خبرگزاری تسنیم-یادداشت|سید محمد نجاتی،یاداداشتسمنان، استانی ممتاز با ظرفیتهای کمنظیر در صنعت، معدن، گردشگری، کشاورزی دانشبنیان و موقعیت ژئوپلیتیکی، سالهاست قربانی نگاههای کوتاهمدت و انتصابهای گذراست.
استانداران و مدیران کلی که بعضاً از روز نخست، چمدانِ رفتن را بستهاند؛ مدیرانی که نه فرصت شناخت عمیق استان را یافتهاند و نه انگیزهای برای ماندن و پاسخگویی به نتایج تصمیمهایشان داشتهاند.
حاصل این رفتوآمد شتابزده چیست؟ پروژههای نیمهتمام، برنامههای توسعهای که پیش از به ثمر نشستن متوقف میشوند، و بیاعتمادی عمومی که هر روز عمیقتر میشود.
مردم استان سمنان بارها شاهد بودهاند که با هر تغییر مدیریتی، اولویتها عوض میشود؛ نقشه راه کنار گذاشته میشود؛ تیمها منحل میشوند؛ و «از نو شروع کردن» به عادت مدیریتی بدل میگردد. این یعنی اتلاف منابع، فرسایش سرمایه اجتماعی و عقبماندن از رقابت منطقهای. در چنین فضایی، بخش خصوصی دلسرد میشود، نخبگان مهاجرت میکنند و امید به آینده رنگ میبازد.
مسئولیت این وضعیت تنها بر دوش یک فرد یا یک دولت نیست؛ مسئله، ساختاری است. ساختاری که ثبات را فدای مصلحتهای مقطعی میکند و توسعه را به تابلوهای وعدهمحور تقلیل میدهد.
سمنان نیازمند مدیرانی است که «برنامه» داشته باشند، «بمانند»، «پاسخگو» باشند و توسعه را نه در قاب خبر، که در متن زندگی مردم محقق کنند.
تا زمانی که انتخاب مدیران ارشد استان بر مدار ماندگاری، تخصص بومی، شناخت میدانی و تعهد به نتایج بلندمدت نچرخد، این برزخ ادامه خواهد داشت. و پرسش تلخ همچنان باقی میماند: چرا باید مردم سمنان، تاوان مدیریتهای زودگذر را بدهند؟
زمان آن رسیده است که استان
سمنان از ایستگاه آزمون مدیران
عبور کند؛ ثبات مدیریتی دیگر یک مطالبه لوکس نیست، شرط بقا و پیشرفت استان است.انتهای پیام/363/