به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، رزمندگان در دفاع مقدس مجموعهای از حالات و رفتارها را داشتند. در واقع زندگی شهدا را بخوانید مصداق بارز این جمله است که به تعداد آدمها راه وجود دارد برای رسیدن به خدا. فضای جبهه هر چه بود، شوخیها و خندهها، گریهها و عبادتها همه بوی اخلاص میداد. برای همین هم بر خلاف تمام جنگهای دنیا، رزمندگان با اینکه مشغول نبرد بودند اما روحیههایشان بالا بود.
خاطرات طنز و شوخیای که بعضا مجاهدان تعریف میکنند همانقدر دلنشین است که از خاطرات دیگرشان میگویند. جعفر طهماسبی یکی از رزمندگان آن سالها خاطرهای را از روزهای ماه رجب در یکی از سالها اینطور تعریف میکند:
بین نماز ظهر و عصر مشغول خواندن تعقیبات ماه رجب و همان دعای معروف یامن ارجوه ... بودم و همه ی بچهها دعا رو با هم زمزمه میکردند. شهید زعفری کنارم نشسته بود و شهید فیروزبخت هم کنار زعفری بود.
به اینجای دعا رسیدیم که مستحبه با دست چپ محاسن رو بگیریم و با دست راست به راست و چپ اشاره کنیم. بعضی بچهها حتی نوجوانها یک ته محاسنی داشتند که با نوک انگشتهاشون بگیرند. اما همه ناگهان به شهید زعفری خیره شدند که هیچ ریشی نداشت. میخواستند ببینند او چیکار میکنه.
زعفری هم با همان خنده همیشگیاش با دست چپ ریشهای پر پشت شهید فیروزبخت رو گرفت و مثل بقیه با انگشت راستش به راست و چپ اشاره میکرد.
انتهای پیام/