خبرگزاری تسنیم:
روز مجازات نزدیک است، نه تنها برای بلر، نتانیاهو، بوش، اوباما و دیگر جنایتکاران جنگی، بلکه برای رسانههایی که وظیفه پنهان کردن قتل عامها و ارائه اطلاعات کذب را برعهده داشته اند.
«پنهانکاری» سلاح اصلی امروز رسانههای غربی در انعکاس اخبار جنگ و کشتارهای نظامی دولتهای آمریکا، انگلستان و اسرائیل شده است. در سال 1917، دیوید لوید جرج، نخست وزیر بریتانیا، گفته بود که:«اگر مردم حقیقت را میدانستند، جنگ فردا به پایان میرسید. ولی البته که آنها نمیدانند و نخواهند دانست.» رسانههای سلاح اصلی بودند. رسانههای حکومت خط مقدم. بیبیسی یک رسانه حکومتی بود.
1- مارک کرتیس، تاریخ شناسی است که گردآورنده جنایتهای دولت بریتانیاست و به ندرت نامی از وی در بیبیسی برده شده است. فیل شاینر وکیل مدافع، جولیان آسانژ موسس سایت جنجالی ویکیلیکس است که اخبار زیاد و قابل توجهی علیه جنایتهای انگلیس و امریکا منتشر کرده بود. او هم در فضای رسانهای دنیا تا حد زیادی بایکوت بوده است. بر اساس گزارشات یونیسف، تحریمهای آمریکا و انگلیس علیه مردم عراق منجر به مرگ نیم میلیون کوک عراقی شده است. این گزارش ها با آنچه در رسانههای غربی و بی بیسی از ماجرای عراق منعکس میشد تفاوت زیادی دارد.
پیجی هاروی یک هنرمند و موسیقیدان است. او برای مدت کوتاهی برنامهای در بیبیسی داشت و منتقدان سیاستهای خارجی دولتهای غربی را با افرادی از جنس افراد بالا به باد انتقاد گرفته بود. روند برنامههای او برای دولتمردان دردسرساز شده بود. در یکی از در برنامه هاروی، به نتایج یک نظرسنجی که توسط شرکت کومرس به انجام رسیده بود، اشاره شد. در این برنامه پژوهشی از مردم انگلستان سوال شده بود که تعداد کشتهشدگان حملات انگلیس و ایالات متحده در سال 2003 به عراق چه تعداد است. اکثریت مردم این کشور گفته بودند که کمتر از 10هزار نفر از مردم عراق در این جنگ کشته شدند. باور تکان دهنده مردم انگلیس، توهین بزرگی به کشته شدگان بیگناه عراق بود. اما این توهین ناخواسته بود. این باور تکاندهنده را رسانههای غربی برای آنها ساخته بودند. همه آنها مشتری بیبیسی بودند.
پیش از این مراکز علمی غربی که عموماً بخشی از آمار خود آنها در رسانهها بایکوت میشود حداقل نزدیک به یک میلیون زن و مرد و کودک عراقی را کشته شده در آتش حملات انگلیس و ایالات متحده برآورد کردند. جان تیرمن، دانشمند و محقق برجسته مرکز مطالعات بین المللی دانشگاه ماساچوست هم، تمامی برآوردهای باورکردنی را مورد بررسی قرار داده است؛ او میگوید که میانگین کشتهها "در حدود 700 هزار نفر است البته بدون کشتهشدگان عراقی که 20 درصد کل جمعیت عراق را تشکیل میدادند و هیچ هویتی از آنها در دست نبوده است.
2- مذاکرات پوچی در باب «شیوه های مقابله با منتقدان سیاستهای خارجی غرب» و این که «آیا اجازه حضور و فعالیت بدون مزاحمت در تشکیلات رادیو و تلویزیونی به آنها داده شود یا خیر» در مرکز صدا و سیمای بی بی سی آغاز شد و هفتهها و ماهها ادامه پیدا کرد. دلیل این مذاکرات ترس از مجازات و قضاوت شدن این رسانه در برابر افکار عمومی بود.
