به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری تسنیم، جدعون راخمان تحلیلگر انگلیسی مسایل منطقه در مقالهای در روزنامه وایننشال تایمز نوشت که غرب در بروز هر بحران بین المللی به صورت خودکار این سوال را از خود می پرسد که: چه کار باید بکنیم؟ هم پیمانان خوب ما چه کسانی هستند؟
وی با اشاره به بحران عراق و موضع غرب در این رابطه تصریح کرد که هیچ هم پیمان خوبی در این بحران وجود ندارد و گزینههای سیاسی قانع کنندهای نیز به چشم نمیخورد. تردید در مواضع غربیها موجب شده تا آنها سیاست واقع گرایانه وابسته به آمریکا را در پیش روی خود قرار دهند.
راخمان سقوط دومین شهر بزرگ عراق به دست عناصر گروهک تروریستی داعش و تلاش این گروه برای نفوذ به شهر بغداد را مورد اشاره قرار داده و نوشت که حتی القاعده نیز اعتراف کرده که داعش افراط گراتر و خونریزتر از این سازمان است. این تحلیلگر انگلیسی ابراز داشت که دولت نوری مالکی با تمام عیبهایی که نظیر فرقه گرایی برای آن مطرح است، بسیار بهتر از گروهک داعش است.
وی البته به ایران به عنوان نزدیکترین همپیمان بغداد اشاره کرده و نوشت که غرب، ایران را یک خطر راهبردی در منطقه میداند، اما وقتی که موضوع سوریه مطرح میشود، غرب و داعش در هدف براندازی دولت بشار اسد به توافق میرسند.
نویسنده در ادامه این سوال را مطرح میکند که اگر شکست دادن داعش هدف اساسی غرب در مرحله کنونی باشد، آیا این موضوع ضرورتا به معنای همکاری با دولت سوریه و ایران و روسیه در این راستاست؟
راخمان به مذاکرات انجام شده بین ایران و آمریکا در موضوع عراق اشاره کرده و نوشت که این مذاکرات در حالی ادامه دارد که اختلافات غرب با ایران در برنامه هستهای این کشور هنوز ادامه دارد و روابط آمریکا با روسیه نیز به علت بحران اوکراین در بدترین شرایط خود از سالها پیش تاکنون قرار گرفته است.
نویسنده این مقاله در عین حال تاکید میکند که غرب با وجودیکه دولت بشار اسد را نیز قبول ندارد، باز بین بد و بدتر ترجیح میدهد بشار اسد روی کار باشد، چرا که با وجود تمام اختلافات، سوریه هیچگاه به صورت مستقیم غرب را هدف قرار نداده است.
این نویسنده انگلیسی می افزاید که لیبرالیسم در مفهوم درست خود میطلبد که غرب از نیروهای لیبرالی که علیه دولت اسد و داعش به صورت همزمان در حال جنگ هستند، حمایت کند، اما اطمینان به آنها در بهبود اوضاع کنونی ریسک بزرگی است، بویژه اینکه تمامی شاخصها نشان از آن دارد که لیبرالها هیچ شانسی برای رسیدن به قدرت در خاورمیانه ندارند. وی ادامه داد که لیبرال های وابسته به تفکر غرب حتی بعد از سقوط رژیم های دیکتاتوری در عراق و لیبی و مصر نیز خود را مخفی نگه میدارند.
راخمان ابراز داشت که موافقان و مخالفان دخالت نظامی غرب در منطقه نیز در توجیه دلایل خود به تاریخ معاصر روی آورده و نتایج دخالت غرب در عراق در سال 2003 را بررسی می کنند، چرا که این دخالت موجب تجزیه عراق و هرج و مرج در این کشور به نفع افراط گرایان شد، اما مدافعان دخالت نظامی مدعی هستند که عدم دخالت در سوریه این مصیبت ها را به دنبال خواهد داشت.
این مقاله تصریح می کند که غرب در تعامل با پرونده های خاورمیانه ای باید بر سه محور متمرکز باشد، منافع ملی، انگیزه های انسانی و تواضع آمیخته با تجربه.
راخمان خاطرنشان کرد که هدف غرب در عراق باید شکست افراط گرایان مسلح باشد، انگیزههای انسانی نیز به مقابله با خشونت در عراق و سوریه و جلوگیری از کشتار دهها هزار نفر اشاره دارد و خوشبختانه هر دوی این هدف ها با مبارزه با تروریسم همخوانی دارند.
اما در مورد محور تواضع باید گفت که تجربه ده سال گذشته غرب در خاورمیانه نشان داده که نظامیان غربی گرچه قدرت پیروزیهای سریع در معرکه های نظامی را داشتهاند، اما در تامین نتایج سیاسی به صورت مستمر خوب عمل نکردهاند. به نظر میرسد که باراک اوباما این درس را به خوبی یاد گرفته و حتی در صورت فراموش شدن این درس از سوی رقبایش نیز زیر بار خواسته های آنها نمیرود.
انتهای پیام/ع