به گزارش خبرگزاری تسنیم از زنجان، ورزش زنجان که در اوایل سال 93 با سرپرستی جواد بازرگان که از تاریخ 27 بهمن 92 این سمت را عهدهدار بود بعد از حدود 136 روز مدیر جدید خود را شناخت و ارسلان حسینی بر صندلی مدیریت ورزش زنجان نشست.
ورزش زنجان تا قبل از حضور حسینی در زنجان شاهد اتفاقاتی از جمله قهرمانی فوتسال بانوان زنجان در لیگ دسته یک و صعود به لیگ برتر بود و از جمله اتفاقات فوتبالی نیز تخریب شدن چمن مجموعه ورزشی انقلاب زنجان بود که داد فوتبالیها را درآورد هرچند که رسانهای شدن این موضوع به مذاق بعضیها خوش نیامد، موضوعی که چمن را تبدیل به توپ فوتبال کرد و بین مسئولان اداره کل و مسئول وقت چمن به حرکت درآورد و آخر نیز معلوم نشد توپ وارد دروازه چه کسی شد.
حسینی که از اهالی ورزش است و به قول خودش سالها در ورزش این کشور حضور داشته و کارهای مدیریتی انجام داده است به زنجان آمد تا شاید به مشکلات ورزش این استان رودست بالا دست بزند و امید را در بین اهالی ورزش زنجان زنده کند.
حضور این مدیر گوش شکسته کشتی در زنجان با آماده شدن ورزشکاران برای حضور در بازیهای آسیایی اینچئون کره جنوبی و نبود اسپانسر برای تیمهای لیگ برتری استان همراه شد هرچند که حسینی روش حضور تیمهای زنجانی در لیگ برتر را قبول ندارد و میگوید لیگ تنها یکی از راههای پیشرفت ورزش است و برای حضور در لیگ برتر باید اصولی وارد شد.
با گذشت زمان و نزدیک شدن به آغاز مسابقات لیگهای برتر مشکلات خود را بیشتر بروز میداد به طوری که برخی از تیمهای زنجان به دلیل نبود اسپانسر مالی از گردونه مسابقات لیگ برتر کنار رفتند.
وقتی تیم بسکتبال همیاری زنجان درسالن 6 هزار نفری تقریبا پراز هوادار خود عرصه را برحریفان قدرتمند تنگ میکرد هرگز در تخیل خود هم نمیدید اواخرهمان فصل مشکل مالی کمرش را خواهد شکست و اصلا نمیتواند دراین رقابتها حاضر شود.
شاید دست اندرکاران همیاری زنجان هم فکر نمیکردند این همه هوادار داشته باشند و در بازیهای خانگی آن طور سالن 6 هزارنفری امام خمینی(ره) ورزشگاه انقلاب مملو از تماشاگر شود. اما همیاری زنجان باتمام افتخاراتش وهواداران پرشورش ناباورانه از قافله لیگ برتر جاماند و مسئولان ورزشی زنجان نیز مثل دیگران فقط نظارهگر بودند.
علاوه برتیم بسکتبال تیمهای ووشوی بزرگسالان، تیم کبدی بانوان، بدمینتون، جودو، هاکی و هندبال به دلیل نبود اسپانسر از قافله لیگ برتر جاماندند. برای اینکه به عمق فاجعه پی ببریم باید یادآورشد که هریک از این تیمها چندین سال برای رسیدن به لیگ برتر تلاش کرده و هزینههای مادی و معنوی زیادی دادهاند تا خود را به آن سطح برسانند اما به قول رئیس هیئت کبدی استان «پس از 5 سال تلاش همه چیز برباد رفت».
نبود اسپانسر
تیمهای ورزشی زنجان یک درد مشترک داشتند و آن درد، دردی به نام نبود اسپانسر بود!
اگر استان زنجان دارای شرکت و کارخانه بزرگ نبود زیاد ناراحتی نداشت اما زنجان شرکتها و کارخانههای دارد که بعضی از آنها در کشور لنگه ندارد و برخی نیز سابقه کمک به تیمهای سرخآبی را نیز درکارنامه دارند. به نظر میرسد نبود اسپانسر واقعا نبود اسپانسر نبود بلکه عدم مدیریت و تدبیر بود که ورزش استان را به این روز انداخته و با چالش روبرو کرده است.
