به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، سیدطاها میرمحمدی، کارشناس سرمایه گذاری خطرپذیر، با اشاره به تجربه بنگاههای بزرگ ایرانی در حوزه سرمایهگذاری خطرپذیر شرکتی گفت: یکی از مهمترین خطاهای رایج در این حوزه، تقلیل سرمایهگذاری خطرپذیر به یک ابزار صرفاً مالی است؛ در حالی که ماهیت این نوع سرمایهگذاری، ذاتاً راهبردی و بلندمدت است.
وی افزود: در اقتصاد ایران، به دلیل عمق محدود بازار سرمایه، نبود مسیرهای شفاف خروج، ضعف بازار ثانویه و نقش پررنگ دولت در تأمین مالی، انتظار بازده مالی کوتاهمدت از سرمایهگذاری خطرپذیر شرکتی، انتظاری واقعبینانه نیست و همین موضوع باعث میشود بسیاری از بنگاهها بهاشتباه این ابزار را ناکارآمد ارزیابی کنند.
میرمحمدی خاطرنشان کرد: بررسی تجربه صندوقهای سرمایهگذاری خطرپذیر شرکتی نشان میدهد بنگاههایی که CVC را صرفاً با معیار نرخ بازده مالی میسنجند، معمولاً یا وارد سرمایهگذاریهای کمریسک و کماثر میشوند یا در میانه مسیر، حمایت خود را از پروژههای نوآورانه قطع میکنند. این در حالی است که منافع اصلی سرمایهگذاری خطرپذیر شرکتی اغلب در قالب یادگیری سازمانی، انتقال فناوری و ارتقای توان رقابتی در زنجیره ارزش نمایان میشود.
این کارشناس سرمایهگذاری ادامه داد: در بسیاری از موارد، حتی بدون تحقق خروج مالی کلاسیک، بنگاههای بزرگ از طریق بهبود فرایندها، کاهش هزینههای عملیاتی، توسعه محصولات جدید و دسترسی به فناوریهای نو، ارزش اقتصادی قابلتوجهی خلق کردهاند؛ ارزشی که در صورت نگاه صرفاً مالی، قابل مشاهده و اندازهگیری نخواهد بود.
وی با اشاره به بستر نهادی اقتصاد ایران افزود: تجربههای موفق نشان میدهد تغییر نگاه مالی به نگاه راهبردی، پیششرط اثربخشی سرمایهگذاری خطرپذیر شرکتی است. در غیر این صورت، CVC به فعالیتی پرهزینه، کوتاهعمر و بعضاً نمایشی تبدیل میشود که نه به نوآوری سازمانی منجر میشود و نه اعتماد مدیران ارشد را جلب میکند.
میرمحمدی در پایان تأکید کرد: اگر بنگاههای بزرگ بهدنبال بهرهبرداری واقعی از سرمایهگذاری خطرپذیر شرکتی هستند، باید آن را بخشی از راهبرد نوآوری و توسعه بلندمدت خود بدانند، نه صرفاً یک سبد سرمایهگذاری مالی.
انتهای پیام/