به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمد جعفری منش متولد 1340 است. او در ابتدای جوانی وارد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی میشود و وقتی جنگ تحمیلی آغاز شد، مانند دیگر رزمندگان اسلام دلیرانه در میدان حاضر میشود. خودش میگوید: "بسیجی وار به جبهه رفتم." در عملیاتهای مختلف حضور داشته و همپای دیگر رزمندگان جنگیده است. 22 ساله بود که در 19/4/62 وارد جبهه شد و در عملیات والفجر4 مجروح شد.
مجروحیت جعفری منش از یک ترکش بزرگ توی سرش آغاز شد و هنوز هم عوارض آن پی در پی ادامه دارد. او حالا سمت چپ بدنش لمس شده است. چشم چپش را تخلیه کرده، کام مصنوعی دارد. مجبور است وقت و بی وقت تشنج حاصل از مجروحیت را تحمل کند. لگنش چندین بار عمل شده، کلیههایش را از دست داده و دیالیز میشود. موج گرفتگی شدید دارد. و پای راستش نیز از زیر زانو قطع شده است. به قول همسرش شاید دیگر بیماری نباشد که او دچار نشده است و همه ناراحتیهایش از همان ترکشهای توی سرش آغاز شد. خودش میگوید: "من یکبار مجروح شدم اما درست و حسابی..." هرچند مجروحیتهای خرد دیگری هم دارد مثل ترکشی که کف پایش جا خوش کرد اما آن چیزی که جالب است اینست که جانباز جعفری منش با این همه مشکلات فقط 65 درصد جانبازی دارد. او بعد از جنگ توانست تحصیلاتش را تا مقطع لیسانس در رشته فقه و حقوق ادامه دهد. برادر او شهید علی جعفری منش در عملیات خیبر به شهادت رسید. محمد جعفری منش حالا نمیتواند راه برود و حتی به خاطر مشکلات متعدد جسمانی هیچ بیمارستانی حاضر نمیشود برای پروتز چشم او را جراحی کند. اما دلیرانه با همه مشکلات میجنگد و در این سی سال مجروحیتش مقاومت را در شکل دیگری به تصویر کشیده است.
بخشی از عکسهای روزهای رزم او را در زیر مشاهده میکنید:
جانباز محمد جعفری منش نفر دوم از سمت چپ
پاسدار جانباز محمد جعفری منش نفر دوم از سمت راست-ایستاده
پاسدار جانباز محمد جعفری منش نفر اول از سمت چپ
پاسدار جانباز محمد جعفری منش نفر دوم از سمت چپ
انتهای پیام/