یک روز پس از برنامه هاروی، بی بی سی برنامه را از او گرفت و به تابی داج از دانشکده علوم سیاسی و اقتصاد لندن داد. داج مشاور سابق ژنرال پترائوس، یکی از طراحان جنگهای آمریکا و انگلستان در عراق و افغانستان بود. رسانهها بار دیگر به آدمهایی رسیدند تا صدای منتقدان در آنها خفه شود. کسی صدای هاروی را دیگر نشنید و این بار کارشناسان جدید بیبیسی که البته معتبر! هم بودند بدون هیچ مدرکی نتایج مطالعات اعلام شده از نظرسنجی مردم انگلستان را رد کردند. ولی برای چه مدت زمانی؟
3- جنایتهای جنگی که در عراق به وقوع پیوستند، تا حد زیادی از افکار عمومی مردم دنیا پنهان ماندند. در این بین مردم ایران بیشترین سطح اطلاعات حقیقی درباره آمار خرابیها و کشتههای ناشی از حمله انگلیس و آمریکا به عراق و افغانستان را داشتند.اما بسیاری از مردم دنیا حداقل این را به یاد میآورند که «ترس و وحشت» نتیجه اصلی محاصره کشندهای بود که بریتانیا و ایالات متحده به مدت 13 سال بر عراق و افغانستان تحمیل کردند و رسانههای موسوم به جریان اصلی از جمله بیبیسی نیز از انتشار خبرهای آن ممانعت کردند.
بر اساس گزارش یونیسف، نیم میلیون از کودکان عراقی بواسطه تحریمهای این کشورها علیه عراق جان باختند. کودکانی که در بیمارستانها از درد به خود می پیچیدند ولی داروهای مسکن نیز از آنها دریغ میشد. جان پیلجر روزنامهنگار و خبرنگار معروف مینویسد: «10 سال بعد، ملاقاتی با مقام ارشدی که مسئول این تحریمها بود، داشتم. این مقام مسئول کسی نبود جز کارن رز، که در سازمان ملل به نام «مستر عراق» شهرت دارد. وی اکنون روایتگر حقایق است. او در سال 2007 خطاب به کمیته انتخابی پارلمانی اظهار کرده بود:مدارک و شواهد حاکی از آن است که تحریم ها موجبات درد و رنج وسیع مردم عراق- بویژه کودکان- را فراهم آورده است. ما، دولت ایالات متحده و بریتانیا، طراحان و متخلفان اصلی تحریمها بودیم و همواره از نتایج آن مطلع میشدیم، ولی آنها را نادیده گرفته و دولت صدام را به عنوان مسبب درد و رنج مردم عراق سرزنش میکردیم...و بواقع منکر زندگی جامعه عراق بودیم.»
اعتراف تکان دهنده ای است. کارن رُز در پاسخ تصریح کرده است: "بله، موافقم. و شرمندهام..."
او به توصیف چگونگی دستکاری رسانههای غربی، توسط وزارت امور خارجه اشاره کرد وقتی گفت: «به عنوان پاداشی برای خبرنگاران، دسترسی به وزیر امور خارجه را تحت کنترل قرار میدادیم. اگر رفتار خبرنگاری منتقدانه میبود، جایزه سفر به دور دنیا از وی سلب میشد. ما آنها را با مختصری از خبرها و اطلاعات سانسور شده امنیتی تغذیه میکردیم و یا آنها را مستثنی و محروم میکردیم.» اینها نتیجه یک بازی سیاسی زشت برای پایمال کردن حقوق مردم عراق و افغانستان بود. مردمی که هزینه جنگافروزی دولتمردان انگلیسی و آمریکایی را پرداخت میکردند.
4- بر اساس مطالعات دانشگاه کاردیف و شرکت تحقیقات رسانهای مدیا تِنِر، در جریان آمادگی برای نظامی آمریکا و انگلستان پیش از حملات سال 2003، بی بی سی از برنامهها و دروغهای بلر پیروی میکرد و زمان پخش برنامههایی که مخالف تهاجم بریتانیا و ایالات متحده به عراق بودند را محدود کرده بود. به دنبال ارائه گزارش ضد جنگ توسط اندرو جیلیگان، مجری معروف بی بی سی، او و مدیر کل این برنامه رادیویی اخراج شدند. این نهایت آزادی بیان در بیبیسی بود. بیبیسی رسانه جنگ بود. بیبیسی هنوز رسانه جنگ هست آن زمانی که در برابر غزه سکوت کرد.
واقعیتهای قتل عامهای عراق پنهان نخواهد ماند. همچنین واقعیتهای مربوط به حمایتهای عربستانیها، سوداگران تسلیحات هستهای اسرائیل، فاشیستهای نظامی نوین مصر و تروریستهای خونریز داعش، که پروپاگاندایش خبرهای اخیر بی بی سی را تشکیل میدهد، نیز پنهان نخواهند ماند. آن دسته از اهالی رسانه که کشتار بشریت را کوچک شمرده و از پوشش رسانهای آنها ممانعت میکنند، شریک جنایتهای کشورهای غربی چون بریتانیا هستند.
روز مجازات فرا خواهد رسید.
انتهای پیام/