Karanlıktan kimsenin korkmadığı bir okulun kapısı aralanır. Burada çocuklar dünyayı gözleriyle değil, küçük parmaklarıyla okur. Sınıf duvarları, sessizliği değil; ışığı anlamaya yeterli hale getiren kahkahalarla doludur. Dünya Körler Günü’nde onların arasındaydım ve anladım ki görme yalnızca gözle değil; gülümsemelerde, merhamette ve yürekten gelen hafif dokunuşlarda da saklıdır.