به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، سیاست خارجی ایران 8 سال در اختیار اندیشهای مسموم قرار گرفته بود که انگلیسی فکر میکرد و فارسی سخن میگفت. اگر تا به حال آمریکاپرستان و غربزدگان از شعار «مرگ بر آمریکا» ابراز نگرانی و نارضایتی میکردند، محمدجواد ظریف پرده تازهای از خودباختگی رو کرده و حتی از شعار «ایران قوی» هم ناراحت و عصبانی است.
تقریبا میتوان گفت محمدجواد ظریف هر ماه نظرات شاذ و جدیدی رو میکند که به ما نشان میدهد یک ذهن استعمار زده تا چه اندازه حقیر است.
او این بار نظراتش را در قالب یک مقاله برای مجله آمریکایی فارن افرز منتشر کرده است. مقالهای که بخش قابل توجهی از آن به مسائل داخلی ایران مربوط است و معلوم نیست وزیر خارجه اسبق ایران چرا یک نشریه آمریکایی را غمگسار خود دانسته و از دریچه آن به آسیب شناسی مسائل ایران و توصیه به مردم و مسئولان ایران پرداخته است. اقدامی که مصداقی از باز کردن راه بیگانگان به مسائل داخلی ایران است که آیتالله جوادی آملی آن را دیاثت سیاسی خواندند.
محتوای مقاله ظریف درباره روابط خارجی ایران و راهحل مسائل آن؛ همان حرفهای قدیمی، تکراری و تاریخ گذشته اوست که سعی میکند با کلیدواژه «امنیتیسازی ایران» به آن رنگ و لعاب دیگری دهد.
اما این کوشش وزیر خارجه اسبق برای واژهسازی و بازطرح نظرات دستمالی شده و شکست خوردهاش؛ عمدتا ناکام میماند چون مخاطب در مرحله اول از خود میپرسد نویسنده این جملات خودش 8 سال وزیر خارجه ایران بوده و مسیر مذاکره و توافق را به غایت پیموده، اما در نهایت به هیچ کدام از اهدافی که در یادداشت خود آورده نرسیده است! او که با ادعای دیپلماسی و زبان دانی برای لغو تحریمهای ایران وارد گود شده بود، نه تنها هیچ تحریمی را لغو نکرد بلکه خودش هم تحریم شد و به کشورش برگشت!
او در متن خود مثل همیشه آمریکا را مساوی با جهان گرفته و رفع دغدغههای آمریکا را هم مساوی با رفع نگرانیهای جهان میداند حال آنکه در جهان واقعی 196 کشور وجود دارد که ایران با اکثر آنها روابط دوستانهای دارد و هیچ کدام ایران را تهدید امنیتی برای خود نمیدانند.
ظریف مانند تمام ذهنهای استعمارزده ریشه «امنیتی سازی ایران» را هم عمدتا داخلی و ناشی از سوء سیاستها و مواجهه ایران با آمریکا دانسته و بر همین اساس گامهایی برای اصلاح این رویکرد به مردم و مقامات کشور پیشنهاد داده است.
وزیر خارجه اسبق یکی از این راهها را بازنگری در ایجاد قدرت دفاعی ایران دانسته و مینویسد: «تهران میتواند تأکید خود بر قدرت دفاعی مادی- تأکیدی که اغلب برداشت از تهدید را تقویت میکند- را مجدداً تنظیم کند.»
با وجود رفتار غیرحرفهای و جهت دارانه آژانس بینالمللی انرژی اتمی ظریف بهانههای واهی آژانس را به رسمیت شناخته و خواستار رفع نگرانیهای آژانس از سوی ایران شده است: تهران میتواند گفتوگویی صریح با آژانس بینالمللی انرژی اتمی (IAEA) برقرار کند تا به نگرانیهای متقابل رسیدگی و راهی برای از سرگیری همکاری پیدا کند.
علیرغم تجربه خسارتبار برجام در افزایش تحریمها و حمله آمریکا به ایران پس از 5 دور مذاکره در دولت فعلی، محمدجواد ظریف قادر نیست در ذهنیت متسلب و دگم خود بازنگری کرده و همچنان میگوید: «تهران میتواند با ایالات متحده برای مدیریت اختلافات خود، با شروع مسئله هستهای و تحریمها، تعامل کند.»
وزیر خارجه اسبق ایران در نشریه آمریکایی فارن افرز ادعاهای عجیبی نیز مطرح کرده است که گاهی مرزگذاری میان او و یک اپوزیسیون نظام را دشوار میکند. او مینویسد: «تهران مجبور شده است که بیشتر برای ارتش خود و کمتر برای توسعه و رفاه هزینه کند.» و مدعی شده حکومت ایران کنترل اجتماعی شدیدی بر اینترنت و رسانههای اجتماعی اعمال میکند.
ظریف در یادداشت خود برای این رسانه بیگانه خواستار گفتوگوی ملی بین گروههای سیاسی و جناحهای اجتماعی در ایران و اقدام شهروندان برای ثبت شکایتهای خود درباره سیاستهای ایران در سکوهای آنلاین داخلی شده و ما همچنان متعجبیم که چرا وزیر خارجه اسبق ایران چنین مطالباتی را در یک نشریه آمریکایی منتشر کرده است؟!
اگر تا به حال آمریکاپرستان و غربزدگان از شعار «مرگ بر آمریکا» ابراز نگرانی و نارضایتی میکردند، محمدجواد ظریف پرده تازهای از خودباختگی رو کرده و حتی از شعار «ایران قوی» هم ناراحت و عصبانی است. او مینویسد: «تهران همچنین درک کند که قدرتش میتواند دیگران را ناراحت کند و بنابراین این کشور باید از روایت ساختن یک «ایران قوی»- که میتواند یکجانبه و تهدیدآمیز به نظر برسد به روایت ساختن یک «منطقه قوی» تغییر جهت دهد.»
یادداشت محمدجواد ظریف نکات عبرت آموز دیگری هم دارد اما همین مقدار هم کافی است تا ما بفهمیم سیاست خارجی ایران 8 سال در اختیار اندیشهای مسموم قرار گرفته بود که انگلیسی فکر میکرد و فارسی سخن میگفت.
منبع: کیهان
انتهای پیام/