طالعی ماسوله در گفتوگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، با بیان اینکه کلمه تور به معنای دورزدن، طوافکردن به یک مکان مقدس و کلمه اکو معنای طبیعت است اظهار داشت: سال 1965 برای اولین بار کلمه اکوتوریزم در دنیا توسط شخصی به نام هزبلر با چهار محور مرسوم شد؛ اول اینکه باید محوریت اصلی موضوع طبیعت باشد، دوم باید پایداری کامل باشد، یعنی باید در طبیعتگردی پایداری طبیعت را در نظر گرفت، نه اینکه از طبیعت استفاده کنیم و تخریبش کنیم.
وی اضافه کرد: نکته سوم آموزشهای ارزشهای مقصد است که در کشور ما بسیار مغفول مانده است، یعنی اگر ما تحقیق میکنیم ییلاقی برویم، فقط طبیعت آن ییلاق مطرح نیست، انسان و ارزشهایی که آنها در آن منطقه ایجاد کردهاند هم مهم است که این مردمی که پخت و پز خاصی را انجام میدهند، آیینهای مخصوصی دارند، نگاهها و اندیشههای خاصی را دارند، بیمارانشان را با یک طبابت خاصی درمان میکنند دارای دیدگاهی هستند که همه این دیدگاهها جزء آن ارزشهاست. لذا همانطور که آن درخت ارزش است، آن کوه ارزش است، آن حیوانی که در آنجا پرسه میزند ارزش است، این نگاه و اندیشههای انسانی نیز ارزش است.
طالعی ماسوله تصریح کرد: نکته چهارمی که در این ارتباط پیشبینی کردند، توسعه مشارکت جوامع محلی است این بدینمعناست که خود آن مردمی که زندگی که در منطقه مقصد زندگی میکنند یک بخش از اکوتوریزم هستند که باید به آن ارزش قائل باشیم، اما متأسفانه در حال حاضر در این فرآیند، میگوییم چون آنجا یک مقصد گردشگری است باید هتل بزنیم، آژانس و مجتمع توریستی راهاندازی کنیم در حالی که با این کار بهد از مدتی این مقصد اکوتوریسم به شهر تبدیل میشود.
وی اضافه کرد: این در حالی است که باید کاری کنیم که با مردم مقصد با ما همکاری کنند و راه این موضوع هم این است که به جای اینکه ارزش های آنها با ارزش ها مهمانان مخلوط شود، ارزشهایشان را به رسمیت بشناسیم که این کار چند نتیجه مهم دارد، اولین نتیجهاش این است که وقتی آنها را به مشارکت طلب کنیم آنها نهایت همکاری را میکنند و مهمان را به عنوان یک بیگانه نمیبینند ولی اگر کاری کنیم که مغایر با فضای ذهنی آنها باشد، آنها نه تنها همکاری نمیکنند بلکه مقابل مهمان میایستند.
این استاد دانشگاه یادآور شد: نکته دوم این است که اگر ارزشهای آنها به رسمیت شناخته شود میتوان از محصولاتشان استفاده کرد، آنها با خود میگویند که این توریستی که آمده ضمن اینکه مهمان من است، به فرهنگ من و به جامعه من احترام میگذارد، لذا باید امکاناتی برایش فراهم کنم و برایش راهنما باشم، نتیجه این اتفاق مبارک، اشتغالزایی برای جامعه میزبان است.
طالعی ماسوله خاطرنشان کرد: با این اتفاق یک بنیه اقتصادی در جامعه محلی ایجاد میشود، در نتیجه همسایهاش هم میگوید چرا من این کار را نکنم، آن یکی هم میگوید من هم غذای مهمان را فراهم میکنم،دیگری میگوید چرا صنایع دستی که از پدرم داشتهام و منقرض شده را احیا نکنم، دیگری میگوید من تمام این ییلاقات و کوهها را بلد هستم مهمان را میگردانم و نفر دیگر هم برای این کار امکانات حمل و نقل فراهم میکند، این اتفاقات موجب میشود بنیه اقتصادی مقصدقوی شود، در نتیجه آن جامعه میزبان مجبور نشود به طرف شهر مهاجرت کند لذا یکی از کارهای اکوتوریزم جلوگیری از مهاجرت روستاییان به شهر است.
انتهای پیام/