به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، در پی انتشار اخبارهای متعدد مبنی بر سفر هیئتهایی از افغانستان از جمله تعدادی از اعضای شورای عالی صلح، طالبان افغانستان از جمله حزب اسلامی به رهبری گلبدین حکمتیار و پاکستان به قطر، مسئله مذاکرات صلح بار دیگر در محافل رسانهای مطرح شد.
در حالی گفته میشود که در کنفرانس دو روزه در دوحه قطر، گفتوگوهای صلح میان طالبان و نمایندگان افغانستان آغاز میشود که مقامات شورای عالی صلح و طالبان افغانستان این مسئله را رد کردند.
طالبان افغانستان با صدور بیانیهای اعلام کرد که حضور در کنفرانس دوحه به معنای آغاز مذاکرات با نمایندگان دولت کابل نیست.
«عبدالحکیم مجاهد» معاون اول شورای عالی صلح افغانستان، نیز امروز گفته که این کنفرانس غیررسمی که از سوی مؤسسه با نام «پگواش» برگزار میشود، به معنای آغاز گفتوگوهای رسمی صلح با طالبان افغانستان نیست.
موسسه پگواش در سال 2012 میلادی نیز نشست مشابهی در شهر دوبی برگزار کرده بود.
«وحید مژده» کارشناس مسائل افغانستان، در گفتوگوی اختصاصی با تسنیم در این خصوص به اظهار نظر پرداخت که متن این مصاحبه را مشاهده میکنید:
تسنیم: لیستی توسط رسانهها منتشر شده که براساس آن، شما به همراه تعدادی دیگر به نمایندگی از دولت برای گفتوگو با طالبان افغانستان به قطر سفر میکنید. این مسئله تا چه میزان صحت دارد؟
مژده: این دعوت از سوی یک موسسه کانادایی به نام «پگواش» صورت گرفته است و تمامی کسانی که در این کنفرانس دعوت شدهاند به صورت شخصی حضور میابند و از سوی دولت یا نهاد مشخصی نمیباشند. من هم به دلیل مشغلههای کاری نتوانستم در این کنفرانس حضور یابم.
تسنیم: هیئتی که از افغانستان عازم قطر هستند، قرار است با چه کسانی ملاقات و در مورد چه موضوعاتی گفتوگو کنند؟
مژده: دو ماه قبل تلاشهای مؤسسه پگواش برای راهاندازی این کنفرانس آغاز شد. در ابتدا قرار بود این کنفرانس در استانبول برگزار شود اما به دلیل اینکه شرایط برای حضور تعداد بیشتری از گروه طالبان افغانستان در آن محیا شود، مکان برگزاری آن به دوحه قطر تغییر پیدا کرد.
در این کنفرانس هشت نفر به نمایندگی از طالبان و حزب اسلامی و حدود 20 نفر نیز به نمایندگی از افغانستان حضور دارند.
گفتنی است که گفتوگوهای صلح در این نشست مطرح نیست و نمایندگان طالبان و کشور افغانستان نظرات خودشان در رابطه با صلح را مانند نشستهای فرانسه و ژاپن مطرح میکنند.
تسنیم: به نظر میرسد که نشستهای این چنینی که در گذشته برگزار شده بود، نتیجه خاصی در پی نداشته است. به نظر شما، چنین نشستهایی میتواند مفید باشد؟
مژده: تا زمانی که از سوی دولت کابل ارادهای مبنی بر صلح و گفتوگو با طالبان افغانستان نباشد نمیتوان انتظار داشت که چنین نشستهایی به نتیجه برسد. متاسفانه سران حکومت وحدت ملی نتوانستهاند تاکنون بر سر بسیاری از مسائل با خود کنار بیایند و این مسئله در خصوص مذاکرات صلح با طالبان افغانستان و مخالفان مسلح دولت نیز صادق است.
تسنیم: بنابه گفته شما، اگر چنین نشستهایی مفید نیست، چرا طالبان افغانستان همواره در آن شرکت میکند؟
مژده: به نظر من، طالبان افغانستان به این دلیل در این گونه نشستها شرکت میکنند تا به صورت مستقیم در جریان تبادل نظر و گفتوگو با شخصیتهای مختلف افغانی قرار بگیرد. تاکنون رسانهها اظهارات مختلف وضد و نقیضی چه از جانب دولت و چه از جانب طالبان افغانستان را منتشر کردهاند.
تسنیم: در چند ماه گذشته امیدواریهایی مبنی بر به سرانجام رسیدن مذاکرات صلح در میان مردم به چشم میخورد اما در روزهای گذشته درگیریهای مسلحانه دولت وطالبان افغانستان شدت گرفته است. این موضوع را چگونه ارزیابی میکنید؟
مژده: در گذشته هیچگاه مذاکرهای میان دولت وطالبان افغانستان صورت نگرفته است. اگر مذاکرهای هم صورت بگیرد، نباید انتظار داشت که جنگ پایان یابد؛ به عنوان مثال، در جنگ میان نظامیان آمریکا و ویتنام، اگرچه مذاکرات صلح میان دو طرف در جریان بود اما همزمان سالها جنگ نیز میان دو طرف ادامه پیدا کرد. جنگ و مذاکرات پابهپای هم پیش میروند تا توافق میان طرفین حاصل شود.
تسنیم: بنابراین به نظر شما، علاوه براینکه همواره از افغانستان اخبار ناخوشایندی مبنی بر تشدید جنگ به گوش میرسد، میتوان به صلح هم امیدوار بود؟
مژده: اگر حکومت وحدت ملی سرانجام تبدیل به حکومت شود و تصمیم به تبیین استراتژی بگیرند، میتوان به صلح نیز امیدوار بود اما ما تاکنون فقط شاهد جنگ بودیم. اگر پیمان امنیتی نیز امضا شد به این دلیل بود که بتوانند طالبان را سرکوب کنند.
تاکنون حکومت وحدت ملی هر کاری کرده، فقط رنگ و بوی جنگ داشته است.
تسنیم: مشکل طالبان افغانستان با حکومت وحدت ملی است یا با خارجیها؟
مژده: مشکل طالبان افغانستان هم با حکومت وحدت ملی است و هم با نیروهای خارجی. امضای پیمان امنیتی با آمریکا خود ایجاد مشکل کرده است. رهبران حکومت وحدت ملی بر سر آینده افغانستان هنوز به توافق نرسیدهاند. نیروهای خارجی نیز نمیدانند در خصوص افغانستان چکار باید بکنند؛ یک روز میگویند از افغانستان خارج میشویم اما روز دیگ اعلام میکنند که باید همچنان در افغانستان حضور داشته باشیم. تمامی این مسائل تنها باعث تشدید بیاعتمادی میشود.
انتهای پیام/پ