به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ ناسا چهار تصویر دیگر منتشر کرده است که تواناییهای شگفتانگیزی از قویترین تلسکوپ فضایی جهان را نشان میدهد.
ابتدا تصویری خیرهکننده از "سحابی کارینا" است که به دلیل اشکال کوهستانیاش، صخرههای کیهانی نامیده میشود. این ابر غبار و گاز، مربوط به منطقهای است که توسط ستارههای جوان روشن شده است. این ستارههای جوان داغ و عظیم، بادهای ستارهای (باد ستارهای به جریانی از گاز که از بخش بالای جوّ ستاره خارج میشود میگویند) ایجاد میکنند که گاز را به این ساختارهای خیرهکننده تبدیل میکنند و مطالعه این منطقه میتواند به آگاهی درباره میزان رایج بودن این ستارههای جوان و چگونگی تأثیر آنها بر شکلگیری ستارههای اطرافشان کمک کند. این سحابی در فاصله 7600 سال نوری از ما قرار دارد و با استفاده از دو دوربین وب به نامهای NIRCam و MIRI ثبت شده است.
این منظره از کوهها و درهها مملو از ستارههای درخشان، در واقع منطقه جوانی به نام NGC 3324 در سحابی کارینا است. این تصویر که توسط تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا در طیف فروسرخ گرفته شده است، برای نخستین بار مناطقی را که قبلاً نامرئی بوده است را نشان میدهد
تصویر دوم مجموعهای از کهکشانهاست که در یک طیف کیهانی پخش شدهاند. چهار عضو از پنج عضو گروه کهکشانی Stephan's Quintet بسیار نزدیک به هم و در حال ادغام هستند و به دانشمندان اطلاعاتی در مورد چگونگی بزرگتر شدن و تکامل کهکشانها را در طول زمان میدهند. این بزرگترین تصویر وب تاکنون است که یک منطقه عظیم را در تصویری با بیش از 150 میلیون پیکسل پوشش میدهد. نزدیکترین کهکشان این گروه در فاصله 40 میلیون سال نوری از ما قرار دارد در حالی که چهار کهکشان دیگر در فاصله 290 میلیون سال نوری از ما و در فاصله بسیار دورتر هستند.
تلسکوپ فضایی "جیمز وب" ناسا، پنج کهکشان "استفان" را نشان میدهد. این بزرگترین تصویر وب تا به امروز است که حدود یک پنجم قطر ماه را پوشش میدهد. این شامل بیش از 150 میلیون پیکسل است و از تقریباً 1000 فایل تصویری مجزا ساخته شده است
تصویر بعدی ساختار قابل توجه "سحابی حلقه جنوبی" نامیده میشود و نوعی سحابی است که توسط ستارهای در حال مرگ که لایههایی از غبار و گاز را به بیرون پرتاب میکند، تشکیل شده است. این غبار و گاز در فضا پخش شده و یک پوسته بزرگ را تشکیل میدهد که دیدن ساختار سحابی در محدوده نور مرئی را دشوار میکند. اما در طول موج مادون قرمز، جایی که وب عمل میکند، میتوان به درون پوسته غبارآلود نگاه کرد و سحابی زیر آن را دید. این تصویر نشان میدهد که چگونه تصویربرداری یک ساختار در طولموجهای مختلف میتواند ویژگیهای مختلف یک شی (سیاره، ستاره یا کهکشان) را نشان دهد، زیرا تصویر سمت چپ در مادون قرمز نزدیک توسط NIRCam وب گرفته شده است و تصویر سمت راست در مادون قرمز میانی و توسط MIRI وب گرفته شده است.
تصاویر مادون قرمز وب دارای جزئیات جدیدی در این سیستم پیچیده است. ستارگان و لایه های نوری آنها در تصویر دوربین مادون قرمز نزدیک وب (NIRCam) در سمت چپ برجسته هستند، در حالی که تصویر سمت راستی توسط ابزار مادون قرمز میانی وب (MIRI) گرفته شده است
در نهایت، آخرین مورد از وب امروز یک تصویر نیست، بلکه یک طیف، یا تحلیلی از نوری است که از یک سیاره دور میآید. وب با استفاده از طیفسنجی توانست تعیین کند که آب در جو سیاره فوق داغ WASP-96 b وجود دارد. این غول گازی آنقدر نزدیک به ستاره خود میچرخد که یک سال در آنجا فقط سه روز و نیم زمینی طول میکشد و تخمین زده میشود که دمای سطح آن بیش از 1000 درجه فارنهایت باشد. قبل از وب، تجزیه و تحلیل اتمسفر سیارات فراخورشیدی بسیار دشوار بود، بنابراین توانایی تشخیص مولکولهای گاز در جو سیاره فراخورشیدی یک گام بزرگ رو به جلو در علم سیارات است.
تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا نشانه مشخصی از آب را به همراه شواهدی مبنی بر وجود ابرها و مه در اتمسفر اطراف یک سیاره غولپیکر گازی داغ و پف کرده که به دور ستارهای دوردست شبیه به خورشید میچرخد، ثبت کرده است
انتهای پیام/