به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، بزرگداشت رودکی، پدر شعر فارسی با حضور جمعی از چهرههای فرهنگی و ادبی فارسیزبان عصر امروز، سوم دیماه، در موسسه پژوهشی میراث مکتوب برگزار شد.
نعمت ییلدریم، مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آتاتورک، در بخشی از این مراسم سخنان خود را با اشعاری از رودکی آغاز کرد و گفت:
"دانش اندر دل چراغ روشن است
دانش اندر دل چراغ روشن است
تا جهان بود از سر آدم فراز
کس نبود از راز دانش بی نیاز"
رودکی شاعری بود که تقریباً بر همه شاعران پس از خود تاثیرگذار است؛ از دقیقی که اولین شاعری بود شاهنامه نوشت گرفته تا فرزانه طوس، فردوسی که شاهنامه جهانی خود را به بشریت تقدیم کرد، سنایی، عطار و شهریار.
او در ادامه رودکی را اولین شاعر بزرگ و مهندس شعر فارسی نامید و افزود: او به دلیل استعداد در موسیقی و شعر از جوانی شهرت یافت. او از مشهورترین شاعران فارسیزبان از دیرباز بوده است؛ بهطوری که در دوره سامانیان تنها شاعر بنام مسلط در دنیای ادبیات بود.
مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آتاتورک با بیان اینکه بسیاری از اشعار او با موسیقی اجرا شده است، یادآور شد: از این منظر اشعارش با شاعران پس از او تفاوت دارد. جایگاه رودکی تا آنجاست که بلعمی، پدر مترجمان فارسی که تاریخ طبری را به فارسی برگردانده است، معتقد است که در میان شاعران عربزبان و فارسیزبان، شاعری مانند رودکی نیست.
ییلدریم با بیان اینکه رودکی شاعری است که شعر دری را با نام خود آغاز کرد و شاعران بزرگ از او با عنوان سلطانالشعرا یاد میکنند، به برخی از ویژگیهای شعری و تسلط او بر فنون ادبی اشاره کرد.
ثریا حکیم آوا، شاعر و استاد دانشگاه تاجیکستانی، نیز در بخش دیگری از این مراسم با اشاره به آشنایی مردم تاجیکستان با اشعار رودکی، این را نشانه محبوبیت این شاعر دانست و گفت: بسیاری از مردم سرودههای رودکی را مانند پند روزگار به کار میبرند. از سوی دیگر، از آغاز قرن بیستم تاکنون پژوهشهای بسیاری با رویکرد نگاهی نو به اشعار رودکی در تاجیکستان انجام شده است. تلاشهای استاد صدرالدین عینی از جمله این اقدامات است که سهم بسزایی در معرفی رودکی به ادبیات معاصر داشته است.
او رودکی را ملکالشعرای شاعران و سلطان تمام شاعران خواند و افزود: او را پدر شعر فارسی میدانند، نه از این جهت که اولین نفر است که به فارسی شعر سروده، بلکه به این دلیل که به شعر فارسی جایگاه و منزلت خاصی بخشیده است. او خالق رباعی است و شمار وزنهایی که در اشعار او به کار رفته از دیگر شاعران مانند حافظ نیز بیشتر است. نباید هنر رودکی را تنها در شعر محدود کرد؛ چرا که استعداد او فراتر از این بوده است.
طالب آذرخش، از شاعران شناخته شده تاجکیستان، نیز در بخش دیگری از این مراسم صحبتهای خود را با درود به ایران بزرگ آغاز کرد و گفت: ملت ما به نام رودکی افتخار خاصه دارد؛ زیرا او صاحبقران شاعران از عصر به عصر، زبان به زبان، از خلق به خلق فرهنگ والای فارسی و تاجیکی ما را رسانده است.
او در ادامه ضمن تأکید بر جایگاه رفیع رودکی در میان مردم و جامعه دانشگاهی و هنرمندان تاجیکستان، افزود: مردم تاجیکستان همه ساله آغوش خود را به روی سیاحانی که به زیارت استاد آمدهاند، باز کرده است.
آذرخش در پایان ضمن معرفی کتاب "سیبی ز باغ رودکی" و اعلام انتشار این اثر در ایران، سخنان خود را با ابیاتی به پایان برد:
ای کاش که راز رودکی را یابم
یک زمزمه ساز رودکی را یابم
هرگز نکنم شکایت از پیری خویش
گر عمر دراز رودکی را یابم
ظهیر بابر، استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشکده تاون شپ لاهور، نیز در بخش دیگری از این مراسم رودکی را اولین شاعر بزرگ ادبیات فارسی خواند و به نوآوریهای او در حوزه شعر فارسی اشاره کرد.
به گفته او؛ رودکی اولین شاعری است که شعر فارسی را از شعر عربی جدا کرد و توانست ودر قالبهای مختلف مانند قصیده، مثنوی و غزل اوزان نو معرفی کند. اشعار حکیمانه و فلسفی او، راه را برای آیندگان باز کرد. او از نظر نوآوری برای تمام شاعران آینده، به مثابه مناره نور است.
ژاله آموزگار، استاد نامدار زبان فارسی و عضو پیوسته فرهنگستان زبان و ادب فارسی، در بخشی از این مراسم با تأکید بر اینکه بیایید با گذشتهمان آشتی کنیم، گفت: من زمانی پیشنهاد دادم که مشتی از خاک مزار رودکی را برداریم و برای او بنای یادبودی در شهر نیشابور درست کنیم؛ تا همانطور که با خیام راز و نیاز میکنیم، به فردوسی سلام میکنیم و با عطار سخن میگوییم، به رودکی نیز ادای احترام کنیم. امیدوارم روزی شهر نیشابور نیز با این طرح موافقت کند.
او با اشاره به ناآشنایی نسل جوان با شاعران و بزرگان ادب فارسی، ادامه داد: فرزندان ما الان پینوکیو را بهتر از بیهقی میشناسند. شناختن پینوکیو هم عیبی ندارد، اما این شکاف نسلها و فاصله جوانان و نوجوانان ما را با بزرگانشان نشان میدهد. بچههای ما از بزرگان فرهنگی و ادبی خود خیلی دور شدهاند. ما فردوسی، سعدی، صائب، قطران و شاعرانی را داریم که هر کدام جایگاه خاصی دارند.
آموزگار با بیان اینکه ما خیلی با شاعرانمان زندگی میکنیم، به نمونههایی از آن در زندگی اشاره و اضافه کرد: صحنهای که شما بر مزار حافظ میبینید، جلوهای از محبت از درون است و هیچ تظاهری در آن نیست. ما مردهپرست نیستیم، بلکه اندیشهدوست و فکر دوست هستیم. این ابراز محبت را شما در هیچ کجای دنیا نمیبینید. مثلاً ویکتور هوگو برای مردم فرانسه محترم است، اما آنها اصلاً چنین ارتباطی با این شاعر خود ندارند.
این استاد دانشگاه با بیان اینکه رودکی برای من مانند پدر است، افزود: غصه خوردم وقتی دیدم یک بیت به فارسی بر مزار او نیست و فقط یک تکه سنگ است. آن اشکها از روی تظاهر نبود. دلم میخواهد جوانانمان بروند و در آنجا "بوی جوی مولیان" را بخوانند.
انتهای پیام/