنانه همخوانی بیشتری دارد.
زنانه به میدان بندگی بیایید؛ کنشگری به سبک معنویت زنانه
معنویت زنانه، در این معنا، به جنسیت زیستی محدود نمیشود و در تقابل با معنویت مردانه تعریف نمیشود؛ بلکه به نوعی از نسبت با جهان اشاره دارد که بر توجه، مراقبت و مداومت تأکید میکند.
الگویی که در روایتهای مربوط به حضرت زهرا(س) برجسته است و میتواند برای انسان معاصر، فارغ از جنسیت، الهامبخش باشد.
در واقع زن به دلیل اقضای خلقتش در پرده و سکوت بوده و رازپنهان خلقت محسوب میشود و همچنین عبودیتش نیز در خفا و دور از هیاهوی جهان است و جنبهی بیرونی و نمایشی ندارد. چه خوب است که در کنشگری انقلابی و رسانهای خود، زنانه عمل کنیم و قبل آنکه مطلبی منتشر کنیم ابتدا نیت خود را بررسی کرده و آرامتر و بدون عجله قلم بزنیم تا هدفی الهی بر آن مطلب جاری شود.
ماه رجب، ماه بازسازی نیتها
ماه رجب، ماه بازسازی نیت است؛ ماهی برای بازگشت به معنویتی که در صبر و سکوت، تکرارهای کوچک و مراقبتهای روزمره شکل میگیرد. معنویتی که نه از جهان میگریزد و نه در آن حل میشود، بلکه شیوهی حضور در آن را تغییر میدهد.
در نهایت، پیوند ماه رجب با الگوی عبادت حضرت زهرا(س)، امکان بازخوانی معنویت را در افقی تازه فراهم میکند؛ افقی که در آن، عمق بر شدت ترجیح دارد، استمرار بر هیجان پیشی میگیرد و معنا بر نمایش تسلط مییابد.
شاید در زمانهای که همهچیز به دیدهشدن وابسته شده، این نوع معنویت آرام، خود شکلی از بندگی خالصانه باشد.
نویسنده: زینب فاطمی-دانش آموخته رسانه
انتهای پیام/311/.