در پاسخ به این نظر که لیگ یکی از روشهای پیشرفت ورزش است و نباید فقط به لیگ برتر تمرکز کرد باید گفت که راز موفقیت دنیا درورزش حرفهای چیست؟ مگر نه اینکه داشتن تیمهای لیگ برتری و بها دادن به تیمهای پایه این باشگاهها در موفقیت کشورهای مطرح دنیا موثر بوده است. اما اینکه با کدام منطق میتوان بدون لیگ بتوان ورزش را حرفهای کرد باید مدیران ورزشی استان پاسخگو باشند البته اگر صورت مسئله را پاک نکنند.
در ورزش حرفهای لیگ منبع درآمدی برای ورزشکار است نه اینکه مانند استان زنجان ورزشکاران سپک تاکرا بیکار باشند و هزینه شرکت در لیگشان 3 تا 5 میلیون باشد و برای این مقدار نیز اسپانسر پیدا نکنند.
واترپلویی که برای ملت ایران غرور آفرین میشود چرا باید تا نیم فصل لیگ برتر سال گذشته بدون اسپانسر بماند؛ در حالی تفکر حرفهای و حمایت مالی خوب سبب قهرمانی حریف تیم زنجان یعنی آستانه قزاقستان در ایران شد.
بنا به گفته یکی از ورزشکاران بسکتبال با ویلچر زنجان که در حال حاضر در لیگ آلمان بازی میکند دولت آلمان با سازوکاری مشخص چند شرکت را ملزم به حمایت از ورزش کرده است ولی بسکتبال با ویلچر زنجان که این بازیکن را پرورش داده بدون اسپانسر لیگ را خاتمه داد و با وجود شایستگی نتوانست مقامی بهتر از چهارمی کسب کند و بانوان بسکتبال با ویلچر نیز با وجود افتخارات فراوان قهرمانی لیگ را از دست دادند.
صنایعی که فقط دودشان را به مردم میخورانند
وقتی صنایع ما برای سلامتی مردم هزینه نمیکنند در حالی که از خاک و امکانات این استان استفاده میکنند و در برخی موارد نیز به قول مسئولان محیط زیست استان زنجان به دلیل آلایندگی حتی جان مردم را با خطر مواجه میکنند جای بسی تامل است.
دلایل بیمهری صنایع با ورزش استان باید ریشهیابی شود تا نبود اسپانسر تیمهای لیگ برتری استان را زنجیرهوار از حضور در لیگ محروم نکند و تیمی به خاطر 5 میلیون تومان زحماتش را برباد رفته نبیند.
هر چند که مسئولان ورزشی قولهایی را برای رایزنی با صنایع و ورود آنها به ورزش دادهاند ولی چیزی که باید مورد توجه قرار گیرد این است که حمایت صنایع مقطعی نباشد.
مسئولانی که در عکسهای یادگاری حاضر میشوند
کسی منکر این نیست در وارد کردن صنایع به ورزش نباید نقش مسئولان ارشد استان را نادیده گرفت ولی متاسفانه در برخی موارد شاهدیم که حضور بعضی از مسئولان در افتخار آفرینی تیمها برای گرفتن عکسهای یادگاری است مسئولانی که حتی سابقه بیش از ربع قرنی در قانونگذاری کشور دارند.
در گذشته مدیران کل استان در هیئتها وارد شده و از تیمهای لیگ برتر و دسته یک حمایت میکردند که در آن زمان نیز انتقادهایی به این شیوه وجود داشت ولی سال گذشته اینکار نیز انجام نشد هرچند که شنیدهها حاکی از آن است که دوباره بند ب ماده 117 برمیگردد و تیمها از ادارات مختلف میتوانند کمک مالی بگیرند.
بیشک تدبیر مسئولان امید را به اردوی ورزشیها برمیگرداند و دیگر مربی تیمی به دلیل حضور در لیگ برتر اتاقهای مسئولان را دور نمیزند.
سال گذشته فوتبال زنجان در لیگ دسته دو حاضر شد و توانست به مرحله دوم صعود کند و اکنون نیز یکی شانسهای صعود به لیگ دسته یک است ولی سوال اینجاست که تیم فوتبال شهرداری زنجان که یک تیم با بازیکنان وارداتی و غیربومی است در صورت صعود به لیگ دسته یک و حمایت نشدن در آن زمان چه آوردهای را به ورزش استان خواهد داشت و آیا به سرنوشت شهاب زنجان و همیاری دچار میشود؟
چیزی که باید امسال به آن توجه کنیم تغییر رویکرد از طرف صنایع و مسئولان است تا شاید این تحریم داخلی ورزش شکسته شود هرچند که استعفای این روزهای رئیس هیئت شطرنج از خوشبینیها کاسته است.
گزارش از علی الماسی
انتهای پیام/ ب